Ἑλλάδα δυσκοίλια!

Ἡ Ἑλλάδα ἔχει καταντήσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ὁ καρπαζοεισπράχτορας τῆς Εὐρώπης. Τὰ χαστούκια πέφτουν ἀπ’ τοὺς «ἑταίρους» μας γιατὶ δίνουμε πάντα τὸ δικαίωμα μὲ τὰ καμώματά μας, τὶς παραλήψεις μας, τὶς παλινωδίες μας καὶ τὴν ἀνευθυνότητά μας. Πόσες φορὲς ἔχει συρθῆ, φερ’ εἰπεῖν, ἡ χώρα στὰ εὐρωπαϊκὰ δικαστήρια γιὰ διάφορες ὑποθέσεις; Πόσες φορὲς τὰ ξένα μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης ἔχουν ἐπικρίνει καὶ λοιδορήσει τὴν Ἑλλάδα ἐξ ἀφορμῆς τῆς στάσης της ἀπέναντι σὲ ζητήματα ἐξωτερικῆς ἢ οἰκονομικῆς πολιτικῆς, λόγου χάριν;
Ἀλλὰ δὲν λέω κάτι καινούργιο. Ὅλοι τὰ γωρίζουμε αὐτὰ ἀλλὰ δὲν τὰ συζητᾶμε ἐκτενῶς γιατὶ φυσικὰ δὲν μᾶς συμφέρει. Καὶ δὲν μᾶς συμφέρει γιατὶ ἡ ἀλήθεια, ποὺ μᾶς λένε πάντα οἱ ἄλλοι ἐν εἴδει χαστουκιοῦ, ἔρχεται νὰ μᾶς βγάλῃ ἀπ’ τὴν ψευδαίσθηση μέσα στὴν ὁποία θέλουμε νὰ ζοῦμε. Τὰ χαστούκια ποὺ τρῶμε λειτουργοῦν ἀφυπνιστικὰ καὶ μᾶς ὑποχρεώνουν ν’ ἀντιμετωπίσουμε χωρὶς περιστροφὲς τὴν πραγματικότητα· κι αὐτὸ δὲν μᾶς ἀρέσει βέβαια καὶ γι’ αὐτὸ ὁδηγούμαστε σὲ συνωμοσιολογικοῦ τύπου συμπεράσματα ἢ ῥίχνουμε τὴν εὐθύνη στοὺς ξένους γιὰ ν’ ἀποφύγουμε αὐτὰ ποὺ μᾶς δεικνύουν κι ἐμεῖς ἀρνούμαστε νὰ τὰ δοῦμε. Ἂς μὴν κοροϊδευόμαστε: Δὲν μᾶς ἀρέσει ὡς λαὸς ν’ ἀντικρύζουμε τὴν ἀλήθεια.
Τὰ χαστούκια ποὺ τρῶμε πρέπει κάποτε νὰ μᾶς ξυπνήσουν καὶ νὰ εἰδοποιήσουν τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς ὅτι δὲν θὰ μετακινηθοῦμε ἀπ’ τ’ ἄθλιο σημεῖο στὸ ὁποῖο βρισκόμαστε ἐὰν δὲν πνευματικοποιηθοῦμε, ἐὰν δὲν ὑπάρξουμε ὡς ἐ λ ε ύ θ ε ρ ε ς συνειδήσεις, ἂν δὲν θυσιάσουμε τὴν εὐζωία καὶ τὸ ῥαχάτι στ’ ὄνομα τῆς σωστῆς καὶ ποιοτικῆς ἐργασίας.
Δυστυχῶς, μὲ τὴν πολιτική, ποὺ ἀρέσκεται νὰ δουλεύῃ μὲ τὶς ἐπιφάνειες κι ὄχι μὲ τὴν οὐσία, δὲν μποροῦμε νὰ ὑπάρξουμε ἀληθινά, δὲν μποροῦμε νὰ παίξουμε κανένα ῥόλο ὡς χώρα (τὸ εἴδαμε καὶ τὸ νοιώσαμε γιὰ τὰ καλὰ αὐτὸ) καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα δὲν πρόκειται νὰ μᾶς λογαριάσουν καὶ νὰ μᾶς σεβαστοῦν οἱ ἄλλοι λαοί. Ἢ ἀλλάζουμε στὰ κρίσιμα καὶ στὰ οὐσιαστικὰ τῆς ζωῆς ἀπὸ μ ό ν ο ι μας ἢ οἱ καρπαζιὲς θὰ συνεχίζουν νὰ πέφτουν σύννεφο . . .