1) 45 ποιητές
2) Κώστας-Ηρακλής Γεωργίου, Ζωγράφος
Α’ Εκδόσεις “δε _ κατά”
Β’ ΩΚΕΑΝΙΔΑ
Δυο σημαντικές εκδόσεις, με διαφορά κάποιων χρόνων από το 2008 ως το 2016. Μια μικρή σχετικά απόσταση αγώνων που μέσα σ’ αυτή άλλαξε ολόκληρη. Με βαθιές κρίσεις σ’ όλα τα επίπεδα του πολιτισμού, αυτή όμως η κρίση έχει οδηγήσει σ’ ένα ΤΙΠΟΤΑ ζωής και ελπίδων. Για να έχουν σωρευτεί εκατομμύρια θέματα στον ανίερο και εγκληματικό ΒΩΜΟ του τίποτα κι εκείνου του υπέροχου τίποτα της υπαρξιακής τραγωδίας ζωής και θανάτου…
Eιδικά, σ’ αυτό τον παραλλαγμένο κόσμο, ενός ιδιαίτερα επικίνδυνου γίγνεσθαι για όλους τους λαούς, αλλά και για τον ελληνικό λαό και για την Ελλάδα, που εδώ και χρόνια απειλούνται και δοκιμάζονται με ατελείωτο ψέμα και συνεχείς αποπροσανατολισμούς.
Περικυκλωμένοι από φίλους άφιλους και από άσπονδους εχθρούς, όπως η Τουρκία, τα Σκόπια, η Αλβανία και γιατί όχι η Αγγλία, η Γερμανία, η Αμερική, η Ρωσία, η Ολλανδία και πόσοι άλλοι και μικροί και μεγάλοι… επι-δρομείς; Οπου εμείς, ποτέ δεν είμαστε πραγματικά ανεξάρτητη χώρα, που τίποτε δεν ήταν βέβαιο για το λαό μας, που κανείς δεν ήταν πραγματικός σύμμαχός μας, για να μη μπορούμε πουθενά να βρούμε το δίκιο μας.
Για να φθάσουμε τώρα και χρόνια σε ανελέητους εκβιασμούς και παράλογους εκβιασμούς από τον “τρελό αυτοκράτορα” Ερντογάν…
Όμως, δεν ξέρει ότι “αποτελεί παρελθόν η εποχή των αυτοκρατοριών”, όπως ανήγγειλε ο διάσημος Αγγλος συγγραφέας Eric Hobsbawm. Ομως, μη ξέροντας, εντείνει την κρίση στη χώρα του, κινδυνεύοντας ο ίδιος να βρεθεί σε μια φάση του ΤΙΠΟΤΑ, πριν να το καταλάβει…
Πάντως, τόσο οι ποιητικές και πεζογραφικές προσεγγίσεις του αφιερώματος στο ΤΙΠΟΤΑ του 47ου τεύχους του “δε_κατά”, είναι μια συμβολή και για δύσκολους δικούς μας αναστοχασμούς, όπως και η ζωγραφική έκθεση του ζωγράφου Γεωργίου, με το ποίημά του “ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ”, μαζί με τα 6 σημαντικά δοκίμια αγαπητών συγγραφέων.
Ποτέ, Τίποτε, Κανείς, Πουθενά, αλλά και αυτό “ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ” απειλούν, κάθε τόσο, μέσα από τη διαχρονική κλίμακα, με καταστροφή το παρόν και το μέλλον κάθε ανθρώπου, κάθε λαού και κάθε πολιτισμού στο γίγνεσθαι των χρόνων. Ένα γίγνεσθαι, ιδιαίτερα κρίσιμο για την ελληνική μας πραγματικότητα και α-πραγματικότητα, που διαποτίζεται με ΑΙΜΑ από εχθρούς (και εδικούς μας) αλλά και με ατελείωτο ΨΕΜΑ από φίλους και συμμάχους από Ανατολή και Δύση, ως ΣΗΜΕΡΑ, ως τούτη τη στιγμή που η παραλυμένη και διαλυμένη Ελλάδα βρίσκεται περικυκλωμένη από καταστροφικές απειλές και κρίση της οικονομίας της.
Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΛΕΗΤΑ ΔΙΑΨΕΥΣΜΕΝΟΣ
Όλη αυτή όμως η πραγματικότητα τοποθετεί, πέρα από κάθε πνευματική, πολιτική, οικονομική, κοινωνική και εθνική αυταπάτη μας, στις περιοχές του ΠΟΤΕ… Δεν είμαστε, πραγματικά, ανεξάρτητη χώρα, που ΤΙΠΟΤΕ δεν ήταν βέβαιο για το λαό μας, που ΚΑΝΕΙΣ δεν ήταν πραγματικά σύμμαχός μας και στο ΠΟΥΘΕΝΑ… (δεν μπορούσαμε να βρούμε το δίκαιό μας).
Έτσι, ο λαός μας, συνεχώς αποπροσανατολισμένος, ανελέητα διαψευσμένος και δραματικά διχασμένος ή ολιστικά παραδομένος στην αποτυχημένη ψευδο-ευημερία, του καταναλωτικού ονείρου, με ένα καταστροφικό παρόραμα των πολιτικών και θεσμικών μας καταστάσεων και “εγκαταστάσεων”, παραδινόμαστε σ’ “ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ” του ανθρώπου…
Ένα ποίημα που έγραψα, για την εικαστική έκθεση του φίλτατου, σημαντικού, Ζωγράφου Κώστα-Ηρακλή Γεωργίου. Μια έκθεση που έγινε στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη, με δεκαέξι (16) εικαστικές συνθέσεις του Κώστα-Ηρακλή Γεωργίου. Μαζί με μια αναλυτική έκδοση κειμένων γι’ “ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ” Κατερίνας Κοσκινά, με ένα ιστορικό τέχνης, κριτικό δοκίμιο “ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝΑΖΗΤΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ” και κείμενα του Τάκη Θεοδωρόπουλου: “Σημειώσεις για την ΥΠΕΡΟΧΗ του ΤΙ-ΠΟΤΕ, συγγραφέας και του Σταύρου Κατσανέβα (υποδιευθυντή του Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής Γαλλίας) με τίτλο: “ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΕΔΟΝ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ”, κι ακόμα, με κείμενα του Βασίλη Παπαβασιλείου, σκηνοθέτη, με τίτλο: “ΝΥΞΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ” και τέλος, με το κείμενο του Δρ. Παναγιώτη Σωτηρόπουλου, Μαθηματικού – Επιστημολόγου, με τίτλο του κειμένου του: “ΚΑΠΟΥ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΜΙΚΡΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΣΕ ΤΟ… ΤΙΠΟΤΑ”.
Αλλά αυτό το ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΕ (δεν παρέπεσε). Οι δεκαέξι εικαστικές συνθέσεις, όλα τα κείμενα και το ΠΟΙΗΜΑ εκδόθηκαν σε μια σπάνια συλλεκτικής ποιότητας έργο, το 2008 από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ, σελ. 60…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΚΑΒΕΛΑΚΗΣ:
“ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ”
Λάμψη πάνω στη θάλασσα των σκοπών
και γραμμές
Πάνω κάτω για το ταξίδι
στο τίποτα
Αυτό το ελάχιστο αρχίζει τις γραμμές
που όλες μαζί
-μια δέσμη πραγματική μια δέσμη φαντασίας-
Συμπλέκονται στην έννοια
που μέσα της βουλιάζουν
Άστρα να πλοηγούν στις δέσμες των γραμμών
Νάνους μπροστά, Γίγαντες πίσω
το τίποτα.
Μια πάλη με τις ίδιες του τις γραμμές
Αντιμέτωπο με θύελλες κυματικές
προχωρεί στο συνεχές του διαπέρασμα
και επιχωρεί στο ασυνεχές του διαμοίρασμα
Ώσπου οι γραμμές,
Αποσυμπλέκουν απέραντο και
θάλασσα με λάμψη πάλι πάνω της
και με γραμμές χωρίς γραμμές
Αναγγέλλει την άφιξή της στις ακτές
με τα φωτόνια στις απαρχές με τα φαινόμενα…
στις εξουσίες
Με τα αδρόνια τα γλονόνια,
τα νετρόνια, τα ποζιτρόνια
όλα μαζί να υψώνουν νέους βηματισμούς
λατρείας σε “ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ”.
8 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΙ ΑΛΛΑΞΑΝ ΕΦΙΑΛΤΙΚΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
Αλλά πέρα από αυτό το ποίημα του 2008, φθάσαμε στο 2016. Διαφορά οκτώ χρόνων. Μέσα στη χρονική αυτή διάρκεια, άλλαξαν τόσο εφιαλτικά τα πάντα στον κόσμο. Και ιδιαίτερα στην Ελλάδα που κάθε χρόνο από το 2008, αντιστοιχούσε σ’ έναν αιώνα αγωνίας του ΤΙΠΟΤΑ μέσα στο οποίο είχε καταβυθιστεί η αρχαία ελληνική δόξα και ο σημερινός από-ελληνικός και απο-δοξαστικός ελληνικός μας ΤΙΠΟ-ΤΙΣΜΟΣ. Μια πραγματικότητα, που την αντιμετώπισε η αξιόλογη έκδοση “δε_κατά” στο 47o τεύχος του Φθινοπώρου, του 2016, με κεντρικό αφιερωματικό θέμα στο “ΠΟΤΕ, ΤΙΠΟΤΕ, ΚΑΝΕΙΣ, ΠΟΥΘΕΝΑ”. Με 45 συγγραφείς και ποιητές να δίνουν με την δική τους εκδοχή τον χαρακτηρισμό τους για το ΠΟΤΕ, ΤΙΠΟΤΕ, ΚΑΝΕΙΣ, ΠΟΥΘΕΝΑ. Όλο αυτό το αφιέρωμα (ιδέα και εποπτεία του δημιουργού και εκδότη της κοινωνίας των διανοουμένων και διευθυντή, του γνωστού ποιητή Ντίνου Σιώτη) δίνει τις δυνατότητες μιας πολυποίκιλης απεικόνισης του ΤΙΠΟΤΑ, ΠΟΤΕ, ΚΑΝΕΙΣ, ΠΟΥΘΕΝΑ. Πράγμα με απομυθοποιήσεις πολλών από τους μεγάλους ιεροφάντες της σύγχρονης επιστημονικής κουλτούρας και ο διάσημος σημειολόγος, ο Ουμπέρτο Eco και άλλοι…
Από τη σειρά των καλών ποιημάτων των 45 ποιητών και ποιητριών (νεότερων και παλαιότερων) αναφέρω μερικά αποσπάσματα όπως του Αντώνη Φωστιέρη, οι τελευταίοι στίχοι από το ποίημα “ΔΕΝ”: Τι σημαίνει άραγε ο άδειος ήχος/ -άδειος ήχος- ενός “έζησα”/ δεν ξέρω αν φαντάζομαι πως έζησα/ Δεν έχει ο ήχος γάντζους, κρίκους να πιαστεί/ Δίπλα ένας άνθρωπος βουλιάζει αργά/ και τίποτα/ το ξέρει πια/ πως δεν σημαίνει τίποτα./ πιο λίγο ακόμη κι απ’ το τίποτα/ Ενα “δεν”.
ΤΙΠΟΤΕ ΠΙΟ ΑΔΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΤΟΥ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥ
Κι ένα απόσπασμα από το πρώτο και τελευταίο τρίστιχο από το ποίημα “ΤΙΠΟΤΕ” της Ευτυχίας Τροϊκανού όπως:
“Τίποτε πιο άδειο
από το στομάχι
του πεινασμένου”
και…
“Η απόσυρση ορισμένων πολιτικών είναι μια χρήσιμη αραίωση τοπίου και παρουσίες που δεν ωφελούν σε τίποτα”.
Αλλά ποιους πολιτικούς θα βρούμε για να ωφελήσουμε και για να μη φθάσουνε ΤΙΠΟΤΑ, όσο κι αν είναι ΥΠΕΡΟΧΟ; Στο αφιέρωμα “δε_κατά”, του Ντίνου Σιώτη, δεν υπάρχουν μόνο ποιήματα αλλά και έξυπνα πεζά, όπως
“ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ” ΚΑΙ ΤΟ Δ.Ν.Τ. ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ
Α) Η Ελλάδα κατηγορεί το Δ.Ν.Τ. για την καθυστέρηση της αξιολόγησης. “Ολοι οι θεσμοί έχουν ευθύνη, αλλά ιδίως το Δ.Ν.Τ. ευθύνεται για τη συνεχιζόμενη αβεβαιότητα της ελληνικής οικονομίας”, δήλωσε ο γεν. γραμματέας Δημοσιονομικής πολιτικής Φραγκίσκος Κουτεντάκης και πρόσθεσε: “Φαίνεται ότι θέλουν να σε δουν στην άκρη του γκρεμού, για ν’ αρχίσουν να διαπραγματεύονται σοβαρά”.
Για να προσθέσουμε εμείς: Όμως αυτή φαίνεται πως είναι η οδυνηρή περιπέτεια του τόπου μας αφού από τότε εμείς κρεμόμαστε στην άκρη του γκρεμού, από τότε μέχρι σήμερα που το Δ.Ν.Τ. συνεχίζει να διαπραγματεύεται εκβιαστικά, ώσπου να σπάσει το σκοινί, να φθάσουμε στο “ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ”.
ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ, ΜΑΘΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ
Βέβαια, στον, με το σύνδρομο του “τρελού” εκβιάζοντας, δικτάτορα Ερντογάν, θα αναφερθεί “γειτονικά” για το τουρκικό ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ, όπως το ανέλυσε ο συγγραφέας και ο ειδικός αναλυτής Γιάννης Χ. Γκίνης, από παλιά, χωρίς ν’ ακούσουν ΤΙΠΟΤΑ από τα δικά μας πολιτικά χάλι… Για να βρισκόμαστε, τώρα, ίσως, σε κάποιες τελευταίες ώρες του ΤΙΠΟΤΑ, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι οι τελευταίες ώρες του ΤΙΠΟΤΑ πλησιάζουν από ένα καφενείο που έχει ν’ ανοίξει τις πόρτες του, εδώ και πολλά χρόνια.
Εχοντας όμως τα παράθυρά του ανοιχτά από τις επτά το πρωί έως τις επτά το βράδυ…. κλπ. κ.λ.π. όπως γράφει στο συμβολικό και πραγματικό κείμενό του με τίτλο “ΤΙΠΟΤΑ” ο συγγραφέας Κώστας Μωραΐτης που συνιστά: “ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ, ΜΑΘΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ”, στο αφιέρωμα “δε_κατά” του ΠΟΤΕ, ΤΙΠΟΤΕ, ΚΑΝΕΙΣ, ΠΟΥΘΕΝΑ… με την ελπίδα ότι δεν θα φτάσουμε στο “ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ”.
