Σε μικρή θεατρική παράσταση του δημοτικού σχολείου Κάμπων Κυδωνίας, τον Ιούνιο του 1922, που είχε γράψει η τότε δασκάλα κα Μαυροπούλη, φαίνεται καθαρά, ότι εκατό χρόνια μετά, η πολιτική κατάσταση και οι συμμαχίες, Ελλάδας και Τουρκίας και γενικά στην Ευρώπη, δεν άλλαξαν καθόλου.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες του σχολείου είχαν αναλάβει να παίξουν τους ρόλους των κρατών που είχαν λάβει μέρος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήτοι της Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Ελλάδας, Τουρκίας, Αυστρίας, κλπ
Παραθέτω ορισμένους από τους δεκαπεντασύλλαβους στίχους που αντικατοπτρίζουν την τότε πολιτική κατάσταση και από τους οποίους φαίνεται σαν να μην έχει περάσει ούτε μία μέρα από τότε .
Στα χίλια εννιακόσια στα δώδεκα απάνω
κήρυξαν τα Βαλκάνια πόλεμο στο Σουλτάνο.
ΤΟΥΡΚΙΑ: Αλλάχ, Αλλάχ η μοίρα μου τα ‘χε ψηλά γραμμένα
τα τόσα βιλαέτια μου να χάνονται ένα – ένα…
Που ΄ναι οι καιροί που μοναχά σαν άνοιγα το στόμα
όλος ο κόσμος μ’ έτρεμε και η Φραγκιά ακόμα .
Που ’ναι ο καιρός που πρόσταζα ανατολή και δύση
και δεν τολμούσε και κανείς ποτέ να μου μιλήσει…
ΡΩΣΙΑ: Να σφάζεις γυναικόπαιδα και όργια να κάνεις
κι ας σε συμβουλεύανε πολλάκις οι δυνάμεις.
Στις συμβουλές δεν έδινες καμία σημασία
Και με μανία έπεφτες στην αιματοχυσία…
ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Τουρκία μην πικραίνεσαι και τόσο μη λυπάσαι
εφ’ όσον μ΄ έχεις σύμμαχο κανένα μη φοβάσαι.
Αν η Ευρώπη στου λουτρού τα κρύα σ’ αφήσει,
κοντά σου είναι ο Γερμανός το αίμα του να χύσει…
ΤΟΥΡΚΙΑ: Ευχαριστώ σε φίλη μου που με παρηγορείτε
και θα σας είμαι πρόθυμη ότι και να μου πείτε.
Αρκεί να μου γλυτώσετε την ποθητή αρμάδα
και του Αιγαίου τα νησιά να μη γενούν Ελλάδα.
Φωνάξτε, φοβερίσετε πριν να κλειστεί ειρήνη ,
ίσως και μου γλυτώσετε Χίο και Μυτιλήνη.
Γιατί σ’ αυτά τα δυό νησιά έχω αδυναμία
φρόντισε μίλησε κι εσύ φίλτατη Ιταλία .
ΙΤΑΛΙΑ: Υπόσχεση φιλτάτη μου δεν ήμπορώ να δώσω.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Εγώ σου το υπόσχομαι όλα να τα γλυτώσω
κι αν δεν ακούσουν φίλη μου εις τας διαταγάς μου
θε να τα κάμω θάλασσα μ’ όλα τα θωρηκτά μου .
ΤΟΥΡΚΙΑ: Έλεος κάμε Αγγλία μου βοήθησε να ζήσεις
και ότι θέλεις από εμε πάρε ν’ αποκτήσεις .
Πάρε την Κύπρο πάρε την πάρε την Αλβανία
και σβήσε σε μου τη τη φωτιά απ’ τη Μακεδονία .
Που μ ‘ άναψαν οι ΄Ελληνες , οι Σέρβοι κι οι Βουλγάροι .
κι αν δεν τη σβήσετε εσείς διάβολος θα με πάρει .
ΑΓΓΛΙΑ: Τουρκία είπες αρκετά , τα λόγια σου μη χάνεις
κι ότι προλάβεις μόνη σου να φτιάξεις και να κάμεις.
Και σου το λέω καθαρά σταράτα παστρικά
αδύνατο να επέμβω εις τα Βαλκανικά …..
ΓΑΛΛΙΑ: Ελλάδα μου περήφανη δαφνοστεφανωμένη
που ‘ χεις μεγάλο όνομα Ελλάδα δοξασμένη…
Ελεύθερη Ελλάδα μου Λευτέρης σ’ αγκαλιάζει
και σε φιλεί στο μέτωπο όταν γλυκοχαράζει…
και πλέξε στέφανο χρυσό και στέμμα απέναντί σου
και δωσ’ το στον Πλαστήρα σου το μέγα λυτρωτή σου …..
Σκορπίστε δάφνες και κλαδιά από μυρτιές κλωνάρια
για να περάσει ο στρατός τ’ ανδρεία παλληκάρια …
Υ.Γ. Το μικρό θεατρικό μου παραχωρήθηκε από τον κύριο Κωνσταντίνο
Γαβριλάκη του οποίου η μητέρα Δέσποινα Κ. Αθουσάκη μαθήτρια τότε είχε λάβει
μέρος στο θεατρικό. Η φωτογραφία του Παρθεναγωγείου Κάμπων Κυδωνίας
είναι από το βιβλίο μου “ΚΑΜΠΟΙ Η ΡΙΖΑ”. Επίσης κυκλοφορεί το βιβλίο μου “ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ – ΦΟΝΙΚΑ ΒΕΝΤΕΤΕΣ” όπως και το νέο “ΙΣΤΟΡΙΚΑ
ΡΙΖΙΤΙΚΑ”, στο οποίο αποτυπώνεται η ιστορική βάση ορισμένων ιστορικών
ριζίτικων, που συγκλόνισε το λαό και τα δημιούργησε.
