Αξιότιμε καθηγητά κ. Φίλη,
παρότι νιώθω (μικρός), έναντι εσάς, λόγω ονόματος, αλλά και θέσης, αξιώματα που κατέχετε ή κατείχατε, θα ήθελα να αναφέρω την άποψη μου, στο νόημα αυτής της φράσης του πρωθυπουργού.
Στεκόμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, εννοώντας ο πρωθυπουργός ότι είμεθα με τους ισχυρούς (Αμερική, Ευρώπη, κ.λπ.), ώστε αν ο μη γένοιτο γίνει κάτι π.χ. με την Τουρκία, εμείς να βρεθούμε με συμμάχους που μπορούν να μας βοηθήσουν και με λόγια και με έργα.
Δεν αναφέρεται δηλαδή στην παρενόχληση των αδυνάτων από τους ισχυρούς, αλλά ούτε στις πετρελαϊκές εταιρείες που καταληστεύουν τις οικονομίες των χωρών ή δεν παίρνουν μέτρα για χάρη των πτωχών, και φυσικά δεν αναφέρεται στον Πούτιν που εισέβαλε στην Ουκρανία.
Αναφέρεται στη θέση που έχομε, πολιτικά ως χώρα, για να μην κινδυνεύσομε να πάθομε και πάλι, αυτό που πάθαμε το 1922, όταν η κυβέρνηση που προέκυψε, μετά τις εκλογές, αντί να παραμείνει με το γκρουπ των ισχυρών, της τότε εποχής Αγγλία, Γαλλία κ.λπ., επειδή η βασίλισσα Σοφία ήταν αδελφή του Κάιζερ, επέλεξε να ταχθεί με τη Γερμανία, με αποτέλεσμα να χάσομε ολόκληρη τη Μικρά Ασία.
Πάθαμε δηλαδή τη μεγαλύτερη καταστροφή, της Νεότερης Ελλάδας, που και σήμερα πληρώνουμε.
Παρεμπιπτόντως θα ήθελα να πω, μ’ αυτόν τον τρόπο ο Μητσοτάκης, φροντίζει αφενός μεν να ενισχυθούμε από πλευράς συμμάχων, και δεύτερον, με τα εξοπλιστικά, να καλύψει ένα μέρος από το κενό που έχομε έναντι της Τουρκίας, μιας και τα τελευταία χρόνια δυστυχώς μείναμε πολύ πίσω. Σκοπός του είναι να μπορούμε να αντιτάξουμε μια αξιόλογη δύναμη, που να κάνει (τη Τουρκία) να το σκεφτεί καλά, προτού αποφασίσει να κάνει κάτι εναντίον μας.
ξάλλου το πράγμα έχει ξεκαθαρίσει, από πολλές μεριές, ότι αν γίνει κάτι, πρώτα θα πάμε εμείς και μετά θα βοηθήσουν οι σύμμαχοι. Και τότε εμείς θα πρέπει να είμεθα δυνατοί.
Μιχάλης Γεωργαράκης
