Στο φετινό τραπέζι που έγινε προχθές το βράδυ κι έχει καθιερωθεί τώρα και έξι χρόνια να γίνεται στην αυλή του σατιρικού ποιητή και συγγραφέα Παύλου Πολυχρονάκη στο χωριό Μαρμαρά της Αγιάς, ήταν καλεσμένοι άνθρωποι του πολιτισμού και των γραμμάτων, οι οποίοι απόλαυσαν τις νοστιμότατες γαστρονομικές συνταγές που επιμελήθηκαν οι… 4 γυναίκες του Παυλή, ανθρώπου του χιούμορ και του πειράγματος.
Γελαστός και ευδιάθετος είχε να πει και κάτι διαφορετικό στον καθένα καλεσμένο επισκέπτη του με τον τρόπο που ξέρει για να προκαλεί την ευθυμία στην παρέα. «Οι καλές παρέες, το νόστιμο φαγητό, το καλό κρασί και το χιούμορ είναι που με κάνουν να νιώθω πάντα νέος», μας είπε ο οικοδεσπότης για να συνεχίσει επισημαίνοντας ότι: «Αυτή τη σύναξη την έχω καθιερώσει από χρόνια για τους πνευματικούς δημιουργούς, αλλά φέτος είπα να επεκταθώ και να καλέσω φίλους από το ευρύτερο κοινωνικό φάσμα και τα κατάφερα. Εδώ είναι άνθρωποι των γραμμάτων, του πολιτισμού και θα έρθουν ακόμα περισσότεροι αργότερα. Στις ετοιμασίες συμμετείχαν όλες οι γυναίκες μου», είπε ο Παυλής και άρχισε να γελά για να διευκρινίσει στη συνέχεια ότι εννοεί τη γυναίκα και τις 3 κόρες του. Μεταξύ των καλεσμένων ήταν και ο Νίκος Κοφίδης που έχει βραβευθεί στο παρελθόν στην ποίηση.
Ολυμπιακοί Αγώνες
Οχτώ αιώνες προ Χριστού και προς τιμή του Δία
«Αγώνες Ολυμπιακούς» κάναν στην Ολυμπία
που είναι «της Γης το Ιερό», το «Αγιο φυλακτό της»
η Οικουμένη ολόκληρη, μαζί με το όνειρό της.
Στην Ολυμπία δηλαδή πριν τρεις χιλιάδες χρόνια
γεννήθηκαν και θέριεψαν με της ελιάς τα κλώνια.
Κι ο μέγας Θεοδόσιος, χωρίς καμιά αιτία,
με νόμο τους κατάργησε εις τη χιλιετία.
Σε κώμα παραμένανε για χρόνια οχτακόσια
και πέντε χρόνια πριν να μπει το χίλια εννιακόσια
ήρθε ο Βαρώνος Κουμπερτέν, φιλί ζωής τους δίνει
κι από το κώμα που ήτανε ευθύς τους αναστήνει.
Δυσκολευτήκαν στην αρχή από πολλούς ανέμους…
κτυπήθηκαν κι από τους δυο παγκόσμιους πολέμους,
μα τελικά νικήσανε και καθιερωθήκαν
«θρησκεία πανανθρώπινη» μετά αναδεχτήκαν
το πιο ωραίο γεγονός σ’ όλης της Γης τους τόπους,
για άσπρους, μαύρους, κόκκινους και κίτρινους ανθρώπους.
Μα όσο κι αν αναδειχτούν κι όσο κι αν δοξαστούνε,
«απ’ τους αγώνες τους παλιούς», πάντα θα υστερούνε,
γιατί παλιά να μάχονται όλοι τους σταματούσαν
όταν οι Ολυμπιακοί αγώνες ξεκινούσαν∙
ενώ «εις τους σημερινούς» πολέμους ξεκινούνε,
τους αθλητές, στο Στάδιο μέσα τους εκτελούνε
κι οι τρομοκράτες με τυφλό κτύπημα απειλούνε
«την Τελετή της Εναρξης». Θεέ! μην το αξιωθούνε…
Παύλος Πολυχρονάκης
Σημ.: Βραβευμένο ποίημα με χρυσό μετάλλιο από την Ενωση Λογοτεχνών της Αγγλίας στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας της Αγγλίας, ενώ δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Midnight» και στάλθηκε για συμμετοχή στο Λογοτεχνικό Φεστιβάλ του Εδιμβούργου!
