Την ώρα που το θερμόμετρο μπορεί να φτάνει τους 40 βαθμούς, που η ζέστη είναι αφόρητη και αναζητούμε όλοι μια μικρή πηγή δροσιάς, υπάρχουν και εκείνοι που η δουλειά τους είναι να στέκονται κάτω από τον ήλιο ή να εργάζονται πάνω από φούρνους και κάρβουνα. Αναζητήσαμε και βρήκαμε εργαζόμενους και επαγγελματίες του… καύσωνα, που μας μίλησαν για την δική τους ξεχωριστή εμπειρία.
Παύλος Λυτινάκης, ναυαγοσώστης
Τόλμη, συνέπεια, αίσθηση της ευθύνης και απεριόριστη υπομονή 7 ώρες κάτω από τον ήλιο, την ώρα που οι λουόμενοι απολαμβάνουν το μπάνιο τους στη θάλασσα, απαιτεί το επάγγελμα του ναυγοσώστη, επισημαίνει ο Παύλος Λυτινάκης, ναυγοσώστης και επικεφαλής της ομάδας ναυγοσωστών του δήμου Χανίων, ο οποίος ξεκίνησε να ασχολείται με το επάγγελμα σε ηλικία 18 χρονών το 2004. Μέσα σε αυτά τα χρόνια μαζί με την ομάδα του έχουν ξεπεράσει τις 400 διασώσεις ενώ φέτος μόνο τον τελευταίο 1,5 μήνα επενέβησαν σε 75 περίπου περιστατικά, στις παραλίες του δήμου Χανίων. Κάτι που δεν κρίνεται ιδιαίτερα εύκολο…´Επειδή ασχολούμουν από πολύ μικρός με το υγρό στοιχείο, την κολύμβηση και γενικότερα μεγάλωσα μέσα στην θάλασσα αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη ναυγοσωστική. Στην συνέχεια αποφάσισα πιο οργανωμένα και σε επιχειρηματικό επίπεδο και έτσι το 2007 ίδρυσα μια σχολή ναυγοσωστικής´ ανέφερε.
Τα δύσκολα της δουλειάς…
´Είναι ότι αυτές τις επτά ώρες που βρισκόμαστε σε υπηρεσία πρέπει να έχουμε τον πλήρη έλεγχο για το τι γίνεται σε όλο το μήκος της παραλίας.
Κάθε ναυαγοσώστης καλύπτει περίπου 600 μέτρα ακτογραμμή στην παραλία.
Πρέπει να αντέχουμε και έχουμε μάθει να αντέχουμε. Φοράμε καπέλα, προσπαθούμε να είμαστε σε σκιά, να καταλανώνουμε πολλά υγρά, δεν πρέπει σε αυτές τις ώρες σε καμία περίπτωση να φάμε κάτι γιατί αν συμβεί κάποιο περιστατικό πρέπει να είμαστε έτοιμοι για να ανταπεξέλθουμε.
Γενικά πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι και να παρατηρούμε επί 7 ώρες τους λουόμενους. Αυτή η συνεχής παρατήρηση κάτω από τον ήλιο, τη ζέστη για τόσες ώρες επί τέσσερις μήνες στην παραλία είναι κάτι πάρα πολύ κουραστικό.
Πολλές φορές έχει τύχει να πάθουμε ηλίαση ή θερμοπληξία ή να λιποθυμήσουμε μετά από συνεχόμενα περιστατικά´.
Τα ευχάριστα…
´Η χαρά της δουλειάς για μας είναι η ικανοποίηση που νοιώθουμε όταν σώζουμε έναν συνάνθρωπο που κινδύνευσε να πνιγεί, όπως πρόσφατα έγινε με ένα 7χρονο αγοράκι το οποίο μαζί με τον ναυαγοσώστη Δημήτρη Γρυφάκη καταφέραμε να επαναφέρουμε στη ζωή. Αυτό ήταν και το πιο χαρμόσυνο γεγονός που μου έχει τύχει στα εννέα χρόνια που εργάζομαι ως ναυαγοσώστης´.
Και τα… ευτράπελα
´Σε μια περίπτωση που κινδύνευσε να πνιγεί στην παραλία της Αγ. Μαρίνας μια τουρίστρια από τη Ρωσία, αν και ήμουν εκτός ωραρίου έτρεξα στο σημείο για να σώσω τη γυναίκα. Ομως όταν την έβγαλα σώα από την θάλασσα διαπίστωσα ότι ήταν σε κατάσταση μέθης. Είχε καταναλώσει πολύ αλκοόλ και δεν ήξερε τι έλεγε και τι έκανε: έτσι είχε “γατζωθεί” από πάνω μου και δεν με άφηνε να φύγω μέχρις ότου ήρθαν άνδρες από το Λιμεναρχείο και με αποδέ σμευσαν´.
Δημήτρης Γρυφάκης, ναυαγοσώστης
´Μπορεί να υπομένουμε -αν χρειαστεί- υψηλές θερμοκρασίες και ισχυρούς ανέμους όμως όταν η επέμβασή μας αποδεικνύεται σωτήρια για έναν άνθρωπο, αυτή η ικανοποίηση που νοιώθεις μέσα σου, ότι προσέφερες βοήθεια, είναι η μεγαλύτερη´, επισημαίνει η Δημήτρης Γρυφάκης, που εδώ και επτά χρόνια ασχολείται με την ναυαγοσωστική.
´Η σχέση μου με τη ναυαγοσωστική ξεκινάει από παλιά, καθώς ήμουν πρωταθλητής κολύμβησης στον ΝΟΧ, είχα ασχοληθεί με την υδατοσφαίρηση κ.ά.´ αναφέρει ο Δημήτρης που τα τελευταία χρόνια ασχολείται παράλληλα και ως personal trainer.
Οι δυσκολίες…
´Είναι αρκετές και έχουν να κάνουν με τα καιρικά φαινόμενα είτε πρόκειται για υψηλές θερμοκρασίες που πολλές φορές δημιουργούν συνθήκες αφυδάτωσης είτε ισχυρούς ανέμους και φουρτουνιασμένη θάλασσα που όμως πρέπει να επέμβουμε εάν κινδυνεύσει κάποιος λουόμενος.
Ενα περιστατικό που δεν θα ξεχάσω ποτέ
-από ψυχολογικής άποψης- είναι το 7χρονο παιδάκι που σώσαμε μαζί με τον Παύλο τον Λυτινάκη στον Κάτω Σταλό.
Οι καρδιακοί παλμοί του παιδιού είχαν σταματήσει, δηλαδή ήταν κλινικά νεκρό, όμως καταφέραμε και το επαναφέραμε στην ζωή. Τώρα ο 7χρονος είναι καλά και επέστρεψε στην πατρίδα του. Τέλος καλό, όλα καλά. Μόνο χαρά μπορείς να νοιώσεις μετά από μια τέτοια ιστορία.
Ενα άλλο περιστατικό που με ζόρισε πάρα πολύ -σωματικά κυρίως- ήταν πριν τρία χρόνια σε μια πολύ δύσκολη διάσωση μιας πενταμελούς οικογένειας μέσα στην θάλασσα. Θα το θυμάμαι για πάντα. Είπα τότε ότι θα “σπάσει” η καρδιά μου´.
Τα ευχάριστα της δουλειάς…
´Είναι όταν συμβαίνει ένα περιστατικό που χρειάζεται να επέμβεις και η επέμβασή σου αποδεικνύεται σωτήρια για έναν άνθρωπο. Αυτή η ικανοποίηση που νοιώθεις μέσα σου, ότι προσέφερες βοήθεια, είναι η μεγαλύτερη´.
Και τα ευτράπελα…
´Εχει τύχει να “πέσω” στην θάλασσα για να βοηθήσω κάποιες κοπέλες που έκαναν ότι “δήθεν” πνίγονται…
Ομως στη συνέχεια να χρειαστεί να επέμβω γιατί πραγματικά χρειάζονταν βοήθεια. Συμβαίνουν και αυτά…´.
Κώστας Μήλιος, ξεναγός – συνοδός γκρουπ
Εικοσι τρία χρόνια ξεναγός – συνοδός γκρουπ, ο κ. Κώστας Μήλιος, επισημαίνει ότι παρά τις πολλές ώρες που ένας ξεναγός βρίσκεται εκτεθειμένος στον ήλιο, αυτό που είναι απαραίτητο εκτός από την υπομονή είναι η αγάπη για το συγκεκριμένο αντικείμενο και ´να μιλάς με την καρδιά σου για τον τόπο σου στους ξένους επισκέπτες´.
Οι δυσκολίες…
´Είναι κυρίως ότι βρισκόμαστε εκτεθειμένοι στο ήλιο. Για να αποφύγουμε την ζέστη πρέπει να κρατάμε ή ομπρέλες ή να φοράμε καπέλο. Ομως μπορεί να πέσουμε και σε κάποια βροχή. Σε αυτές τις περιπτώσεις το πρώτο πράγμα που κοιτάς είναι να προφυλάξεις τους πελάτες σου. Σε κάποια γκρουπ μπορεί να τύχει να συμμετέχουν ξένοι επισκέπτες που έχουν κάποιες παραξενιές ειδικά την περίοδο των διακοπών τους ή έχουν κάποιου είδους σνομπισμό. Εκείνες τις στιγμές χρειάζεται ψυχραιμία. Εξάλλου σε αυτό το επάγγελμα επειδή γνωρίζεις τόσο πολύ κόσμο γίνεσαι ψυχολόγος είτε το θες είτε όχι´.
Τα ευχάριστα…
´Χρειάζεται πραγματική αγάπη γι’ αυτό που κάνεις και όχι μόνο ένα τυπικό χαμόγελο.
Οι περισσότεροι από εμάς πραγματικά αγαπάμε αυτό που κάνουμε, την Ελλάδα, την ιστορία της χώρας μας, την τεράστια πολιτισμική κληρονομιά οποιασδήποτε χρονικής περιόδου.
Πολλές φορές έχει τύχει να ακούσω καλά λόγια, γιατί φαίνεται ότι όταν μιλάω για την χώρα μου, μιλάω με την καρδιά μου. Ισως γιατί αγαπώ αυτό που κάνω. Αλλωστε όπως έλεγε και ο Κομφούκιος: “Βρες τη δουλειά που θα σου αρέσει, θα την αγαπάς και δεν θα δουλέψεις ούτε μια μέρα στη ζωή σου. Εγώ έτσι αισθάνομαι´.
Τα ευτράπελα…
´Είναι όταν οι ξένοι που έρχονται εδώ παρατηρούν διάφορα που τους “χτυπάνε περίεργα στο μάτι”, τους κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση και ρωτάνε, όπως: γιατί οι πινακίδες στους δρόμους είναι γαζωμένες (από μπαλωθιές), γιατί βλέπουν σίδερα στις ταράτσες των σπιτιών σαν να είναι μισοτελειωμένη η οικοδομή, γιατί οι γυναίκες στα χωριά είναι συνήθως μαυροντυμένες κ.ά..
Το δύσκολο είναι να εξηγήσεις στους ξένους με λογικά επιχειρήματα και να καταλάβουν κάποια πράγματα που εδώ θεωρούνται έθιμο ή “άγραφοι νόμοι”´.
Στέφανος Μαλαδάκης, αρτοποιός
Χρόνια εμπειρίας και εργασίας κάτω από τις δύσκολες συνθήκες για τον Στέφανο Μαλαδάκη, ιδιοκτήτη ξυλόφουρνου στην περιοχή των Παχιανών. Οσο και αν η ζέστη αποτελεί ρουτίνα για τον ίδιο και το προσωπικό του φούρνου, ακόμα δεν μπορεί να τη συνηθίσει και να συμβιβαστεί με αυτή.
Οι δυσκολίες…
´Κάθε φορά που έχουμε καύσωνα, οι δυσκολίες αυξάνονται. Πρόσφατα περάσαμε φοβερές ζέστες, ήταν δύσκολο για μας να ανταπεξέλθουμε ειδικά όταν είμαστε πάνω στους φούρνους. Καθημερινά ψήνουμε στους 250 βαθμούς ενώ για μας που είμαστε έξω το θερμόμετρο είναι μόνιμα κολλημένο σε θερμοκρασίες γύρω στους 40, που φτάνουν και τους 45. Κάνω αυτή τη δουλειά 25 χρόνια αλλά ακόμα δεν έχω συνηθίσει τη ζέστη. Κάθε μέρα είναι διαφορετική από την άλλη. Πώς το αντιπαλεύουμε; Πίνουμε πολλά νερά! Δεν έχουμε και άλλο τρόπο´!
Τα ευχάριστα…
´Το να δουλεύεις σε ένα Ξυλόφουρνο είναι δύσκολη δουλειά, γιατί πέρα από τη ζέστη, έχουμε και το ξενύκτι. Παρόλα αυτά, η στήριξη του κόσμου μάς δίνει δύναμη, μας στηρίζει, είναι κοντά μας και δίπλα μας και για αυτό τον ευχαριστούμε.
Τα ευτράπελα…
´Ερχεται και ο κόσμος και μας λέει “πώς την παλεύετε εδώ μέσα, εμείς δεν αντέχουμε ούτε λεπτό”, αλλά τι να κάνουμε αυτή είναι η δουλειά μας´.
Βασίλης Τσοντάκης, ψήστης
Από το 1992, καλοκαίρι και χειμώνα, νύκτα και μέρα πάνω από τα κάρβουνα ο κ. Βασίλης Τσοντάκης, ιδιοκτήτης της ψησταριάς ´Κουμπές´.Στα χρόνια εργασίας του… κι αν έχει ψήσει!
Οι δυσκολίες…
´Η ζέστη δεν παλεύεται με τίποτα, δεν υποφέρεται. Είναι παράφορη που πρέπει να έχεις τεράστια υπομονή για να δουλέψεις. Συνήθεια δεν υπάρχει σε αυτή τη δουλειά. Η ζέστη είναι ζέστη, ενοχλεί αλλά πολύ περισσότερο ενοχλεί η αναδουλειά, τότε μπαίνει… κυριολεκτικά φωτιά στην τσέπη. Οταν έξω έχει 32-35 βαθμούς, όταν είσαι πάνω από τα κάρβουνα η θερμοκρασία είναι 70 βαθμοί. Δεν είναι λίγες οι φορές που πραγματικά… ζορίστηκα, αλλά τι να κάνεις πρέπει να βγει το μεροκάματο. Υπήρχαν και φορές που παιδιά που έψηναν έφτασαν στα όρια της λιποθυμίας. Γίνονται αυτά στο επάγγελμα.
Τα ευχάριστα…
´Για μας η ευχαρίστηση είναι η ικανοποίηση του κόσμου, όταν έρχεται και ξαναέρχεται και σε προτιμάει για την αγορά του, όταν ακούς ένα καλό λόγο. Αυτή είναι η ευχαρίστηση μας´.
Τα ευτράπελα…
´Χαράς το κουράγιο σας, μας λέει ο κόσμος. Μπαίνει μέσα στο μαγαζί, παραγγέλνει και… τρέχει έξω, ειδικά αυτές τις ημέρες´.
