Ο καολίνης

Δρ Βαγγέλης Α. Μπούρμπος,
Γεωπόνος, ερευνητής, οικοτοξικολόγος, φυτοπαθολόγος

ΓνωριμΙα με τον καολΙνη
Είναι γνωστός και ως Κινεζική άργιλος, Καολίνη και λευκή άργιλος. Το όνομά του το οφείλει στο Κινέζικο βουνό kao-ling (ψηλή κορυφή), όπου και βρέθηκε για πρώτη φορά. Το βασικό ορυκτό του είναι ο καολινίτης. Γι’ αυτό και από πολλούς επιστήμονες αναφέρεται και με το όνομα αυτό. Είναι φυλλοπυριτικό ορυκτό της αργίλου με χημικό τύπο Al4Si4O10(OH)8.
Το χρώμα του είναι κατά κανόνα λευκό. Με διάφορες προσμίξεις γίνεται τεφρό, υποκίτρινο, κοκκινωπό και καστανωπό. Όταν είναι καλά κρυσταλλωμένος χαρακτηρίζεται από μαργαριταρώδη λάμψη. Έχει λιπαρή υφή και γεύση αργίλου. Ο καθαρός Καολίνης πλαστικοποιείται με την παρουσία υγρασίας. Από τεχνολογικής πλευράς διακρίνεται σε πλαστικό και σε ισχνό Καολίνη.
Βρίσκει πολλές εφαρμογές όπως στην κατασκευή πορσελάνης, κεραμικών, πλαστικών, χαρτιού, ελαστικών, χρωμάτων, τσιμέντου, μελάνης, καλλυντικών, οδοντόπαστας, σαπουνιών, πυρίμαχων τούβλων, πηκτωματικών σκευασμάτων και άλλων δύστηκτων υλικών. Το μυστικό των περίφημων αντικειμένων από πορσελάνη στην Κίνα φαίνεται πως οφείλεται στον εξαιρετικής ποιότητας Καολίνη που περιέχουν. Οι βεδουίνοι μοναχοί χρησιμοποιούσαν τον Καολίνη για την παρασκευή ειδικού «μεταξωτού» χαρτιού, στο οποίο έγραφαν τους διάφορους ιερούς κανόνες. Στην ιατρική χρησιμοποιείται ως αντιδιαρροϊκό, ανθιδρωτικό και στην αντιμετώπιση της χολέρας. Εμπεριέχεται σε πολλά τρόφιμα και ζωοτροφές. Τελευταία, ύστερα από διάφορες έρευνες, βρέθηκε πως ο Καολίνης μπορεί να απορροφήσει το κάδμιο μειώνοντας έτσι τη συγκέντρωση του καρκινογόνου αυτού στοιχείου στην ατμόσφαιρα.
Προέρχεται από άλλα αργιλοπυριτικά ορυκτά και κυρίως από τους άστριους με αποσάθρωση ή υγροθερμική και ατμιδική δράση. Βρίσκεται σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Στην Ευρώπη κάθε χρόνο παράγονται 6.000.000 τόνοι Καολίνη. Το 56 % παράγεται στην Αγγλία (39%) και στην Τσεχία (17%). Στην Ελλάδα υπάρχουν περί τα 22 ορυχεία. Το νησί της Μήλου είναι γνωστό από την αρχαιότητα για την παραγωγή καολίνη. Το «μήλινον» όπως ονομάζονταν ο Καολίνης ήταν περιζήτητο από τους ζωγράφους της Ρωμαϊκής εποχής. Ο Ελληνικός καολίνης προέρχεται κατά κανόνα από υγροθερμική και ατμιδική εξαλλοίωση των ηφαιστειακών αστρίων και των πλουτωνικών πετρωμάτων. Καολίνης εξορύσσεται και από όξινους ηφαιστίτες και τόφφους στη Σαντορίνη, Κίμωλο και Μυτιλήνη.
Παρόλο που ο Καολίνης δεν είναι τοξικός για το περιβάλλον, τους ζωικούς οργανισμούς, τα φυτά και τον άνθρωπο και δεν χαρακτηρίζεται από καρκινογόνες και μεταλλαξιογόνες ιδιότητες, εντούτοις έχουν καθοριστεί κατώτατα και ανώτατα όρια έκθεσης των εργαζόμενων στα ορυχεία εξόρυξής του. Τα όρια αυτά είναι 5 και 10 mg/m3 αντίστοιχα. Η σκόνη του Καολίνη σε συγκέντρωση πάνω από 10 mg/m3 προκαλεί την επαγγελματική ασθένεια πνευμονοκονίωση γνωστή και ως καολίνωση δημιουργώντας οζιδιακή ίνωση στα πνευμόνια. Επιπλέον βρέθηκε πως στην περίπτωση γαιοφαγίας ο Καολίνης προκαλεί μητρική αναιμία στις έγκυες ποντικίνες. Ο Καολίνης αν δεν είναι κατάλληλα επεξεργασμένος είναι φυτοτοξικός. Σε υψηλές συγκεντρώσεις κατά τη χρησιμοποίησή του ως φυτοπροστατευτικού προϊόντος κάτω από ειδικές συνθήκες μπορεί να προκαλέσει φυτοτοξικότητα σε ορισμένα είδη φυτών. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που οι καλλιεργητές χρησιμοποίησαν ακατέργαστο Καολίνη και έπαθαν μεγάλες ζημιές. Όπως όλες οι σκόνες έτσι και ο Καολίνης προκαλεί ερεθισμό στα μάτια και πρέπει κατά τη χρήση του να λαμβάνονται τα εκάστοτε συνιστώμενα προστατευτικά μέτρα.

Ο ΚαολΙνης
ως φυτοπροστατευτικΟ προϊΟν
Όπως είναι γνωστό βασικός στόχος της οικολογικής φυτοπροστασίας είναι η αναζήτηση φυσικών συστατικών που να είναι φιλικά προς το περιβάλλον και με αποτελεσματική δράση στους εχθρούς και τις ασθένειες των καλλιεργούμενων φυτών καθώς και στα αγριόχορτα. Τα συστατικά αυτά η οικολογική φυτοπροστασία τα χρησιμοποιεί πάντοτε σε συνδυασμό με τη λήψη των απαραίτητων προφυλακτικών και καλλιεργητικών μέτρων. Μόνο κάτω από αυτές τις συνθήκες το φυτό αναπτύσσει καλλίτερα την άμυνά του και το βοηθητικό φυτοπροστατευτικό προϊόν επιτυγχάνει καλλίτερη αποτελεσματικότητα.
Η σκόνη του Καολίνη ύστερα από ειδική επεξεργασία με την οποία αποκτά λεπτόκοκκη υφή, γνωστή και ως «κολλοειδής καολινική σκόνη» έλκυσε από την αρχή το ενδιαφέρον των οικολόγων – επιστημόνων. Παράλληλα όμως πολλαπλασίασε και τα επιχειρήματα των συμβατικών τεχνικών συμβούλων που έβλεπαν να προστίθεται στο οικολογικό φυτοπροστατευτικό οπλοστάσιο ένα ακόμα από τα «μαντζούνια». Και ήταν εύκολος ένας τέτοιος χαρακτηρισμός, αφού δεν γινόταν καμιά προσπάθεια μελέτης και επεξήγησης της συνήθειας των καλλιεργητών της παραδοσιακής γεωργίας και των οικοκαλλιεργητών να χρησιμοποιούν τον Καολίνη στα φυτοπροστατευτικά προγράμματα.
Σήμερα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Κι αυτό πρέπει να αποδοθεί στην προσπάθεια που γίνεται από τις επιστήμες της οικολογικής γεωργίας να ερμηνεύσουν τα αποτελέσματα και τις εμπειρίες της παραδοσιακής γεωργίας σχετικά με τη χρήση του Καολίνη. Έτσι η σκόνη του ορυκτού αυτού, χωρίς να θεωρηθεί πανάκεια, αποτελεί τη βάση στα προγράμματα της οικολογικής φυτοπροστασίας Κι αυτό γιατί η κολλοειδής σκόνη του καολίνη ψεκαζόμενη στη φυτική επιφάνεια δημιουργεί μία λεπτή άσπρη κονιώδη υγροφοβική μεμβράνη που δρα απωθητικά στους ζωικούς εχθρούς τόσο για τη σίτιση, όσο και για την εναπόθεση των αυγών. Μάλιστα στην περίπτωση των αφίδων διαπιστώθηκε αλλαγή της συμπεριφοράς τους, αφού καταγίνονται περισσότερο με την απαλλαγή από τη σκόνη και όχι με την ωοτοκία. Η απωθητική δράση του Καολίνη αποδίδεται στο γεγονός ότι προκαλεί οπτική ή σιτική απόκρουση και παρεμβαίνει αρνητικά στη βιοχημική αναγνώριση από τον εχθρό του υπό προσβολή φυτού. Βρέθηκε επιπλέον πως η κονιώδης αυτή μεμβράνη παρεμποδίζει την προσβολή των φυτών από τα διάφορα παθογόνα, αφού τα σπόριά τους δεν βρίσκουν πρόσφορο για εγκύστωση περιβάλλον. Είναι επίσης γνωστή η επίδραση της σκόνης του Καολίνη στην ανάπτυξη των φυτών και στην προστασία τους από το θερμικό στρες. Τέλος έχει διαπιστωθεί πως το πυρίτιο που περιέχει ο Καολίνης εισάγει στα φυτά επαγόμενη αντοχή ενάντια στους ζωικούς εχθρούς και στα φυτοπαθογόνα.
Ο Καολίνης χρησιμοποιείται για την προστασία των φυτών από ζωικούς εχθρούς, τους μύκητες, τα βακτήρια και τους ιούς. Έχει επίσης ευρεία εφαρμογή για την προστασία των καρπών από ηλιοκαύματα και το θερμικό στρες. Θεωρείται ασφαλής για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Είναι αδρανές υλικό και δεν αντιδρά με άλλες ενώσεις. Έχει έγκριση για ένα ευρύ φάσμα φυτών όπως τα φασόλια, τα τεύτλα, τις πατάτες, τη μελιτζάνα, τη τομάτα, την πιπεριά, τα εσπεριδοειδή, τα γιγαρτόκαρπα, τα πυρηνόκαρπα, την ελιά, τις μπανάνες, το καλαμπόκι, το βαμβάκι, τα κολοκυνθοειδή, το αμπέλι, την καρυδιά, τα καλλωπιστικά φυτά, την αραχίδα, τη σόγια, τα σιτηρά, τις φράουλες, τα ζαχαρότευτλα, τα αποθηκευμένα προϊόντα, την αγκινάρα και για πολλά άλλα. Ο κατάλογος διευρύνεται χρόνο με τον χρόνο. Οι ψεκασμοί συνιστώνται να γίνονται ανάλογα με την περίπτωση κάθε 7 – 14 μέρες. Πρέπει να καλύπτεται όλο το φυτό. Το ψεκαστικό διάλυμα πριν από την εφαρμογή του πρέπει να ανακατεύεται πολύ καλά. Δεν παρουσιάζει τοξικότητα στον άνθρωπο και στα παιδιά. Σε πολλά φυτοφάρμακα αποτελεί αδρανές έκδοχο. Δεν βλάπτει τους οργανισμούς μη στόχους. Δεν ασκεί καμία επίδραση στις μέλισσες. Η χορήγηση της έγκρισης ως φυτοπροστατευτικού προϊόντος για την οικολογική γεωργία έγινε για πρώτη φορά στον Καναδά το 1998. Κυκλοφορούν τα εμπορικά σκευάσματα Surround® WP που περιέχει 98,8% ή 95% Καολίνη, το Goldround με 95%, το M-96-018 Kaolin με 98,8%, το M-97-002 Kaolin με 99,4%, το Μ-99-099 kaolin με 99%, το BPLK Kaolin με 100%, το M-97-009 Kaolin με 100% και πολλά άλλα. Συνιστώνται ανάλογα με το προϊόν στη δόση 0.71 – 2.8 για τα κηπευτικά 2.8 -19.8 για τα μεγαλόκαρπα οπωροφόρα και 1,41 έως 4,25 kg/στρέμμα για μικρόκαρπα φυτά. Ο Καολίνης αν δεν συντρέχουν ειδικοί λόγοι μπορεί να χρησιμοποιείται μέχρι τη συγκομιδή των καρπών.
Υπάρχουν σήμερα πολλά ερευνητικά δεδομένα σχετικά με τη χρήση του Καολίνη ως φυτοπροστατευτικού προϊόντος. Τα περισσότερα αναφέρονται στον έλεγχο των ζωικών εχθρών.
Το κολεόπτερο Acalymna vittata προκαλεί τεράστιες ζημιές στα κολοκυνθοειδή. Επιπλέον μεταφέρει και το υπεύθυνο για τη βακτηριακή μάρανση παθογόνο Erwinia tracheiphila. Περισσότερο υποφέρουν τα φυτά υπαίθρου. Προληπτικές επεμβάσεις με το εμπορικό σκεύασμα Καολίνη Surround® WP από τη μεταφύτευση και ανά 5-7 ημέρες ανάλογα με την πίεση του εντόμου προστάτευσαν με εξαιρετική επιτυχία τα φυτά τόσο από τον εχθρό όσο και από το βακτηριακό παθογόνο. Η φυσιολογία των φυτών δεν επηρεάστηκε. Κι αυτό γιατί η μεμβράνη που σχηματίζεται δεν παρεμποδίζει την ακτινοβολία που δραστηριοποιεί τη φωτοσύνθεση.
Ένα άλλο κολεόπτερο το Diaprepes abbreviatus προκαλεί τεράστιες ζημιές στα εσπεριδοειδή. Προσβάλλει επίσης και το ζαχαροκάλαμο. Το έντομο αυτό ελέγχθηκε πολύ αποτελεσματικά με τη χρησιμοποίηση του κολλοειδούς Καολίνη.
Ο Καολίνης με τη μορφή του εμπορικού σκευάσματος Surround® WP χρησιμοποιείται συχνά στα γιγαρτόκαρπα για την αντιμετώπιση της ψύλλας της αχλαδιάς (Psylla pyricola), της βρωμούσας Lygus lineolaris, του Pandemis limitata, του Typhlocyba pomaria, της μύγας του μήλου (Rhagoletis pomonella), της καρπόκαψας (Cydia pomonella), του Conotrachelus nenuphar του Bemisia argentifolii και πολλών άλλων εχθρών. Διαπιστώθηκε επίσης πως ο Καολίνης προστατεύει τις ευαίσθητες στα ηλιοκαύματα και στις υψηλές θερμοκρασίες ποικιλίες. Για καλλίτερα αποτελέσματα θα πρέπει να χρησιμοποιείται μία ποσότητα 100-200 λίτρα διαλύματος στο στρέμμα. Η συνιστώμενη δόση είναι 2- 5 kg στο εκατόλιτρο (hl). Για καλλίτερη κάλυψη η δόση ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να κυμανθεί από τα 3,75 στα 5 kg Καολίνη στο hl.
Στους μηλεώνες της Ελβετίας το εμπορικό σκεύασμα Surround® WP περιόρισε τις προσβολές από τη αφίδα Dysaphis plantaginea. Ικανοποιητικά επίσης ήταν τα αποτελέσματα και για την αφίδα της ροδακινιάς Myzus persicae και την ψύλλα της αχλαδιάς [Cacopsylla pyri(=Psylla pyricola)].
Ο αρωματισμένος με τα αιθέρια έλαια των Tagetes minuta, Ocimum canum, Ocimum basilicum, Ocimum gratissimum, Hyptis suaveolens, Piper guineense και Thuja occidentalis Καολίνης έλεγξε σε ικανοποιητικό βαθμό το βρούχο Callosobruchus maculatus και το κολεόπτερο Sitophilus oryzae στον αποθηκευμένο καρπό του Vigna unguiculata. Πολύ καλά αποτελέσματα για τα έντομα αυτά είχε ο Καολίνης και όταν χρησιμοποιήθηκε χωρίς αρωματισμό ή σε πρόσμιξη με ασβέστη.
Τα τελευταία χρόνια δεδομένης της επίδρασης στην διαταραχή του περιβάλλοντος και στην υγεία των συμβατικών εντομοκτόνων που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του Δάκου της ελιάς της μεγάλης σημασίας που έχει η δακοπροστασία για την παραγωγή ποιοτικών ελαιοκομικών προϊόντων γίνεται μεγάλη προσπάθεια χρησιμοποίησης ιδιαίτερα στην οικολογική ελαιοκαλλέργεια νέων φυτοπροστατευτικών προϊόντων. Μεταξύ αυτών βρίσκει ευρεία εφαρμογή και ο επεξεργασμένος Καολίνης. Λόγω του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που παρουσιάζει για την οικολογική ελαιοκαλλέργεια ο Καολίνης θα δημοσιευτεί πολύ σύντομα ειδικό άρθρο.
Ο Καολίνης περιορίζει τις προσβολές από το λεπιδόπτερο Plutella xylostella στην ποικιλία του λάχανου Fiesta F1 του Brassica oleracea italica.
Στο αμπέλι η εφαρμογή του Καολίνη στη δόση 1,25 à 2,5 kg/hl για την αντιμετώπιση των εντόμων Erthroneura comes Empoasca flavescens Erythroneura tricincta, Erythroneura vitis και Erythroneura elegantula έδωσε ικανοποιητικά αποτελέσματα. Σε καμία περίπτωση η δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει 5,0 kg/hl.
Υπάρχουν πολλές μελέτες για την αποτελεσματικότητα του Καολίνη στις ασθένειες σε διάφορα καλλιεργούμενα φυτά.
Το σκόνισμα του εδάφους με Καολίνη σε ένα οικολογικό κτήμα περιορίζει τις ζημιές τόσο από τα έντομα εδάφους και τα ακάρεα όσο και από τα διάφορα φυτοπαθογόνα.
Το βακτήριο Xylella fastidiosa προκαλεί την ασθένεια pierce στο αμπέλι. Η ασθένεια αυτή μπορεί μέσα σε ένα χρόνο να καταστρέψει όλο τον αμπελώνα. Το βακτήριο αυτό είναι υπεύθυνο και για ανάλογη ασθένεια στην αμυγδαλιά, στη ροδακινιά, στη μηδική και στα εσπεριδοειδή. Το σπουδαιότερο έντομο φορέας του παθογόνου αυτού είναι το Homalodisca coagulata. Το έντομο αυτό προσβάλλει πάνω από 170 είδη. Ο Καολίνης σε πειράματα που έγιναν στην Καλιφόρνια στη λεμονιά και στο αμπέλι ελέγχει αποτελεσματικά το έντομο – φορέα.
 Στο Μεξικό η χρησιμοποίηση του Καολίνη περιόρισε τις προσβολές από τον ιό Beet curly top virus (BCTV) στην πιπεριά. Πιθανώς λόγω περιορισμού του εντόμου φορέα Circulifer tenellus.
Οι επεμβάσεις με Καολίνη στο βάτσινο περιόρισαν τους βασικότερους εχθρούς και τις ασθένειες.
Ο Καολίνης ελέγχει ικανοποιητικά τα παθογόνα Gloeodes pomigena, Zygophiala jamaicensis Erwinia amylovora. Δεν έδωσε τα επιθυμητά αποτελέσματα για την αντιμετώπιση του Venturia inaequalis.
Η αλοιφή από 4 kg λεπτή άργιλο, 1 kg καολίνη 3 kg σβουνιά φρέσκια από αγελάδα, 500 g καλίου 50% και 3 g υπερμαγγανικού καλίου σε 10 λίτρα νερό χαρακτηρίζεται από εντομοκτόνες και μυκητοκτόνες ιδιότητες.
Ικανοποιητικά αποτελέσματα παρατηρήθηκαν και κατά τη χρησιμοποίηση του Καολίνη για την αντιμετώπιση του ωίδιου του αμπελιού (Uncinula necator) και της αγγουριάς ( Sphaerotheca fuliginea) καθώς και της μονίλιας της ροδακινιάς (Monilinia fructicola).
 Στην οικολογική φυτοπροστασία είναι καλλίτερα να προλαμβάνεις παρά να θεραπεύεις. Γι’ αυτό οι ψεκασμοί πρέπει να γίνονται προληπτικά και να επαναλαμβάνονται για την κάλυψη της νέας βλάστησης και των καρπών που μεγαλώνουν και μετά από έντονη βροχή που ξεπλένει την κονιώδη μεμβράνη. Οι ανοιξιάτικοι ψεκασμοί είναι αποτελεσματικότεροι .
 Η αποτελεσματικότητα του Καολίνη εξαρτάται κατά ένα μεγάλο βαθμό από τον τρόπο και την περίοδο που γίνονται οι επεμβάσεις . Κατά τους ψεκασμούς πρέπει όπως ήδη τονίστηκε να επιδιώκεται η πλήρης κάλυψη της φυτικής επιφάνειας μέχρι απορροής.
Ακόμα οφείλει να έχει κανείς υπόψη του πως οι ψεκασμοί που γίνονται κατά την πτώση των πετάλων μπορεί να παρεμποδίσουν τον παρασιτισμό των Liriomyza sp.
Στα οινοστάφυλα συνιστάται οι ψεκασμοί να γίνονται όταν το μούρο είναι 5 χιλιοστά και μέχρι τον περκασμό (γυάλισμα). Σε περίπτωση που θα χρειαστούν επεμβάσεις και μετά τον περκασμό, καλό είναι να σταματούν δύο εβδομάδες πριν τη συγκομιδή. Για την αντιμετώπιση του Homalodisca coagulata μπορεί να γίνουν και χειμωνιάτικες επεμβάσεις.
Για την αντιμετώπιση της ψύλλας της αχλαδιάς πρέπει να παρακολουθείται ο πληθυσμός της. Η επέμβαση με Καολίνη συνιστάται να γίνεται μόνο όταν χρειάζεται. Ο ψεκασμός συμβουλεύεται να διενεργηθεί πριν από την ωοτοκία την άνοιξη και πριν την άνθιση. Η πρώτη επέμβαση καλό είναι να πραγματοποιείται το χειμώνα και πριν την πράσινη κορυφή. Η δεύτερη με την πτώση των πετάλων. Την περίοδο αυτή ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να γίνουν 3 επεμβάσεις με μεσοδιάστημα 7-10 ημερών. Στη συνέχεια οι επεμβάσεις πρέπει να εφαρμόζονται ανά 7-14 ημέρες. Το πολύ μπορεί να γίνουν άλλοι 3 ψεκασμοί.
Στην περίπτωση της Βρωμούσας Coreus marginatus οι ψεκασμοί πρέπει να αρχίζουν πριν από την προσβολή και να συνεχίζονται ανά 7-14 ημέρες. Δεν πρέπει το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο ψεκασμών να είναι μεγαλύτερο από 14 μέρες.
Για το Archips argyrospila συνιστάται οι δύο πρώτοι ψεκασμοί να γίνονται ανά 7ήμερο. Η πρώτη επέμβαση πρέπει να διενεργείται με την έναρξη του σταδίου της πράσινης κορυφής. Στη συνέχεια η επόμενη επέμβαση πραγματοποιείται όταν οι προνύμφες αρχίζουν να «ρολιάζουν» τα φύλλα. Για τις άλλες γενεές το μεσοδιάστημα μπορεί να φτάσει και στις 14 μέρες ανάλογα με την περίπτωση.
Για τον αποτελεσματικό έλεγχο του Metcalfa pruinosa συνιστάται η πρώτη επέμβαση να γίνεται μέσα στις πρώτες τρεις μέρες από την πτώση των πετάλων ή με τις πρώτες προσβολές. Οι επεμβάσεις συνεχίζονται ανά 7-14 μέρες.
Η μύγα της μηλιάς ελέγχεται αποτελεσματικά όταν οι δύο πρώτες επεμβάσεις γίνουν ανά 7ήμερο πριν την εναπόθεση των αυγών ή τις πρώτες προσβολές. Στη συνέχεια για την προστασία των καρπών το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο ψεκασμών να είναι 7-14 μέρες.
Για την αντιμετώπιση του σκαθαριού Conotrachelus nenuphar ο ψεκασμός πρέπει να αρχίζει με τη διαπίστωση της παρουσίας του. Στη συνέχεια συνιστάται να γίνονται επεμβάσεις ανά 7 ημέρες για να διατηρηθούν οι καρποί απρόσβλητοι.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα αποτελέσματα σύμφωνα με τα οποία ο Καολίνης μπορεί να ελέγξει και ορισμένα αγριόχορτα.
Το εμπορικό σκεύασμα Μ96-018 του καολίνη με ενσωμάτωση στο έδαφος στα 4 εκατοστά τον Αύγουστο σε συνδυασμό με κάλυψη με πλαστικό ελέγχει τα αγριόχορτα Mollugo verticillata, Taraxacum oficinale, Euphorbia supine, Setaria glauca, Stellaria media, Amaranthus retoflexus, Lamium amplexicaule, plantago lanceolata, Oxalis stricta, Trifolium repens, Portulaca oleracea, Geranium maculatum, Rumex obtusifolius και Polygonum pensylvanicum σε διάφορες καλλιέργειες την επόμενη άνοιξη.
 Σε έρευνες που έγιναν σε διάφορες καλλιέργειες βρέθηκε πως ο Καολίνης περιορίζει την καρπόπτωση και βελτιώνει το χρώμα σε ορισμένες ποικιλίες γιγαρτοκάρπων και πυρηνοκάρπων.
Στα φυτά που ψεκάζονται με Καολίνη παρατηρείται καλλίτερη ανάπτυξη γιατί επιμηκύνεται λόγω δροσερότητας η φωτοσύνθεση.
Οι ψεκασμοί 6-8 εβδομάδες μετά την πτώση των πετάλων δίνουν περισσότερη παραγωγή με καλλίτερο χρώμα καρπών.
Στη τομάτα επεμβάσεις με καολίνη περιόρισαν τα ηλιοκαύματα σε ποσοστό 3.6% όταν αυτά στο μάρτυρα ήταν 14.3%. Επίσης τα διαλυτά στερεά συστατικά ήταν περισσότερα. Το αποτέλεσμα αυτό παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ποικιλίες που λόγω της αραιής βλάστησης υποφέρουν από ηλιοκαύματα.
Επεμβάσεις με Καολίνη στη σόγια, στο βαμβάκι, στην αγκινάρα, στην πεπονιά και στη ροδακινιά προστατεύουν τα φυτά από το θερμικό στρες και βοηθούν την ανάπτυξή τους.

Επίλογος
Ο Καολίνης μπορεί να συμπεριληφθεί στα προγράμματα της οικολογικής φυτοπροστασίας. Οι έρευνες που έγιναν μέχρι σήμερα δικαίωσαν την εμπειρία της παραδοσιακής γεωργίας που χρησιμοποιεί πολύ συχνά τον Καολίνη στην αντιμετώπιση των φυτοπαράσιτων. Ανάλογα με την περίπτωση είναι σε θέση όταν χρησιμοποιείται επεξεργασμένος στη συνιστώμενη δόση και στην κατάλληλη εποχή να αποφέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα στην προσπάθεια ελέγχου των ζωικών εχθρών και των ασθενειών σε πολλές καλλιέργειες. Πολύ περισσότερο όταν διαπιστώνεται πως δεν επηρεάζει τη φυσιολογική λειτουργία των φυτών, βελτιώνει το χρώμα των καρπών και αντιμετωπίζει το θρεπτικό στρες. Κι είναι καλλίτερα κατά τον Rice να βλέπει κανείς τα «χιονισμένα» φυτά να μοιάζουν με χριστουγεννιάτικα δέντρα, παρά να εισάγει στο αγροοικοσύστημα ενεργειοβόρα συνθετικά τοξικά φυτοπροστατευτικά προϊόντα των οποίων δεν γνωρίζουμε την αποικοδόμησή τους.