Η επαμφοτερίζουσα πολιτική του κ. Τσίπρα

Συντηρητική, αλλά ασαφή στάση, δείχνει στα πολιτικά θέματα ο κ. Τσίπρας. Επικριτικά και αντιδραστικά μηνύματα στέλνει, λόγω απειρίας, σε μια περίοδο όπου η προπαγάνδα παραπλανεί, διαστρεβλώνει και αποσταθεροποιεί τον πολίτη.
Την ώρα που υποστηρίζεται ότι οι πολιτικοί είναι όλοι το ίδιο και γίνεται διαχωρισμός σε αριστερά και δεξιά, σε ´αντιμνημονιακά´ και ´μνημονιακά´ κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί ένα κενό με τις δηλώσεις του κ. Τσίπρα, ο οποίος, φανερώνοντας μια περισπούδαστη ειρωνεία στο πρόσωπό του, καταφέρνει να καλλιεργεί θετικό κλίμα εντυπώσεων, ότι επίκειται η ανέλιξή του στην εξουσία. Παραπλανά με τον αλαζονικό, υπερτροφικό μικρομεγαλισμό του ότι θα είναι αποτελεσματική η αντιμνημονιακή αριστερή πολιτική του, που θ’ απελευθερώσει πόρους (;) και θα ενισχύσει την ανάπτυξη.
Μηνύματα απ’ τη μια μεριά, διαπιστώσεις απ’ την άλλη. Τα μηνύματα από τους ´Συριζαίους´. Οι διαπιστώσεις απ’ τους εκλογείς, οι οποίοι λόγω του κατακερματισμού του εκλογικού σώματος πέφτουν θύματα λαοπλάνων. Η ρητορική Τσίπρα στερείται στοιχειωδώς διεθνούς οικονομικής πρακτικής. Οι άλλοι, υπό το πρίσμα της ανευθυνότητος λένε, πως τ’ απαραίτητα χρήματα θα τα πάρουν απ’ τις καταθέσεις και ακόμα ότι δεν είναι και τόσο κακό μια χρεοκοπία.
Οι προτάσεις του νεαρού αρχηγού στοχεύουν στην αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής και τη στροφή σε άλλες δυνάμεις με ´αντικαπιταλιστική κατεύθυνση´, που δεν επηρεάζονται απ’ τους Δυτικούς.
Οι άνθρωποί του διακρίνονται σ’ όσους πιστεύουν ότι μπορεί να κάνει καλό με όσα προτείνει και στους άλλους που φοβούνται μήπως αυτά που λέει να κάνει δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα.
Οι κριτικές που δέχεται απ’ τα δύο άκρα συνίσταται κυρίως στο ότι τους προέκυψε ένας ανταγωνιστής. Το φοβούνται γιατί ξέρουν, κυρίως στην κεντροδεξιά, ότι για να γίνει πρωθυπουργός κάποιος, δεν περνά από εξετάσεις, αρκεί να τον ψηφίσει ο λαός. Το ερώτημα δεν είναι γιατί να μην πάει ο κ. Τσίπρας στο Μ. Μαξίμου, αλλά αν πάει, πώς θα πρωθυπουργεύσει, αφού δεν έχει αναγνωρισιμότητα στον ευρωπαϊκό χώρο, κυρίως στη Γερμανία.
Μετά τις εκλογές ο κ. Τσίπρας και οι ´συνασπιστές´ του σκέφθηκαν με χαρά και λύπη ότι έχουν χρόνο να περιμένουν, προτιμώντας να κάνουν συγκροτημένη αντιπολίτευση και όχι πεζοδρομιακή αντιπαράθεση. Φαντάζομαι ότι και να  γινόντουσαν κυβέρνηση δεν θα τολμούσαν ν’ ανάψουν το φιτίλι και ´να κάνουν την Ευρώπη Κούγκι´.
Αλήθεια τι θα έκανε την ´καμένη γη´ που θα του άφηνε φεύγοντας ο δικομματισμός; Να αναθεωρήσει το δόγμα ´ανήκομεν εις την Δύσιν´. Πάλιωσε και να τ’ αλλάξουμε. Πώς όμως; Χωρίς την αίσθηση του κινδύνου, όταν είμαστε στο ΝΑΤΟ, στο ευρώ, στην Ε.Ε.;
Μπορεί ένα κράτος ν’ αναιρέσει τις υποχρεώσεις του απ’ τις οποίες προέρχονται και δικαιώματα; Οι Ελληνες δεν το πήραμε στα σοβαρά. Οι Ευρωπαίοι ενοχλήθηκαν με τις δηλώσεις του. Ο Σοσιαλδημοκράτης Γερμανός Γκάμπριελ τον έθεσε ενώπιον των ευθυνών του, ο έτερος Σταϊνμάγερ έδειξε την απέχθειά του και ο Μπεντίτ, ο ´κόκκινος´, απεκάλεσε το πρόγραμμά του ´τρέλα´. Σε απάντηση η Κουμουνδούρου απεκάλεσε τον Μπεντίτ ´αμφιλεγόμενο πρόσωπο´.
Οι ευρωσκεπτικιστές σε γκάλοπ αξιολόγησης των αρχηγών κομμάτων της Ε.Ε., ως προς την επικινδυνότητά τους, ο κ. Τσίπρας στους 10 ήρθε δεύτερος, με πρώτο τον Μπερλουσκόνι, θεωρώντας τον ως ´μυστικό μοχλό ανατροπής της Ε.Ε.´ και άνθρωπο που ενδύεται τον αριστερό μανδύα της πιο σκληρής πολιτικής των μονοπωλίων. Αν και θέλει να βρίσκεται στο προσκήνιο, δεν ακολούθησε τα ´κελαηδήματα´ Παπαδημούλη ή τις απόψεις Λαφαζάνη, που διευκολύνουν τα σενάρια επιστροφής στη δραχμή. Το ΚΚΕ κριτικάρει την αντιπαράθεση κυβέρνησης με τον κ. Λαφαζάνη λέγοντας: ´η νέα χρεοκοπία, για την οποίαν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ ερίζουν σχετικά με το ποιος τη  θέλει και ποιος όχι, είναι δρομολογημένη´ (Χ.Ν. 18/8/12).
Η ελληνική πολιτική σκηνή δεν έχει να περιμένει τίποτα από έναν σχεδόν νέο πολιτικό άπειρο, ονειροπόλο, που η επαμφοτερίζουσα πολιτική του χρήζει επιστημονικής λεπτομερούς και σε βάθος εξέτασης.