Ενα βιβλίο γραμμένο από έναν οικονομολόγο δημοσιογράφο του ´Ριζοσπάστη´, ο οποίος προσπάθησε με υψηλό βαθμό ευθύνης να υπερβεί τα ιδεολογικά όριά του και να δώσει πολλές πιο ελεύθερες απαντήσεις από τους μετέχοντες και στηρίζοντες, έναντι σημαντικών συμφερόντων, τους φορείς, τους αμφορείς και τους κύριους συντελεστές της σύγχρονης οικονομικής κρίσης.
Η οποία δεν είναι στενά οικονομική, αλλά εκφράζει τη συνολική βαριά κρίση του σύγχρονου άγριου εκμεταλλευτισμού και κερδοσκοπισμού με απάνθρωπους όρους και τρόπους που δημιουργούν και επιβάλλουν αφόρητες συνθήκες βίου στη χώρα μας, αλλά και στην ανθρωπότητα.
Με πρωταγωνίστριες τις σύγχρονες, πάλι, πλουτοκρατικές δυνάμεις της καπιταλιστικής κυρίως υπερ-ατλαντικής και βορειο-ευρωπαϊκής δύσης που μηχανεύονται την ολοκληρωτική εκπτώχευση της ανθρωπότητας.
Με κεντρικό άξονα, πάλι, τη σύγχρονη Γερμανία, η οποία ´με το πιστόλι στο τραπέζι´ ξανακαταστρέφει -με οικονομικό πόλεμο, τώρα, την ίδια την Ευρώπη, αλλά και την παγκόσμια οικονομία.
Με τη Γερμανία, όπως γράφει (στις σελίδες 392 – 393 του βιβλίου) ο Νίκος Μπογιόπουλος ως κυρίαρχη δύναμη στην Ευρώπη να μην καθορίζει τη στάση της με βάση ´ανθελληνικά´ ή ´φιλελληνικά´ κριτήρια. Γιατί δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να κινείται με βάση τις ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και να αξιοποιεί το καθεστώς της ανισόμετρης ανάπτυξης στο επίπεδο της Ε.Ε. προς όφελος των συμφερόντων του γερμανικού κεφαλαίου…
Αλλά για τη Γερμανία της παγκόσμιας διαπλοκής και των πολλών οφειλών της προς την Ελλάδα θα ξανα-αναφερθούμε στο βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου ´Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε´.
Η στρατιωτική επιχείρηση που ξεκίνησε τον Μάρτη του 2011 από Η.Π.Α. και Ε.Ε. εναντίον της Λιβύης υπολογίστηκε ότι κόστιζε 2.000 δολάρια το δευτερόλεπτο. Ενώ, κατά τον Νομπελίστα Τζόζεφ Στίγκλιτς, το κόστος των αμερικανικών πολεμικών επιχειρήσεων που ξεκίνησαν μετά το 2001 σε Αφγανιστάν και Ιράκ προϋπολογίζεται στα 5 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Με την ετήσια δαπάνη των Αμερικανών ΜΟΝΟ για την κατοχή του Ιράκ να ξεπερνά τα 150 δισεκατομμύρια δολάρια. Ενα ποσό ίσο με το 50% του ελληνικού δημόσιου χρέους. Ομως η Αμερική εξακολουθεί, ακόμα και σήμερα, να δαπανά μεγάλα ποσά για τους εξοπλισμούς της. Για να ανακοινώσει ο πρόεδρος ΟΜΠΑΜΑ (Ιανουάριος του 2011) το πάγωμα των Αμερικανών εργαζομένων στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες. Παράλληλα όμως (τον ίδιο καιρό περίπου) προέβλεψε δαπάνη άνω των 84 δισ. δολαρίων για ´τον εκσυγχρονισμό του πυρηνικού οπλοστασίου των Η.Π.Α.´.
Εναν πυρηνικό εκσυγχρονισμό μέσω του οποίου η Αμερική εξάγει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ υπερ- ισχύος στον κόσμο. Μαζί με την ´οικονομική Δημοκρατία της παγκοσμιοποίησης των αγορών της καπιταλιστικής υπερ-εκμετάλλευσης σε ολόκληρο τον πλανήτη´.
ΕΥΡΕΙΑ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Ομως, αυτή η Δημοκρατία – τρομοκρατία ´είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε´, όπως γράφει στο πολυσέλιδο (476 σελίδες) βιβλίο του -εξαιρετικού ενδιαφέροντος- ο γνωστός οικονομολόγος συντάκτης του ´Ριζοσπάστη´, Νίκος Μπογιόπουλος. Ενας στοχαστής που ξεπέρασε τη μονομερή αριστερή ιδεολογία, για να αντιμετωπίσει συνολικά τη σύγχρονη παγκόσμια οικονομική κρίση με την ευρεία θεώρηση της συνολικής κρίσης του καπιταλισμού, που έχει οδηγηθεί σε κρίσιμο αδιέξοδο οικονομικού, πολιτικού, πνευματικού και κοινωνικού πολιτισμού.
Στο βιβλίο του αυτό ο Νίκος Μπογιόπουλος αντίθετα από διεθνείς και εγχώριους νομπελίστες, ακαδημαϊκούς και εκτελεστικούς οικονομολόγος ΑΠΟΤΟΛΜΑ να θέσει το συνολικό πρόβλημα της διαχρονικής οικονομικής κρίσης που παράγει και αναπαράγει ο ίδιος ο καπιταλισμός, του δυτικού μας πολιτισμού που απλώθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη.
ΟΥΤΟΠΙΑ Η ΥΠΑΡΞΗ ΕΝΟΣ ΔΙΚΑΙΟΤΕΡΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Αυτή τη γενικότερη θεώρησή του την εστιάζει μέσα από τη γενικότερη οπτική στη μερικότερη προβληματική της δικής μας ελληνικής κρίσης.
Για να έχει ως υπότιτλο: ´Οι υπαίτιοι της κρίσης και το «χρέος» της ανατροπής τους. Μια ευγενική απάντηση στους πραιτωριανούς των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ´.
Για να γράψει ´οδοδεικτικά´ κάτω από τον κεντρικό τίτλο: ´Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε´.
´Φυσικά δεν μας διαφεύγει ο «φιλικός» αντίλογος των χορτάτων της αντίπερα όχθης. Με λεπτή, ταξική ειρωνεία διατείνονται καθώς χορεύουν το καθεστωτικό τους βαλς, ότι η προοπτική μιας Ελλάδας και ενός κόσμου χωρίς εκμεταλλευτές και καταπιεζόμενους, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς κεφαλαιοκράτες «αφέντες» και μισθωτούς «δούλους» στην καλύτερη περίπτωση συνιστά δονκιχοτισμό και ουτοπία´.
ΠΟΤΕ ΘΑ ΘΕΛΗΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ;
Εξίσου ´φιλικά´, λοιπόν, απαντάμε: ´Ενας χάρτης του κόσμου που δεν περιέχει την ουτοπία δεν αξίζει να τον κοιτάξεις καν, γιατί αφήνει έξω τη μόνη χώρα όπου η Ανθρωπότητα πάντα θα προσγειώνεται. Κι όταν προσγειωθεί, κοιτάζει πέρα και, βλέποντας μια καλύτερη χώρα, ξεκινάει για εκεί.
Πρόοδος είναι η υλοποίηση της μιας μετά την άλλη ουτοπίας´.
Σίγουρα αυτή η ´ουτοπική´ πορεία αναδημιουργίας και αναγέννησης της Ελλάδας δεν είναι εύκολη. Είναι όμως μια πορεία απείρως ευκολότερη και από άποψη αποτελεσμάτων – πρόδηλα ρεαλιστικότερη, σε αντίθεση με τον αδιέξοδο δρόμο των ανυπολόγιστων, μάταιων και αβάσταχτων θυσιών στις οποίες υποβάλλεται ο λαός και ο τόπος για να βγαίνουν κερδισμένοι οι πλουτοκράτες και το σάπιο πολιτικό τους σύστημα. Αλλά η Ελλάδα του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης είναι το πλέον ώριμο και ρεαλιστικό αίτημα των καιρών, που ´σαν θελήσει ποτέ ο λαός, τότε το πεπρωμένο θα προσκυνήσει´…
Ομως, για το τελευταίο αυτό σημείο διερωτώμεθα, αν ποτέ θελήσει ο λαός, αφού διαϊστορικά οι υπερ-εξουσιαστικότητες που επιβάλλονται, μέσα από πολύμορφες χειραγωγήσεις κατά εποχή,
ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
για να επισημάνουμε ότι η χειραγώγηση της νεοφιλελεύθερης εποχής του καπιταλισμού είναι από τις χειρότερες γιατί:
α) Είναι ηθελημένα αλυτρωτική.
β) Λειτουργεί ως προσδοκία βελτίωσης των συνθηκών ενσκλάβωσης σε παγκόσμιο επίπεδο.
γ) Μαζί με την ασταμάτητη ´επανάσταση´ της τεχνολογίας ´επαναστατικοποιείται´ ο ίδιος ο βίος της σύγχρονης καθημερινότητας.
δ) Για να μην θεωρείται πλέον χρήσιμη η επιστροφή σ’ έναν μαρξιστικό – λενιστικό – σταλινικό σοσιαλισμό, ο οποίος έχει εκθεμελιωθεί στην ίδια τη Ρωσία, η οποία δεν αποτελεί πλέον ενότητα σοσιαλιστικών κρατών.
Ενώ, ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός των αγορών, συνάλληλα με τον στρατηγικό καπιταλισμό της αμερικανικής υπερδύναμης (παρά την αναπτυσσόμενη σύγχρονη πολυ-πολικότητα ισχύος) εξακολουθούν να υπερεξουσιάζουν τη σημερινή, ίσως και την τρέχουσα, αυριανή πραγματικότητα.
Βέβαια, η αμερικανική υπερ-ισχύς έχει τρωθεί καίρια, ακόμα και σε επίπεδο ευρωπαϊκών – γερμανογαλλοκατευθυνόμενων σχέσεων που κρατούν, ακόμα χαλαρή, αλλά αποφασιστική την εξάρτηση ολόκληρου του δυτικού μπλοκ από την Αμερική του Ο.Η.Ε., του ΝΑΤΟ, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Διεθνούς Τράπεζας, του Διεθνούς Οργανισμού Εμπορίου κ.λπ. Παράδειγμα είναι ο πόλεμος της Γαλλίας, κυρίως, κατά του Καντάφι, που τον επέβαλε η Αμερική.
Ο ΣΤΕΝΑΓΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΨΥΧΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ
Ολη, όμως, αυτή η καταναγκαστική και οδυνηρή πραγματικότητα για την Ελλάδα – Κρήτη, για ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη, αλλά και για όλο τον κόσμο εξακολουθεί να επιβάλεται από τα συμφέροντα των κερδοσκόπων, από την επαναστρατικοποίηση Δύσης – Ανατολής και από τη συνεχή επανενδυνάμωση του τραπεζικού εκμεταλλευτικού συστήματος όπως συνέβαινε και παλαιότερα. Κυρίως στην εποχή της αγγλικής υπερκυριαρχίας…
Παρ’ όλα αυτά το εφιαλτικό αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει η σύγχρονη κρίση του καπιταλισμού του υπερ-εκμεταλλευτισμού.
Ο ΣΤΕΝΑΓΜΟΣ των δισεκατομμυρίων καταπιεσμένων πλασμάτων της γης (χαρακτηρισμός που τον είχε διατυπώσει ο Μαρξ) δημιουργεί ένα βαθύ ρήγμα στο ΣΩΜΑ της απάνθρωπης και απαράδεκτης πλανητικής υπερ-εκμετάλλευσης.
Οχι, ως ουτοπίας, αλλά μιας νέας εκτοπίας στον εξαιρετικά δύστοπο κόσμο μας…
Ο ΝΕΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ – ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
Πάντως, το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου ´Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε´ αποτελεί μια πύλη εισόδου (με παράθεση αμέτρητων σημαντικών και αποδεικτικών στοιχείων) για κατεύθυνση πορείας σε νέους δρόμους που θα καθορίσουν, πέρα από τον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό, τον νέο πολιτισμό ενός πολύμορφου και πολυσύνθετου κόσμου όπως αυτός προδιαγράφεται.
ΕΙΚΟΣΙ ΤΡΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Οπως αναφέρεται σε υποσημείωση, της πρώτης σελίδας του πρώτου κεφαλαίου, ο τίτλος του βιβλίου ´Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε´ βασίστηκε στο σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας του Μπιλ Κλίντον εναντίον του πατέρα Τζωρτζ Μπους, στις εκλογές του 1992 που έλεγε ´Είναι η οικονομία, ηλίθιε´.
Το βιβλίο αυτό εκτείνεται σε τρία μέρη. Με 8 κεφάλαια στο α’ μέρος και έντεκα κεφάλαια στο β’ μέρος και τέσσερα κεφάλαια στο γ’ μέρος με πρόλογο, εισαγωγή και αντι-επίλογο.
Παραθέτουμε χαρακτηριστικούς τίτλους και από τα 23 κεφάλαια του πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου του Νίκου Μπογιόπουλου.
• Ολοι για τον καπιταλισμό κι αυτός για τον εαυτό του! • Ο Αριστοτέλης ήταν Μαρξιστής • Διαπλοκή: εκ φύσεως – Διαφθορά: εκ πεποιθήσεως… • Πριν γίνει υπουργός ήταν… τάνκερ • Πολυεθνικές: τα αφεντικά της βαρβαρότητας • Πεινάτε (και θα πεινάτε) επειδή… πεινάτε! • Τι είναι χρέος; Το χρέος είναι ο πλούτος που μας ανήκει, αλλά ποιοι παίζουν με το χρέος; Τα χρέη τους είναι το πρόσχημα. • Κι όμως ´λεφτά υπάρχουν´. Κι άλλα λεφτά ´λεφτά υπάρχουν´ για το ΝΑΤΟ • Αργυρό μετάλλιο στην εκμετάλλευση οι δύο Ελλάδες • Ασφαλιστικό: Λεηλασία ισοδύναμη με δυόμισι κατοχές! Μισός αιώνας ασφα-ληστεία. • Αλλά κάθε ένα ευρώ που μας δίνει η Ε.Ε. μας το χρεώνει… έξι! • Διεθνές Νομισματικό Ταμείο • Η Γερμανία και το… περίστροφο στο τραπέζι. • Μεγάλη κρίση – θαυμάσια ευκαιρία • Υπ’ αριθμόν ´ένα´ ζήτημα η εξουσία • Αλλά η ίδια ιστορία! ´Ζητείται Λένιν´ και αντί επιλόγου: ´Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;´.
Ομως εδώ και χρόνια ο σοσιαλισμός ως ´υπαρκτός´ κατέρρευσε για να ταξιδέψει στα θλιβερά πεδία της ανυπαρξίας η ελπίδα των Ελλήνων, αλλά και πολλών άλλων λαών για καλύτερες μέρες. Την ώρα που και αναγγέλλονται ακόμα πιο επώδυνα μέτρα στην εφιαλτική πραγματικότητα που με βαρβαρότητα κυρίαρχος ´είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε´.
