ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ Τ´ ΑΥΤΑ

Την ιδεοληψία περί συλλογικής ευθύνης την εξέλιξαν τα ναζιστικά καθεστώτα σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και σήμερα τρομάζουν και μόνο στο άκουσμά τους οι αριθμοί των ανθρώπων που υπέστησαν τα πάνδεινα εξαιτίας της. Κάτι ανάλογο, όχι βέβαια σε τόσο τρομοκρατικό βαθμό, επιχειρείται και στις μέρες μας, σε μια προσπάθεια του πολιτικού συστήματος και των υποστηρικτών του να διαχύσουν την ευθύνη σε όλους για την κατάσταση της χώρας. Ετσι λοιπόν…
• Ναι, έχει ευθύνη ο Α’ ή ο Β’ επιχειρηματίας, που για να σβήσει τα πρόστιμα του ΙΚΑ, να γλυτώσει τις εισφορές προς την Εφορία, να ξεφύγει από τους ελέγχους του Σ.Δ.Ο.Ε. κ.λπ., κατέφυγε στον έναν ή τον άλλο βουλευτή.
• Ναι, έχει ευθύνη και ο πολίτης που με αναπηρία 50% «φίλησε κατουρημένες ποδιές» για να ανεβάσει στα χαρτιά την αναπηρία του στο 67%, ώστε να πάρει αυξημένη σύνταξη.
• Ναι, έχει ευθύνη και ο γονιός που έβαλε μέσο τον πολιτικό παράγοντα ή τον βουλευτή για να διοριστεί ο γιος του, για να υπηρετήσει στο στρατόπεδο δίπλα στο σπίτι του και όχι στην παραμεθόριο…
ΟΜΩΣ, αν όλοι οι παραπάνω και άλλοι τόσοι μαζί , έχουν ένα μέρος της ευθύνης, τότε οι πολιτικοί παράγοντες των κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα όλα αυτά τα χρόνια έχουν το σύνολο της ευθύνης αυτής στην πλάτη τους. Γιατί είχαν κάνει επάγγελμα την… «εξυπηρέτηση», είχαν δημιουργήσει έναν δημόσιο τομέα που να λειτουργεί έτσι ώστε όλοι κάποια στιγμή να έχουν την ανάγκη να κτυπήσουν την πόρτα του Α’ και του Β’ βουλευτικού γραφείου και να είναι στα πρώτα τραπέζια των εκλογικών συνεστιάσεων παίζοντας παλαμάκια. Είναι ακόμα αυτοί που «πλακώνονταν» χωρίς όρια και αρχές με τους συνυποψηφίους τους του ίδιου κόμματος για να τοποθετηθούν άνθρωποι δικής τους επιλογής σε διευθυντικές θέσεις σε Οργανισμούς, Νομικά Πρόσωπα, Υγειονομικές Επιτροπές, Νοσοκομεία κ.λπ.
Αυτό, λοιπόν, το πολιτικό σύστημα είναι που έρχεται εδώ και μια τριετία και υποδεικνύει ενόχους, καταγγέλλει νοοτροπίες, δεν διστάζει να διαβάλει και να λασπολογήσει και το απλό λαϊκό αίτημα.