Αποτελεί ´καραμέλα´ της εποχής μας ο εξορκισμός της μεταπολιτευτικής περιόδου και η ρίψη όλων των σημερινών αρνητικών στα 38 χρόνια της σύγχρονης δημοκρατίας. ´Κουτσή´ μεν, άνιση όπως κάθε αστική δημοκρατία… αλλά, για να δούμε τι είχαμε πριν: Να θυμηθούμε λοιπόν την Απριλιανή 7ετία των χιλιάδων εξορίστων, των βασανιστηρίων της ΕΑΤ – ΕΣΑ και του αστυνομικού κράτους; Των τρομακτικών σκανδάλων και του εύκολου πλουτισμού των ηγετών της ´επανάστασης´; Τα απίστευτα προνόμια που είχαν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, τα πρώτα αυθαίρετα στην Πάρνηθα ιδιοκτησίας Παπαδόπουλου; Την εθνική προδοσία της Κύπρου και την κατάληψή της από τον Αττίλα; Να θυμηθούμε και το μετεμφυλιακό κράτος των εκλογών της βίας και της νοθείας του ?61, των χιλιάδων πολιτικών προσφύγων και των ακόμα περισσότερων οικονομικών προσφύγων προς κάθε γωνιά του κόσμου; Της δημιουργίας της ´πόλης – τέρας´ που λέγεται Αθήνα; Χάλια, λοιπόν, η μεταπολίτευση αλλά σε σύγκριση με τι; Με μια δημοκρατία όπως θα τη φανταζόμασταν και θα τη θέλαμε οι περισσότεροι ναι, αλλά σε σύγκριση με το παρελθόν μάλλον δεν έχει να ζηλέψει και πολλά. Εστω αυτή η σύγχρονη, ´κουτσή´, στραβή και ανάποδη δημοκρατία.