Εκδήλωση τιμής και μνήμης

Συγκινητικές στιγμές εκτυλίχθηκαν στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε χθες στον χώρο του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης στο Θέρισο προς τιμήν του Στρατηγού Μανώλη Μάντακα – επιτελάρχη του ΕΛΑΣ και υπουργού της κυβέρνησης βουνού και της συζύγου του Μαρίας φλογερής αγωνίστριας της Εθνικής μας Αντίστασης καθώς επίσης και όλων των ανταρτών αγωνιστών ζώντων και τεθνεώτων.
Μιλώντας στα ´Χ.Ν.´ ο αγωνιστής Λευτέρης Ηλιάκης τόνισε: «Το Διοικητικό Συμβούλιο του Μουσείου θεώρησε απαραίτητο να οργανώσει τη σημερινή εκδήλωση σε απόδοση τιμής στον Στρατηγό Μανώλη Μάντακα για τις πολύτιμες υπηρεσίες που πρόσφερε στην ανάπτυξη του ΕΑΜικού Αντιστασιακού Κινήματος στο Νομό Χανίων». Κατά την ομιλία του υπογράμμισε μεταξύ άλλων τα εξής: «Η υπηρεσία που πρόσφερε ο Στρατηγός Μανώλης Μάντακας στον αγώνα του Χανιώτικου λαού εναντίον των κατακτητών και των συνεργατών τους υπήρξε ανεκτίμητη. Το συμπέρασμα αυτό βγαίνει ολοκάθαρα από τις μαρτυρίες πολύ στενών συνεργατών του από τον Ιούλη του 1938 μέχρι τα τέλη του 1943. Ο Στρατηγός μετά την αποτυχία του αντιφασιστικού κινήματος στα Χανιά τον Ιούλη του 1938 φυγοδικούσε και τον έκρυβαν οι φίλοι και οι συγγενείς του κυρίως στην ορεινή Κυδωνία, Μεσκλά, Ζούρβα, Λάκκους, Καράνου και αλλού. Αμέσως μετά την κίνηση του ελληνοαλβανικού πολέμου όπως αναφέρει στις απαντήσεις του ο Νίκος Καβρουλάκης παρουσιάστηκε στις Αρχές και δήλωσε ότι είναι διατεθειμένος να πάει στο Μέτωπο και να πολεμήσει σαν απλός στρατιώτης. Ο Μεταξάς του απάντησε ότι η Πατρίς δεν έχει ανάγκη την υπηρεσία του. Ύστερα από αυτά τέθηκε υπό περιορισμό. Μετά την κατάρρευση του Μετώπου τον άφησαν ελεύθερο και οι Αγγλοι του πρότειναν να πάει στην Αγγλία όπου θα είχε λαμπρά σταδιοδρομία αλλά δεν δέχτηκε. Λίγους μήνες πριν πέσουν οι αλεξιπτωτιστές η κυβέρνηση προσπάθησε να τον απομονώσει μεταφέροντάς τον στην Αθήνα. Οι αξιωματικοί όμως του 14ου Συντάγματος κινήθηκαν και η μετάβαση του ματαιώθηκε».
Από την πλευρά του ο Στεφανής Μυλωνάκης αντιπρόεδρος στο διοικητικό συμβούλιο του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης στο Θέρισο, κατά την ομιλία του επεσήμανε ότι: «Η απότιση τιμής στην ΕΑΜική εποποιία δεν είναι μόνο μια γεμάτη σεβασμό υπόκλιση σε όσους έδωσαν τη ζωή τους κατά του φασίστα κατακτητή, πάλεψαν και στήριξαν το λαογέννητο ΕΛΑΣ μένοντας αλύγιστοι στις φυλακές, στις εξορίες, στα εκτελεστικά αποσπάσματα και όσοι γλύτωσαν από αυτά συνέχισαν ξανά με το όπλο στο χέρι με τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας».
Για τους αγωνιστές εκείνης της περιόδου και τη σύζυγο του Στρατηγού, Μαρία Μάντακα, αναφέρθηκε στην ομιλία της η Κωστούλα Παπαδάκη μέλος του συμβουλίου ΠΕΑΕΑ, τονίζοντας ότι: «Πρέπει να πάρουμε κι εμείς τη σκυτάλη να τιμήσουμε και να συνεχίσουμε τους αγώνες αυτών των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία κι έχουμε χρέος και υποχρέωση… Η Μαρία Μάντακα ήταν φλογερή αγωνίστρια και εξαιρετικά καλλιεργημένη γυναίκα. Η ζωή της κύλησε μαζί με τον άνδρα της μέσα από αγώνες, διώξεις και κατατρεγμούς. Ηδη από το 1938 και λόγω της ενεργούς συμμετοχής του συζύγου της στο κίνημα κατά της δικτατορίας του Μεταξά, φυλακίστηκε μαζί με άλλες γυναίκες…»
Εκ μέρους της οικογένειας Μάντακα, ο εγγονός του Στρατηγού, Μανώλης Μάντακας, δήλωσε τα εξής: «Είμαι βαθιά συγκινημένος γιατί θυμάται και μαθαίνει ο κόσμος παλιούς αγωνιστές που υπήρξαν ήρωες όλων των Ελλήνων οι οποίοι πάλεψαν για την πατρίδα…».
Από παλιούς αγωνιστές καταγράψαμε τις παρακάτω δηλώσεις:
Νικόλαος Σκανδαλάκης: «Είμαι σήμερα 88 ετών και πολύ συγκινημένος που βρίσκομαι στον τόπο αυτό. Έρχονται στο μυαλό μου παλιές στιγμές και είμαι περήφανος που στάθηκα αντάξιος στον αγώνα για να μην υποδουλωθεί η πατρίδα. Όλοι οι ΕΠΟΝΙΤΕΣ είχαμε ψυχή και πολεμήσαμε γενναία. Στους τοίχους γράφαμε με λουλάκι συνθήματα για δωρεάν παιδεία, σχολικό συσσίτιο, οκτάωρη εργασία και σύνταξη των αγροτών. Mε πολύ λύπη βλέπω, ακούω και διαβάζω στις ειδήσεις τα αίσχη της κυβέρνησης των 3 κομμάτων…».  
Θρασύβουλος Βιδάκης: «Εχω ζήσει κι εγώ όπως πολλοί άλλοι, πολλές καταστάσεις με την Αντίσταση τις οποίες έχει στιχουργήσει ο Μαροπαντελής από τους Κάμπους και θα σας τις πω για να τις καταγράψετε και βάλετε εσείς ό,τι θέλετε στην εφημερίδα: ´Το θλιβερότερο σκοπό που ’χω τραγουδισμένο, θα τραγουδήσω αδέρφια μου με μάτια δακρυσμένα. Και σίδερο να ’ναι η καρδιά βαμμένη με τ’ ατσάλι κι εκείνη θα συγκινηθεί και θα πονέσει πάλι. Θα κλάψει κείνους τους γονείς που βλέπαν τα παιδιά τους και τους τα τουφεκίζανε δίπλα σε μια μεριά τους…´».
Η εκδήλωση έληξε με ριζίτικα τραγούδια από τον παραδοσιακό Σύλογο ´Η Επανάσταση του Θερίσου´, τραγούδι από τον αγωνιστή Λευτέρη Ηλιάκη και τον Εθνικό μας Ύμνο, για να ακολουθήσει κέρασμα. Στη συνέχεια η Αναστασία Δασκαλογιάννη, μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου, μας είπε: «´Η Επανάσταση του Θερίσου´, ιδρύθηκε το 1984 και συνεχίζει την παράδοση με σεβασμό στην ιστορία, τιμά τους ανθρώπους της, παράγει και πολιτισμό καθημερινό που κανένα μνημόνιο δεν θα χαρατσώσει ποτέ. Αξίες που σήμερα τις έχουμε περισσότερο ανάγκη από κάθε άλλο.
Είμαστε πάνω από 30 μέλη και κάνουμε μάθημα κάθε Τρίτη στο ριζίτικο τραγούδι.
Κάθε χρόνο τον Αύγουστο κάνουμε την εκδήλωση τσιγαριαστού σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία με την συνδρομή όλων των χωριανών.
Προχθές πατήσαμε τα σταφύλια στο πατητήρι… και γενικώς προσπαθούμε να διατηρήσουμε αυτά που μας δίδαξαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας».