Παρουσίαση βιβλίου για τον Φρε στο διάβα των αιώνων

Στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Ευαγγελίστριας του Φρε παρουσιάστηκε το απόγευμα της Κυριακής το ιστορικό βιβλίο – λεύκωμα, που είχε τίτλο ´Ο Φρες στο διάβα των αιώνων´, με συγγραφέα τον Μανώλη Ι. Μακριδάκη.
Την παρουσίαση του βιβλίου έκανε ο δάσκαλος και λογοτέχνης Βαγγέλης Κακατσάκης, συνεργάτης στα ´Χ.Ν.´. Τον συντονισμό της εκδήλωσης στην κατάμεστη από κόσμο εκκλησία, είχε ο Νίκος Παπαδάκης, γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος ´Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος´. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους οι περιφερειακοί σύμβουλοι Νίκος Καλογερής και Νίκος Γιαννούλης (τέως δήμαρχος Φρε), ο πρώην βουλευτής Σήφης Μιχελογιάννης, ο δήμαρχος Αποκορώνου Γρηγόρης Μαρκάκης, ο οποίος μαζί με τον συνταξιούχο δάσκαλο Μανώλη Βολουδάκη, πρόεδρο της Ενωσης Φρεδιανών ´Η Παναγία των δύο βράχων´, απηύθυναν σύντομους χαιρετισμούς. Παρόντες ήταν και  πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι, πρόεδροι Συλλόγων, φορέων κ.ά.
Ενα χαρακτηριστικό στοιχείο, το οποίο, αποτέλεσε μετά από πολλά χρόνια την αφορμή να γράψει αυτό το βιβλίο, αναφέρει, μεταξύ άλλων, στον πρόλογο ο συγγραφέας Μανώλης Μακριδάκης «ήταν καλοκαίρι του 1996. Καθισμένος στην όμορφη πλατεία του Φρε, ρουφούσα με ξεχωριστό ενδιαφέρον τις ιστορίες των παππούδων του χωριού μας. Μιλούσαν ώρες ατελείωτες για ηρωισμούς και θυσίες, για φονικά και προδοσίες, για αρρώστιες και καταστροφές που, στο διάβα του χρόνου, σηματοδότησαν τις εξελίξεις και επηρέασαν τους ανθρώπους που δρούσαν στον μικρό μας κόσμο. Κάποια στιγμή, συνεπαρμένος από την ιστορία που μόλις είχα ακούσει από τον Γιαννουλομανώλη, τον άκουσα να συμπληρώνει την αφήγησή του κουνώντας το κεφάλι του: ´Για ένα πράμα στεναχωριέμαι, φιλιότσο (ο γιος του ο Χαράλαμπος με έχει βαφτίσει). Σε λίγο θα πεθάνω και όλες αυτές οι ιστορίες που ξέρω, θα χαθούνε μαζί με μένα´». Και τελειώνει παρακάτω ο συγγραφέας ως εξής: «Στόχος μου δεν είναι να αποδείξω ότι ο Φρες είναι ένα σπουδαίο χωριό ή ότι οι παππούδες μας ήταν ήρωες, αλλά να καταγράψω, απλά και με κάθε ειλικρίνεια, όσα συνέβησαν στον μικρό μας κόσμο τα τελευταία 200 περίπου χρόνια. Για να συνεχίσουν απρόσκοπτα τον ύπνο τους ο Γιαννουλομανώλης και οι άλλοι παππούδες μας. Για να δώσουμε στους ανθρώπους, που πάλεψαν και πόνεσαν όλα αυτά τα χρόνια, την αναγνώριση και τις τιμές που τους πρέπουν…».