Γιορτή τσικουδιάς

Μια ωραία βραδιά με πολύ κέφι, τσικουδιά και διάφορους μεζέδες που επιμελώς ετοίμασαν άνδρες και γυναίκες του χωριού – μέλη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Νεροκούρου, άρχισε από νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου στην αίθουσα της Ενορίας του Αγίου Γερασίμου και συνεχίστηκε μέχρι αργά το βράδυ.
Στον ρόλο του παραγωγού τσικουδιάς μ’ ένα διαφορετικό από τα συνηθισμένα καζάνια που λειτουργεί με γκάζι αντί για καμίνι με ξύλα, ήταν ο Σπύρος Ανδρονικάκης, που μας είπε: «Χαίρομαι ιδιαιτέρως που διατηρείται η παράδοση με τη γιορτή της τσικουδιάς που βγάζουμε σήμερα με τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού μας Σχολείου, που σε ρόλο πρακτικού δασκάλου έκανα μάθημα στα παιδιά γύρω από το καζάνι λέγοντάς τους τη διαδικασία με την οποία βγαίνει αυτό το αγνό ποτό, που αποτελεί ένα καλό ακόμα εισόδημα για τους αγρότες. Το καζάνι το δικό μου είναι εντελώς διαφορετικό από τ’ άλλα και λειτουργεί με φωτιά από γκάζι και όχι από ξύλα, είναι πιο εκσυγχρονισμένο, να πω ως χιούμορ. Κατασκευαστής του είναι ένας τεχνίτης από την Κέρκυρα, που ζει στην Αίγινα και το λειτουργώ για τη δική μου παραγωγή».
Από την πλευρά του, στη συνέχεια, ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Στέλιος Μιχαηλάκης υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Οπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος θέλουμε να δείξουμε στα παιδιά πώς βγαίνει παραδοσιακά η τσικουδιά και θα συνεχίσουμε εδώ σε αυτή την Ενοριακή Αίθουσα του Αγίου Γερασίμου την όμορφη βραδιά μας με τη γιορτή της τσικουδιάς. Ολα τα μέλη έχουν αναλάβει αντίστοιχες υποχρεώσεις για να είναι επιτυχημένη η γιορτή μας αφιέρωμα στην παράδοση».
Κεντρική ομιλήτρια ήταν η απερχόμενη πρόεδρος του Συλλόγου, η οποία αναφέρθηκε εκτενώς στο έθιμο για την κρητική τσικουδιά επισημαίνοντας ότι: «Κάθε χρόνο μετά τον τρύγο και τα πατήματα για τον μούστο, σειρά έχει η τσικουδιά. Η λέξη αυτή προέρχεται από τα τσίκουδα δηλαδή τα υπολείμματα της μουστοποίησης των σταφυλιών – τσάμπουρα, φλούδες και κουκούτσια. Στην Κρήτη ονομάζεται τσικουδιά, ενώ σε άλλα μέρη ρακή. Ο θεσμός του καζανιού, της απόσταξης, θεσμοθετήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο γύρω στο 1920, που και δόθηκαν άδειες για τα καζάνια στους αγρότες της Κρήτης προκειμένου να έχουν τη δυνατότητα παραγωγής τσικουδιάς από τα σταφύλια που παράγουν. Τα γλέντια πολλά σε όλα τα χωριά κατά την παραγωγή της τσικουδιάς. Το ποτό αυτό είναι στην Κρήτη ένα εργαλείο ´επικοινωνίας´. Δεν υπάρχει νοικοκυριό χωρίς ένα μπουκάλι τσικουδιά άμεσα διαθέσιμο κάθε στιγμή. Με αυτήν αρχίζουν τα γλέντια και οι χαρές, με αυτήν υποδέχονται οι Κρητικοί τους επισκέπτες και με αυτή χωρατεύουν στα καφενεία…».