Εννέα ενδιαφέροντα κεφάλαια για όλες τις αιτίες που έχουν φέρει τη χώρα μας, την Ευρώπη, την Αμερική, ακόμα και τον κόσμο, σ’ ένα κρίσιμο – μάλλον εφιαλτικό ΑΔΙΕΞΟΔΟ.
Με την Ευρώπη να υφίσταται στις μέρες μας την τρίτη κατά σειράν γερμανική επίθεση, μέσα σε λιγότερο από εκατό χρόνια. Αυτή τη φορά, όμως, ´ΕΙΡΗΝΙΚΑ´, χωρίς όπλα άμεσα φονικά, αν εξαιρέσουμε μερικές χιλιάδες αυτοκτονίες… Αλλά πριν να προκύψει τούτος ο ευρωπαϊκός και παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος ποιες οι ´ρίζες του κακού´ με τις μεγάλες πολεμικές σφαγές που έγιναν στις αρχές και στα μέσα του 20ού αιώνα για να συνεχιστούν με νέες μορφές πολέμων, τρομοκρατιών, αντιτρομοκρατιών, οικονομικών εξοντώσεων από την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα;
Ενα βιβλίο ξανατονισμού και πολιτικής κριτικής των μεγάλων και αποτρόπαιων πολεμικών και οικονομικών -μαζί και γεωστρατηγικών κατευθύνσεων- γεγονότων του 20ού και του 21ου αιώνα, που δίνει απαντήσεις για τις καταστάσεις που διαμόρφωσαν, για το σήμερα, αλλά και για το αύριο οι απάνθρωπες αρπακτικές ή σωτηριολογικές ψευδοϊδεολογίες που διαμόρφωσαν έσχατες απειλές και καταστροφές για άτομα, γένη, λαούς, ανθρωπότητα.
Η μεγάλη σφαγή των πολέμων του 20ού και του 21ου αιώνα συνεχίζεται με τον παγκόσμιο καταλυτικό οικονομικό πόλεμο που προέκυψε από τη δολοφονική ανταγωνιστικότητα των μεγάλων δυνάμεων και της μετέπειτα υπερδύναμης των Η.Π.Α.
Γι’ αυτή την υπερδύναμη, μόλις πριν 5 μέρες η γεν. δ/ντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κυρία Λαγκάρντ, δήλωσε η οικονομική αστάθεια της υπερχρεωμένης Αμερικής θέτει σε άμεσο κινδυνο την ίδια την οικονομία της, αλλά και την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία.
ΟΜΩΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ
Σημειώνουμε πως η δήλωση αυτή της κυρίας Λαγκάρντ έχει ιδιαίτερη σημασία λόγω του ελέγχου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από τη μια πλευρά και λόγω της εμμονής ορισμένων Ελλήνων οικονομολόγων, με διεθνή λόγο, να ακολουθήσει η Ελλάδα την αμερικανική γραμμή στον μεγάλο οικονομικό πόλεμο που διεξάγεται στον κόσμο και ιδιαίτερα κατά της Ελλάδας, εδώ και τρία χρόνια…
Καλό θεωρήσαμε να αναζητήσουμε τις ρίζες του μεγάλου κακού που απειλεί εμάς άμεσα καθώς και άλλους λαούς – έθνη του ευρωπαϊκού νότου.
Ενα κακό που εκφράζεται με την καταδίκη της Ελλάδας και του λαού της σε οικονομικό όλεθρο, ενώ αυτός μπορούσε να αποφευχθεί, αν αντιμετωπιζότανε η κρίση που προέκυψε άμεσα και αποφασιστικά.
Ομως, όσο κι αν οι διαχειρισθέντες την κρίση διατείνονται πως την αντιμετώπισαν αποτελεσματικά η ελληνική κοινή γνώμη σε έγκυρες σφυγμομετρήσεις δείχνει το αντίθετο. Δηλαδή, ότι όλα όσα έγιναν ήταν μοιραία, αναποτελεσματικά και ζημιογόνα.
ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ, ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΕΘΕΟΡΤΙΑ ΤΟΥ Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Ομως ´οι ρίζες του κακού´, όπως γράφει στο ομότιτλο βιβλίο του -ο ειδικός ιστορικός αναλυτής- Παναγής Κ. Αθανασάτος, βρίσκονται στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο στα προεόρτια, στη γιορτή και στα μεθεόρτια (Κεντρική διάθεση εκδόσεις ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΑ 2012).
Στο βιβλίο αυτό, 274 σελίδες, στο σημείωμα της έκδοσης αναφέρονται τα εξής:
´Η Ευρώπη υφίσταται στις μέρες μας την τρίτη κατά σειράν γερμανική επίθεση, μέσα σε κάτι λιγότερο από εκατό χρόνια. Αυτήν τη φορά «ειρηνικά» χωρίς όπλα και άμεσα γεγονότα, αν εξαιρέσουμε μερικές χιλιάδες αυτοκτονίες. Ακόμη, η Γερμανία δεν έχει τον υπόλοιπο κόσμο εναντίον της, αλλά αντίθετα υποστηρίζεται από όλους τους «καθώς πρέπει» φορείς αυτού του κόσμου: «Αγορές», «Wall Street», «Commision», «Ε.Κ.Τ.», «Δ.Ν.Τ.» κ.λπ.
Πριν από ογδόντα χρόνια τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η Γερμανία ήταν θυμωμένη, αφελώς επιθετική, πρωτόγονη σαν τον τίγρη που ορμά στο θύμα του χωρίς να κρύβεται. Οι προθέσεις διαφανείς και διακηρυγμένες. Το τοπίο όμως ήταν καθαρό. Με το βιβλίο αυτό να είναι αφιερωμένο στους εβδομήντα περίπου εκατομμύρια νεκρούς των δύο μεγάλων πολέμων του εικοστού αιώνα´…
Το βιβλίο με προλεγόμενα και επίλογο περιλαμβάνει 9 κεφάλαια με τους κάτωθι τίτλους:
9 ΒΗΜΑΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ
1) Η άνοδος του Χίτλερ, 2) Ο κόσμος στη δεκαετία του 1930, 3) Η Ευρώπη στη δεκαετία του ’30, 4) Λαϊκά μέτωπα , 5) Το πολωνικό καλοκαίρι, 6) Ποιοι έφεραν την ευθύνη, 7) Οι εργασίες τελειωμάτων, 8) Η ελληνική περίπτωση, 9) Ισραηλιτική περίπτωση.
Ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού μιλά για τις ´ρίζες του κακού´ και για τη ´μεγάλη σφαγή´ με τον δικό του τρόπο. Μιλά για πράγματα γνωστά για τα οποία έχουν γραφτεί πλείστα όσα κείμενα επιστημονικής και δημοσιογραφικής έκφρασης και ευθύνης. Ομως, ο Παναγής Κ. Αθανασάτος έχει τον δικό του ποιοτικό και βιωματικό (σε πολλά σημεία) τρόπο επισήμανσης και ανάδειξης των κρίσιμων γεγονότων που αποτελέσανε τις ρίζες του κακού από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, τον μεσοπόλεμο, τον β’ παγκόσμιο πόλεμο, τον μεταπόλεμο, με όλες τις κρίσεις του, ως την πτώση της αυτοκρατορίας της Σοβιετικής Ενωσης για να αναδειχτεί η Αμερική μονοπολικά υπερδύναμη που βυθίστηκε κι αυτή στις ´ρίζες του κακού´ για να πραγματοποιήσει τα δικά της αδιέξοδα εξαπλώνοντάς τα σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.
ΜΟΝΟ ΓΙΑ ´ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ´ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΜΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΛΟΥΜΕ
Στα προλεγόμενά του γράφει: ´Το κείμενο αυτό φιλοδοξεί να αποτελέσει το πρώτο μέρος τριλογίας για το άγγιγμα (μόνο περί αγγίγματος μπορούμε να μιλούμε) των αιτιών της σημερινής μας τραγικής κακοδαιμονίας…
Τώρα βρισκόμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα, αλλά είναι σκόπιμο να εξετάσουμε με ψυχραιμία και ει δυνατόν, χωρίς προτιμήσεις την ιστορία του εικοστού αιώνα.
Γιατί όσα συμβαίνουν τώρα, στον 21ο αιώνα, είναι φανερά προϊόντα του 20ού.
Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, Η ΣΦΑΓΗ, είναι ένα ιστορικό φαινόμενο που προκλήθηκε από αίτια λίγο πολύ παρόμοια με τη σημερινή κατάσταση της Λευκής Δύσης (Ευρώπης – Ηνωμένων Πολιτειών). Και τότε υπήρχε οικονομική δυσπραγία, ύφεση, ανεργία, πτώση βιοτικού επιπέδου, λαϊκή δυσαρέσκεια…
Αυτή η δυσαρέσκεια κατευθύνθηκε προς τους γειτονικούς λαούς, με την «αριστοτεχνική» σπέκουλα της Αγγλίας που άναψε τεχνηέντως τη σπίθα που τελικά έκαψε όλους τους λαούς´.
Μπορούν άραγε τα πράγματα να οδηγηθούν σήμερα στα ίδια μονοπάτια;
ΕΝΩ ΟΛΑ ΔΙΑΚΥΒΕΥΟΝΤΑΙ Η Ε.Ε… ΔΙΕΥΡΥΝΕΤΑΙ
Ο Παναγής Αθανασάτος δεν πιστεύει σε έναν τέτοιο κίνδυνο, χωρίς, όμως να θεωρεί ότι μπορεί να είμαστε βέβαιοι για ένα τέτοιο ενδεχόμενο στο εσωτερικό της Δύσης, παρά το γεγονός ότι ο ευρωπαϊκός νότος βρίσκεται, ήδη, σε κατάσταση εξέγερσης απέναντι στους μηχανισμούς των ισχυρών κρατών του βορρά της Ευρώπης.
Οι οποίοι τώρα μεθοδεύουν, παρά την κρίση, νέα σχέδια της ευρωπαϊκής διεύρυνσης με έναρξη ενταξιακών συνομιλιών Τουρκίας, Σκοπίων, Ισλανδίας…
Μέσα σε αυτή τη βαριά εποχή της κρίσης, ιδιαίτερα του δυτικού πολιτισμού και του δυτικού οικονομικού συστήματος, ο συγγραφέας σημειώνει τον κίνδυνο από τον μουσουλμανικό κόσμο που γειτονεύει γεωγραφικά με τη Δύση και είναι πιο πρωτόγονος ακόμα και από τους Γερμανούς του α’ και του β’ παγκοσμίου πολέμου.
ΔΕΙΝΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Ο Π. Αθανασάτος σχολιάζει ακόμα το γεγονός ότι ´το αποτέλεσμα του β’ παγκοσμίου πολέμου καθόρισε, ως τώρα τουλάχιστον, την τύχη της Ευρώπης ειδικότερα και του κόσμου γενικότερα.
Οι νικητές του πολέμου εξελίχθηκαν σε κυρίαρχους του κόσμου και σε κηδεμόνες – προστάτες της Ευρώπης.
Βασικά, οι προσωπικότητες Χίτλερ, Τσώρτσιλ, Στάλιν και Ρούσβελτ έπαιξαν ιδιαίτερα σημαίνοντα ρόλο σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από τον ρόλο των πολιτικών ή των εστεμμένων πρωταγωνιστών του 1ου παγκοσμίου πολέμου. Γι’ αυτούς τους τέσσερις η κινητήριος δύναμη ήταν η επιδίωξη της νίκης χωρίς αναστολές´.
Ομως ανάμεσα στους τέσσερις πρωταγωνιστές δεν συμπεριέλαβε ο Παν. Αθανασάτος τον αυτοκράτορα Χιροχίτο της Ιαπωνίας και τον δικτάτορα της Ιταλίας Μουσολίνι για διαφορετικός λόγους τον καθένα. Ο Χιροχίτο, αν και απόλυτος μονάρχης της χώρας του ήταν ένας άβγαλτος νέος χωρίς πείρα πολιτικής και χωρίς επαφή με τα τεκταινόμενα στον κόσμο κατ’ ουσίαν, αυτά που μάθαινε ήταν όσα του επιτρέπανε οι άνθρωποί του και όσα σχεδίαζαν οι πολιτικοί και στρατιωτικοί επιτελείς του. Τον Μουσολίνι δεν τον συμπεριέλαβε επίσης γιατί στον πόλεμο πρώτα αγωνίστηκε αρνητικά…
ΟΥΤΕ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΟΥΤΕ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΔΕΝ ΣΥΝΕΤΙΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ Α’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ
Στο κεφάλαιο η προϊστορία του α’ παγκοσμίου πολέμου ο συγγραφέας καταγράφει πολλά στοιχεία για τους επιθετικούς ρόλους, για αγώνες του γερμανικού έθνους. Ενώ, παράλληλα αναφέρεται στους εξοπλισμούς, στους ανταγωνισμούς με τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις καθώς και την αυτοπροστατευτικότητα και την ´επιθετικότητα´ της οικονομικής και βιομηχανικής γερμανικής πολιτικής, αλλά το χαρακτηριστικό που επισημαίνει μεταξύ Γερμανίας και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών είναι ο ανταγωνισμός για την κυριαρχία των θαλασσών. Για να παραμείνει, τελικά, τότε ο Ατλαντικός φέουδο των Αγγλων.
ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΕΝΔΟΙΑΣΤΟΥΣ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ
Με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία κυριάρχησε ο εθνικοσοσιαλισμός. Οι ανενδοίαστοι κακοποιοί συνεργάτες του νέου καθεστώτος του Χίτλερ και οι αδίστακτοι ´ιδεολόγοι´ που αναβάθμισαν τη συνήθη αρπακτικότητα του ανθρώπου σε επίπεδα τεχνολογικής αποτελεσματικότητας, η οποία έγινε φοβερή στη χιτλερική πολεμική μηχανή του β’ παγκοσμίου πολέμου. Ηταν μια εκδίκηση της Γερμανίας απέναντι στη βαριά οικονομική κρίση που της δημιούργησαν οι νικητές σύμμαχοι, με τις δυσβάστακτες αποζημιώσεις που της επιβλήθηκαν με τη συνθήκη ειρήνης των Βερσαλιών μετά τη γερμανική ήττα.
Σ’ αυτό το κεφάλαιο ανόδου του Χίτλερ αποκαλύπτονται οι 3 βασικοί λόγοι που οδήγησαν στην ένταση του εθνικοσοσιαλισμού και στην έκρηξη του β’ παγκοσμίου πολέμου. Με την υπόλοιπη ανθρωπότητα λίγο πολύ να εισέρχεται στη σκοτεινότερη ατραπό της παγκόσμιας ιστορίας. Επίσης για τον κόσμο στη δεκαετία του ’30 και για την Ευρώπη στην ίδια περίοδο αναφέρονται σημαντικά στοιχεία που διαμόρφωσαν τόσο την οικονομική (με κορυφαία το ’29) και την άλλη κρίση κοινωνίας και πολιτισμού. Σε όλα τα επόμενα κεφάλαια πολλά στοιχεία και δεδομένα αυτού του τρομερού β’ παγκοσμίου πολέμου που έληξε με είσοδο της ανθρωπότητας στην πυρηνική ατομική εποχή με τη ρίψη της βόμβας στη Χιροσίμα.
Σε όλα τα κεφάλαια ο συγγραφέας έχει αξιόλογες κρίσεις, παρατηρήσεις και αποκαλύψεις. Εχουμε βέβαια επιφύλαξη για πολλά. Κυρίως για την κριτική του απέναντι στην ελληνική αριστερά, αλλά και για άλλα σημεία. Πάντως, επαναλαμβάνουμε ότι το βιβλίο αυτό είναι αξιόλογο πολύ.
ΣΤΑ ΒΑΡΙΑ ΧΕΡΙΑ ΣΤΑΛΙΝ, ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΤΥΛΙΧΤΗΚΕ Η ΕΛΛΑΔΑ
Σημαντικό είναι το κεφάλαιο: ´Η ελληνική περίπτωση´. Ξεκαθαρίζει τη συμφωνία των δυτικών με τον Στάλιν, που του παραχωρούν την ανατολική Ευρώπη, εκτός από την Ελλάδα, που ήταν διαφορετική ιστορία. Ανηκε στην αγγλική σφαίρα επιρροής στην οποία και παραχωρήθηκε και κυρώθηκε με την αποδοχή Στάλιν… Αυτή η συμφωνία Στάλιν – Τσώρτσιλ, όπως προαναφέρεται (στις σελίδες 211 – 212) προσδιόρισε το εξωτερικό πλαίσιο του ελληνικού ζητήματος.
Με άμεση ανάγκη επιβολής της συμφωνίας αυτής, με πλήρη αποκατάσταση της προπολεμικής επικυριαρχίας της Αγγλίας, που όμως δεν ήταν απλή υπόθεση.
Ομως αυτή τη μη απλή υπόθεση θα παρουσιάσουμε αύριο, με τις πολλαπλές συνέπειες που είχε για τη χώρα…
