Κυνηγώντας την ουρά…

ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΚΡΗΣ
Τα παιδικά παιχνίδια στην περίοδο της ναζιστικής κατοχής και του εμφυλίου πολέμου ήταν επηρεασμένα από την ατμόσφαιρα της σωματικής και ψυχολογικής βίας. Ενα από τα παιχνίδια αυτά ήταν και το ´κυνήγι της ουράς´. Οι πιο επιθετικοί και θερμόαιμοι πιτσιρίκοι στην ύπαιθρο και τις αστικές φτωχογειτονιές, μετά από τον πετροπόλεμο, οργάνωναν το ´κυνήγι της ουράς´. Εδεναν στην ουρά της γάτας ένα απατηλό χάρτινο ομοίωμα ψαριού και υποχρέωναν τη γάτα να κάνει αμέτρητους γύρους, χοροπηδώντας, για να πιάσει το ´ψάρι´, αλλά ματαίως, γιατί το σχοινί ήταν κοντό…
Κάπως έτσι, οι έμπιστοι της τρόικας των δανειστών μας μάς υποχρεώνουν ν’ αναζητούμε, αλλά ματαίως, τα χρεωστούμενα -κάπου 30 δισ. ευρώ τον χρόνο- από τους φοροφυγάδες, τους λαθρέμπορους και τα χαϊδεμένα, στο Σύστημά μας, παιδιά της παραοικονομίας. Σε όλα σχεδόν τα μεταπολεμικά χρόνια, οι συντάκτες των ετησίων κρατικών προϋπολογισμών προσθέτουν και μια ηχηρή παράγραφο για την ´πάταξη της φοροδιαφυγής´. Και στις πρόσφατες δηλώσεις του ο κ. Σαμαράς, ενώ επανέλαβε την υπόσχεσή του για ελάφρυνση των βαρών στους μικρομεσαίους, δεν παρέλειψε το γνωστό ρεφρέν, τη χιλιοειπωμένη επωδό, απλά χωρίς πρακτικό αντίκρισμα, για ´πάταξη της φοροδιαφυγής´. Καμιά, μα καμιά, κυβέρνηση του μεταπολέμου δεν ετόλμησε να μας προσφέρει ομελέτα, σπάζοντας τα χρυσά αβγά των κομπιναδόρων, που κακά τα ψέματα, με την ατιμωρησία τους, συντηρούν, προάγουν και γιγαντώνουν το Σύστημα της μετατροπής των υποδίκων, για ληστεία του λαϊκού πλούτου σε… εισαγγελείς, με κατηγορούμενους τους έντιμους και με φανερά εισοδήματα βιοπαλαιστές…
Οι ημέρες που ανέμελα για τα κολεγιόπαιδα του Συστήματος περνούν, αλλά και εκείνες που ακολουθούν, είναι άκρως επικίνδυνες και πονηρές. Την κυβερνητική ανεμελιά, για το σκοτεινό αύριο των βιοπαλαιστών, ενεδρεύει ν’ ανατρέψει ο χειρότερος λαϊκισμός μιας θολότερης ´λαϊκής εξουσίας´ που δίνει απεριόριστη κάλυψη και ανοχή στο παρασιτικό και κουλτουριάρικο, αυτό το ψευδοδιανοουμενίστικο περιθώριο, που θα προτιμούσε να μας έχει υποταγμένους σε ψευδολαϊκοδημοκρατικές αφρικανικές νομενκλατούρες του τύπου Κονγκό – Μπραζαβίλ γιατί όχι μιας παραπαίουσας, από τον εμφύλιο αλληλοσπαραγμό, Σομαλίας…
Πότε επιτέλους θ’ αφυπνισθούν οι ´νοικοκυραίοι´ των αστικοδημοκρατικών κυρίαρχων πολιτικών σχηματισμών, για να μας αποδείξουν, ότι προηγμένο ευρωπαϊκό κράτος ανάπτυξης και πρόνοιας δεν σημαίνει και διαιώνιση ενός ιδιότυπου εγχώριου μεταμοντέρνου ημιφεουδαρχισμού;