ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ Τ´ ΑΥΤΑ

Για «ένα ταξίδι που ξεκινάει χωρίς σύννεφα αβεβαιότητας, αφού η χώρα κατέκτησε ξανά το δικαίωμά της να ελπίζει», έκαναν λόγο τόσο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς όσο και ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, μετά την απόφαση του Eurogroup, για την εκταμίευση της (βοήθειας) δόσης – μαμούθ προς την Ελλάδα.
Το πρώτο πακέτο, μάλιστα, αναμένεται να φτάσει στην Αθήνα την προσεχή Δευτέρα, ενώ τα υπόλοιπα χρήματα θα εκταμιευθούν έως τον Μάρτιο, παρέχοντας την ευκαιρία στην κυβέρνηση -σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών της- να παρουσιάσει ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο – το όχημα για βγει οριστικά η χώρα από τη δίνη της ύφεσης.
«Η ρευστότητα θα αρχίσει να αποκαθίσταται ώστε να υπάρχουν δάνεια, να σωθούν θέσεις εργασίας και να φρενάρουμε την ανεργία», σημειώνουν, προσθέτοντας ότι «ανοίγει ο δρόμος ώστε να έρθουν επενδύσεις».
Δεν ξέρουμε κατά πόσο οι Ελληνες πολίτες -απογοητευμένοι και αγανακτισμένοι με όλα εκείνα που τους τελευταίους μήνες τους συμβαίνουν- μπορούν να ασπαστούν την αισιοδοξία και τη χαρά της κυβέρνησης. Γιατί, οι ίδιοι, κάθε άλλο παρά αισιόδοξοι και χαρούμενοι είναι?
Όπως επίσης -επειδή η εμπιστοσύνη προς τους πολιτικούς έχει πια λιγοστέψει- δεν ξέρουμε κατά πόσο μπορούμε να πιστέψουμε στα λόγια – ανακοινώσεις του πρωθυπουργού, ότι «μέσα στους επόμενους μήνες το κράτος θα ξεχρεώσει όλα όσα χρωστά στους πολίτες τα τελευταία χρόνια».
Μπορεί η Ελλάδα στο Eurogroup της Πέμπτης, να κέρδισε τη μεγάλη ευκαιρία να σταθεί στα πόδια της και να βγει από την κρίση όρθια και όχι γονατισμένη.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι, πότε θα έρθει εκείνη η ώρα για να σταθεί στα πόδια του ο ταλαίπωρος ελληνικός λαός, που τα επώδυνα -απανωτά- μέτρα των τελευταίων χρόνων τον έχουν στην κυριολεξία γονατίσει?