Το νερό και πώς φτάνει στα σπίτια μας
Mερικές από τις εργασίες των μαθητών τους που αφορούν το νερό και το πώς αυτό φτάνει στα σπίτια μας, μου έστειλαν οι δασκάλες της Δ’ τάξης του 13ου Δημ. Σχ. Χανίων, Αρχοντούλα Λαχανοπούλου και Χριστοφία Μπουντρογιάννη. ´Το υλικό αυτό´, μου γράφουν σε συνοδευτικό σημείωμα τους, ´δημιουργήθηκε μετά από τις επισκέψεις μας στις πηγές της Αγιάς, στο παλιό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο που βρίσκεται εκεί κοντά, καθώς και στη δεξαμενή του Αϊ-Γιάννη´. Τις γνώσεις που απέκτησαν από αυτές τις επισκέψεις, διανθισμένες με κάποιες απ’ τις ζωγραφιές μεταφέρουν μέσα απ’ αυτήν την σελίδα τα παιδιά. Ταυτόχρονο, ωστόσο, μας μεταφέρουν και το μήνυμα ότι μια σύγχρονη σχολική τάξη δεν κλείνεται στους τέσσερις τοίχους. Πολλά συγχαρητήρια και στις δασκάλες και στα παιδιά! Πάντα ανοιχτός ο Παιδότοπος σε παρόμοιες βιωματικές δραστηριότητες, όπως η δική τους, που είναι, όπως μου γράφουν οι δασκάλες, μέρος ενός ευρύτερου προγράμματος για το νερό! Καλή συνέχεια!
Β.Θ.Κ.
Τι άλλο είδαμε και μάθαμε στην Αγιά…
Φύγαμε από τις πηγές της Αγιάς και αφού περπατήσαμε αρκετά περάσαμε ένα γεφυράκι για να φτάσουμε στη λίμνη. Κάτω από το γεφυράκι ήταν η υπερχείλιση της λίμνης. Το νερό χυνόταν σε ένα ποτάμι που πήγαινε στον Πλατανιά.
Αμέσως μετά φτάσαμε στη λίμνη της Αγιάς. Μάθαμε ότι είναι μια τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε πριν από πολλά χρόνια από τη ΔΕΗ για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας. Η περιοχή είναι προστατευόμενη, γιατί εδώ φιλοξενούνται πολλά είδη φυτών, πουλιών και άλλων ζώων.
Στα νερά της λίμνης συναντήσαμε πάπιες και χήνες που κολυμπούσαν.
Ακόμη είδαμε κάτι μηχανήματα που παλιά σπρώχναν το νερό προς το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση. Εκεί με τη δύναμη του νερού παράγανε ηλεκτρική ενέργεια.
Οπως μάθαμε, το εργοστάσιο αυτό κατασκευάστηκε το 1928 από τον Δήμο Χανίων. Εδώ και χρόνια έχει πάψει να λειτουργεί και προορίζεται να γίνει μουσείο.
Από τους μαθητές του Δ1
Ξέρετε πώς φτάνει
το νερό στα σπίτια μας;
Με την τάξη μας πήγαμε εκπαιδευτική επίσκεψη στις πηγές της Αγιάς.
Εκεί ήταν ένας κύριος από τη ΔΕΥΑΧ που μας εξήγησε το ταξίδι που κάνει το νερό για να φτάσει στα σπίτια μας. Τώρα θα σας το πούμε κι εμείς!!!
Το νερό που πίνουμε λοιπόν ξεκινάει το ταξίδι του από τα Λευκά όρη.
Για να υπάρχει όμως άφθονο νερό πρέπει να χιονίσει και όχι να βρέξει όπως πιστεύουν πολλοί. Οταν ζεστάνει ο καιρός και φυσήξουν νοτιάδες (συνήθως Μάρτιο, Απρίλιο και Μάιο) τα χιόνια λιώνουν και το νερό μπαίνει μέσα σε κάτι τρύπες, τους χώνους. Από εκεί πέφτει κάτω και δημιουργούνται υπόγειες λιμνούλες. Τα νερά αυτά καταλήγουν σε υπόγεια ποτάμια και τα βγάζουμε με γεωτρήσεις ή τα βρίσκουμε στις πηγές.
Τέτοιες πηγές υπάρχουν στην περιοχή της Αγιάς κοντά στη λίμνη. Εκεί κοντά βρίσκονται και οι εγκαταστάσεις της ΔΕΥΑΧ. Με σωληνώσεις το νερό μεταφέρεται στην αίθουσα χλωρίωσης όπου και χλωριώνεται. Στη συνέχεια το νερό οδηγείται με μεγάλους σωλήνες στις δεξαμενές του Βαντέ. Οι δεξαμενές του Βαντέ είναι τρεις και χωράνε 6.000 λίτρα νερό η καθεμία. Εκεί αν χρειάζεται του προσθέτουν κι άλλο χλώριο.
Επειτα με υπόγειους σωλήνες (για να μη σπάσουν) το μεταφέρουν στη δεξαμενή του Αϊ-Γιάννη. Από εκεί με φυσική ροή, σύμφωνα με την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων, έρχεται στα σπίτια μας. Στις περιοχές που βρίσκονται σε μεγαλύτερο ύψος από τη δεξαμενή του Αϊ-Γιάννη το νερό διοχετεύεται με αντλίες.
Από τους μαθητές του Δ1
To νερό
Το νερό είναι δροσερό,
το νερό είναι καλό!
Το πίνει όλη η γη
και μας δίνει τη ζωή!
Το νερό μας το καλό,
Πο, πο, πο!!!! Τι δροσερό!!!
Που ποτίζει όλη τη γη,
που ποτίζει όλη την πλάση!
Οι μαθητές του Δ2
Επίσκεψη στη δεξαμενή
του Αϊ-Γιάννη
Μια άλλη εκπαιδευτική επίσκεψη που κάναμε σχετικά με την ύδρευση της πόλης μας ήταν στη δεξαμενή του Αϊ- Γιάννη. Εκεί μας ξενάγησε ένας κύριος που εργάζεται στη ΔΕΥΑΧ. Οταν μπήκαμε μέσα, το πρώτο πράγμα που είδαμε ήταν μερικοί πολύ μεγάλοι σωλήνες που κατέληγαν σε δύο μεγάλες δεξαμενές. Είναι δύο γιατί όταν καθαρίζουν τη μία, γεμίζουν την άλλη για να συνεχίσει να έχει νερό η πόλη. Και οι δύο μαζί χωράνε 3.600 λίτρα νερό.
Οι δεξαμενές ήταν γεμάτες και οι δύο με μπόλικο νερό που μύριζε χλώριο. Μετά κατεβήκαμε μια σιδερένια σκάλα και φτάσαμε σε ένα δωμάτιο με πολλά μηχανήματα που έκαναν πολύ θόρυβο. Ηταν οι αντλίες που στέλνουν το νερό σε περιοχές που βρίσκονται σε ψηλότερα σημεία.
Να ξέρετε ότι η κατασκευή του πέτρινου κτηρίου της δεξαμενής του Αϊ-Γιάννη, ξεκίνησε το 1913 και ολοκληρώθηκε το 1927 όταν δήμαρχος Χανίων ήταν ο Εμμανουήλ Π. Μουντάκης.
Από τους μαθητές του Δ1
ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Δ΄ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ 13ΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΧΑΝΙΩΝ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2012 – 2013
Βιολάκης Πέτρος
Βλαστάκης Άγγελος
Βολτυράκης Βασίλης
Βομβολάκης Νίκος
Γιαννουλάκης Βαγγέλης
Γιαννούλης Γιώργος
Δούπη Ιλια
Ελευθεράκη Αρτεμις
Ζερβουδάκη Βάλια
Καζάκος Λευτέρης
Καμισάκης Χρήστος
Καπίρη Χρύσα
Καφαντάρης Στέφανος
Κορόζης Χρίστος
Κρητικού Ιωάννα
Κυρμπιζάκης Γιάννης
Μανουσάκης Αργύρης
Μητρόπουλος Ηλίας
Μπαδογιάννης Ανδρέας
Μπαδογιάννης Μάριος
Νεραντζάκης Ιάσονας
Νικάκης Γιώργος
Παναγιωτάκης Γιώργος
Παπαδάκης Βαγγέλης
Πετράκη Φρατζέσκα
Πιτροπάκη Εμμέλεια
Σαρρή Σταυρούλα
Σοπιάδης Νικόλας
Σταυριανουδάκη Ελπίδα
Τερλιάμη Ελπίδα
Τζανουδάκη Ελένη
Τσαγράκη Φραντζέσκα
Χατζηδάκη Ευγενία
Χατζίου Παναγιώτης
