Πώς να αγιάσει;

Καλοδεχούμενα, σίγουρα, τα 34,4 δισ. ευρώ, που έφτασαν στον ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδας και αποτελούν το πρώτο μέρος της περιβόητης δόσης – μαμούθ, η οποία αναμένεται να τονώσει την εσωτερική αγορά.
Η εκταμίευσή τους, όπως διαβεβαιώνουν υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη, δίνει τα περιθώρια στην κυβέρνηση να εστιάσει στις διαρθρωτικές αλλαγές που θα απαιτηθούν αλλά και στην ανάγκη προσέλκυσης επενδύσεων και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
Ο προβληματισμός, όμως, η αβεβαιότητα, για την επόμενη ημέρα, δυστυχώς -για μία ακόμη φορά- δεν εκλείπει.
Η προειδοποίηση της Κομισιόν -μέσα από την προχθεσινή έκθεσή της- είναι σαφής: Η εκταμίευση των υπολοίπων 14,8 δισ. ευρώ της εν λόγω δόσης, δεν θα είναι αυτόματη διαδικασία, αλλά θα πρέπει να καλυφθούν συγκεκριμένες υποχρεώσεις. Επισημαίνει ακόμη ότι στην περίπτωση κατά την οποία κάποια μέτρα ´κολλήσουν´ λόγω αντιδράσεων ή δικαστικών αποφάσεων, η Αθήνα θα πρέπει να τα καλύψει με άλλα μέτρα.
 Ανησυχεί, λοιπόν, η Κομισιόν. Και θέτει προϋποθέσεις, γνωστοποιώντας παράλληλα τους αυστηρούς ελέγχους που έπονται, ώστε να ´διασφαλίσει´ ότι οι στόχοι του μνημονίου θα τηρηθούν απαρέγκλιτα.
Οι ανησυχίες αυτές, εκφράστηκαν και διά στόματος του Ματθία Μορς, ενός εκ των τροϊκανών, ο οποίος κατά την παρουσίαση της προαναφερθείσας έκθεσης στις Βρυξέλλες, ανέφερε πως οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα συνέβαλαν σε σημαντικό βαθμό στην επιδείνωση της κρίσης και της ύφεσης την περίοδο 2011 – 2012 και λόγω των αποκλίσεων των αρχικών προβλέψεων οδήγησαν εκτός στόχων το πρώτο Μνημόνιο. Ο ίδιος, αν και εξέφρασε ικανοποίηση για την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης Σαμαρά, αναγνώρισε πως ακόμη υπάρχουν κατεστημένα συμφέροντα και πολιτική αντίσταση που εμποδίζουν τις μεταρρυθμίσεις.
Συμπέρασμα; Μάλλον η Αθήνα θα πρέπει να αναζητά και να έχει στο συρτάρι? εφεδρικά μέτρα, μήπως και χρειαστούν? στην περίπτωση που πάει να μπλοκάρει  η δόση. Ετσι, για να μην επαναπαυόμαστε και να μην ξεχνιόμαστε. Εχουμε μάθει πια να ζούμε με? μέτρα. Παρά τις δηλώσεις – διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού, ότι δεν θα παρθούν άλλα. Και να θέλει να αγιάσει, τον αφήνει ήσυχο η τρόικα;