Οι κυβερνήσεις με στοχευμένες αιτιάσεις, με υπονοούμενα και με υπαινιγμούς για λόγους εθνικού συμφέροντος, παρά τις επικρίσεις που υφίσταντο από τα εκάστοτε αντιπολιτευόμενα κόμματα, απέφευγαν να ομιλούν περί ανακηρύξεως της Α.Ο.Ζ. όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και στις άλλες θαλάσσιες περιοχές της επικράτειας.
Πολιτικοί, αλλά και επιστήμονες με ξεχωριστή βαρύτητα κύρους περί το Δίκαιο της θαλάσσης και διπλωμάτες παρουσίαζαν έντονη δραστηριότητα για τα θέματα της Α.Ο.Ζ. Τελευταίως επικαλέστηκαν το παράδειγμα της Κύπρου, που με το Ισραήλ οριοθέτησαν τη δική τους Α.Ο.Ζ., όπου έχουν προχωρήσει με ταχύτατους ρυθμούς οι γεωτρήσεις στο οικόπεδο ´Αφροδίτη´. Επειδή το θέμα της Α.Ο.Ζ. έγινε ´σύμβολο πατριωτισμού´ υπήρξαν επικριτές, που εδημιούργησαν σύγκρουση των αντιλήψεών τους περί την ορθότητα της ανακηρύξεως ή μη της Α.Ο.Ζ. υπό τις παρούσες συνθήκες, ασκώντας κριτική με επιστέγασμα τη φοβικότητα στην τουρκική επιθετικότητα.
Φαίνεται πως οι επιθέσεις απέδωσαν, διότι στο Υπ. Περιβάλλοντος, σε συνεργασία με το Υπ. Εξωτερικών, γινόντουσαν ενέργειες αθορύβως. Βρέθηκε μια ´μεσοβέζικη λύση´ και προχώρησαν σε προκήρυξη Διεθνούς Δημόσιας Πρόσκλησης για έρευνες, χωρίς να γίνει ανακήρυξη και οριοθέτηση Α.Ο.Ζ. εντός της θαλάσσιας ζώνης στη Δυτική και Νότια Ελλάδα. Η περιοχή αυτή βρίσκεται εντός των ορίων της Α.Ο.Ζ. (όταν ανακηρυχθεί) βάσει του Δικαίου της Θαλάσσης και είναι η μέση γραμμή, κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση απ’ τα εγγύτερα σημεία των γραμμών απ’ τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης (Χ.Ν. 7/2/12).
Η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Ιονίου και Νότια της Κρήτης υπολογίζεται ότι θα αποφέρει 400 – 600 δισ. $. Ως εκ τούτου η χώρα μας κατατάσσεται στη 15η θέση από απόψεως κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Με τα κοιτάσματα δε και του ´Λεβιάθαν´, Ισραήλ και Κύπρου καλύπτονται οι ανάγκες της Ευρώπης και μέρους της κατανάλωσης άλλων κρατών.
Γεννώνται, όμως, αγωνιώδη ερωτήματα. Κατά πόσο θα ωφεληθούν οι Ελληνες απ’ αυτόν τον θησαυρό, που κρύπτεται στις θάλασσές τους; Γιατί επεκαλείτο ο ´τουρκικός μπαμπούλας´ και δεν προέβαιναν σε αποτελεσματικές ενέργειες στις περιοχές που δεν είχαν σχέση με τα τουρκικά σύνορα; Τώρα δεν υπάρχει αυτή η φοβία; Γιατί το ενδιαφέρον αναθερμάνθηκε και όλα τα σχέδια εξελίσσονται ταχέως από τότε που μπήκαμε στο Δ.Ν.Τ. και υπεγράφη η πρώτη δανειακή σύμβαση. Απλούστατα, οι δανειστές γνώριζαν τα πάντα για τα πετρέλαια και απέβλεπαν στην αποκλειστική εκμετάλλευση από τους ίδιους, έναντι γλίσχρων απολαβών του ελ. κράτους. Γι’ αυτό πρόβλεψαν στη δανειακή σύμβαση της 8ης Μαΐου 2010 την ´παραίτηση από κάθε ασυλία, που έχει ή πρόκειται ν’ αποκτήσει´ ο δανειολήπτης.
Γνώριζαν και για τα πετρέλαια της Κύπρου. Στο Σχέδιο Ανάν το 2004 υπήρχε διάταξη που έλεγε ότι αν βρεθούν κοιτάσματα οπουδήποτε, θα τα μοιράζονται και οι δύο κοινότητες. Τώρα στη δανειακή σύμβαση με την Κύπρο ζήτησαν τα έσοδα απ’ τα κοιτάσματα να πάνε στους δανειστές, αλλά ο Χριστόφιας δέχθηκε να παραχωρηθεί ένα μικρό μέρος. Κάνοντας έναν παραλληλισμό με την ελληνική πραγματικότητα βλέπουμε ότι εμείς παραδοθήκαμε στην τρόικα αμαχητί. Στο στόχαστρο όλων είναι τα πετρέλαια γι’ αυτό μας φόρτωσαν με χρέη.
Στη νέα δανειακή σύμβαση του 3ου μνημονίου υπάρχει η πλήρης παραχώρηση οποιουδήποτε πλούτου της χώρας από υδρογονάνθρακες και ορυκτά μέταλλα. Αν ανατρέξει κανείς στο διαδίκτυο στην υπ’ αριθμ. 17/2012 Πράξη Νομοθ. Περιεχομένου Τεύχους Α’ 240/12-12-12 (σημαδιακή ημερομηνία) θα βρει κείμενο, που λέει ότι: ´Το δικαιούχο κράτος μέλος, η ΤτΕλλάδος και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Τ.Χ.Σ.) παραιτούνται αμετάκλητα… από κάθε δικαίωμα ασυλίας… με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία… έναντι άσκησης αγωγής έκδοσης δικαστικής απόφασης ή άλλης διάταξης κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικών μέτρων σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο´.
Δηλαδή, αν δεν εκπληρωθούν οι υποχρεώσεις μας (εξόφληση χρέους) η τρόικα έχει δικαίωμα κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων. Και οι νομικοί τότε, ας τρέξουν να βρουν, τι αντιπροσωπεύει η απαγόρευση του…. κάποιου αναγκαστικού νόμου!
