ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ

Σε αλλοτινούς καιρούς, τότε που ο κόσμος ήταν πιο τρυφερός, μας ταξιδεύει μέσα από τα διηγήματά της η Χανιώτισσα συγγραφέας, Μαρινέλλα Βλαχάκη. Το νέο της βιβλίο, που περιλαμβάνει ιστορίες οι οποίες εκτυλίσσονται σε χρονιάρες μέρες, έχει τίτλο: ´Η τελευταία εργάσιμη´ (εκδόσεις ´Μετρονόμος´).
Ετσι ονομάζεται και το πρώτο διήγημα το οποίο αφορά μια τυχαία συνάντηση μεταξύ δύο γυναικών λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2011 στην Εθνική Τράπεζα. Η μία είναι εκεί για κάποια συναλλαγή. Η άλλη απλώς για να ζεσταθεί. Γιατί, προφανώς, δεν έχει χρήματα να πληρώσει τη θέρμανση του σπιτιού της. Εχει, όμως, πάθος για τα κουμπιά. Και όταν περιεργάζεται τα κουμπιά από το παλτό της πρώτης, θυμάται μια προσωπική της ιστορία από τα παιδικά της χρόνια και αρχίζει να τη διηγείται. Να εξηγεί πως αυτό το πάθος με τα κουμπιά ήταν η αιτία που έγινε μοδίστρα. Το δεύτερο διήγημα: «Το Χριστουγεννιάτικο τραπεζομάντιλο», περιγράφει την ιστορία της Αρχόντισσας που ανέπτυξε τη λέπρα και κλείστηκε την εποχή εκείνη στη Σπιναλόγκα.  
Ιδιαίτερα συγκινητικό και το διήγημα: «παπούτσια κόκκινα» με τον τσαγκάρη και τη σύζυγό του που ξεκινούν για να εργαστούν σε εργοστάσιο στην Αθήνα και τις χρονιάρες μέρες του 1972 παίρνουν οι εργαζόμενοι ως δώρο, ζευγάρια παπούτσια.
Ξεχωριστές και οι επόμενες ιστορίες. Μιλάνε για τη μοναξιά, τους μετανάστες, την επικοινωνία, την αγάπη. Αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο τα στοιχεία που χαρακτήριζαν παλαιότερα τις κοινωνίες. Τότε που όλα ήταν μια… γειτονιά. Και οι άνθρωποι πιο κοντά. Δεν πρόκειται απλώς για μυθιστορήματα. Αλλά με κάποιον τρόπο και για λαογραφικά έργα. Μέσα από αυτά ξεπηδούν ήθη άλλων καιρών. Τα κείμενα θαρρείς πως σε έναν βαθμό αποτελούν βιώματα της συγγραφέως. Πέραν από τα στοιχεία μυθοπλασίας που μπορεί να περιέχουν. Η γραφή είναι τόσο τρυφερή και ανθρώπινη και η ανάγνωση εξαιρετικά ευχάριστη. Το έργο της Μαρινέλλας Βλαχάκη ήρθε για να μείνει στο χρόνο και να στολίσει τις βιβλιοθήκες.