Ο άλλος Ναζωραίος

Αναζητώντας, κάθε χρόνο, την ίδια με τη σημερινή ημερομηνία, τα πραγματικά μηνύματα της γέννησης του Ιησού του Ναζωραίου, ο μέσος ανώνυμος πολίτης του κόσμου, συχνά ταλαντεύεται, στα όρια της πραγματικότητας και της μυθοπλασίας.
Αυτό άλλωστε συμβαίνει, με τις περισσότερες μονοθεϊστικές ή πολυθεϊστικές θρησκείες, γιατί όχι και με την ίδια την ιστορία, που μετά από πολύχρονες τεκμηριωμένες μελέτες, εντάσσει κεφάλαια της Μυθολογίας, στις δικές της, εμπράγματες σελίδες.
Στο μεγάλο θρησκευτικό – ιστορικό κεφάλαιο του Ιησού Χριστού, ο ιδρυτής της ομώνυμης θρησκείας, πέρα από τις υπερβατικές και μεταφυσικές πλευρές της διδασκαλίας ή ορθότερα των ερμηνειών της διδασκαλίας του, δεν παύει, λοιπόν, ο Ναζωραίος να είναι το πρόσωπο, που ενσαρκώνει τις ελπίδες και τους αγώνες επαναστατικών κοινωνικών αλλαγών, όχι με την ισχύ των όπλων, του χρήματος, της βίας και των ραδιουργιών, αλλά με μια θαυμαστή μέθοδο ειρηνικής δημεγερσίας, που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ταυτίζεται με τη λαοπλάνα δημαγωγία.
Παρόλα αυτά, η ίδια η δημεγερτική και μαρτυρική πορεία του Ιησού, που θεμελιώνει τους στόχους της, μέσα από την αγάπη προς τον ίδιο τον εχθρό μας, δεν παύει να έχει και κορυφαίες στιγμές ανατρεπτικής οργής, όπως το μαστίγωμα των αργυραμοιβών, μέσα στον ίδιο τον ναό του Σολομώντος.
Η νομοτελειακή κατάληξη της ειρηνευτικής πορείας του Ιησού είναι ο μαρτυρικός θάνατος με τον οποίον αμνηστεύεται το έγκλημα των ίδιων των εκτελεστών του, που τελικά προσχωρούν, άλλοι με τη συγγνώμη και άλλοι με την αυτοτιμωρία, όπως ο απαγχονισμός του Ιούδα, στο ευρύτερο κίνημα της δικαιοσύνης και της ισοπολιτείας.
Για την επιβεβαίωση αυτής της πορείας του θριάμβου και του μαρτυρίου, αυτές τις ημέρες της περίσκεψης και της επιβεβλημένης αυτογνωσίας, σκόπιμο και ωφέλιμο θα ήταν ν’ ανατρέξουμε, στους παράλληλους βίους του Ιησού, με την πορεία αμέτρητων νεομαρτύρων, που ξανασταυρώνονται ή επιζούν καταματωμένοι, στην τύρβη των κοσμογονικών και κοσμοσυντελειακών εξελίξεων.
Μαχάτμα Γκάντι, Τ.Φ. και Ρόμπερτ Κέννεντι, Μαρτίν Λούθερ Κινγκ, Γρηγόρης Λαμπράκης, Νέλσον Μαντέλα, εντελώς δειγματοληπτικά κάποια από τ’ αμέτρητα πρόσωπα επωνύμων νεομαρτύρων. Αλλά και χιλιάδες, γιατί όχι και εκατομμύρια άλλων ανώνυμων νεομαρτύρων, που γονατίζουν, από τα τραύματα ή που ξεψυχάνε, όπως τα θύματα του βομβαρδισμού στην ισπανική Γκέρνικα του Πικάσο ή σε άλλα μήκη, όπως η Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν, η Συρία και αμέτρητα πεδία εμφύλιων αλληλοσπαραγμών, όπως εκείνα της Αφρικής.
Αρκούν όμως τα μηνύματα της συγγνώμης, προς τον άδικα επιτιθέμενο ή το σκηνικό της σφαγής θα εξαλειφθεί μια για πάντα με το αποτελεσματικότερο μήνυμα του Αφοπλισμού και της Ειρήνης, που θα γίνει πράξη, με τη διδασκαλία του, από τα Νηπιαγωγεία μέχρι και τις πολυδάπανες Ακαδημίες πολέμου ή ορθότερα της Συμφοράς;