3η γνώμη

Πεθαίνουν τα χρόνια που ’χουν περάσει; Τα κουβαλάμε στην πλάτη μας και όσο αυξάνονται τόσο μας γονατίζουν. Μπορεί κάποτε να απαγορευτούν οι αναδρομές στο παρελθόν; Οι γραπτές ποτέ, οι οπτικές ίσως! Τα τότε παιδόπουλα, που σειώντουσαν και κουνιόντουσαν και άστραφταν, κυκλοφορούν τώρα θυμίζοντας όλους τους νόμους της φθοράς και της αποσάθρωσης εν ζωή. Φεύγει, λέει, το 2012 για τον μεγάλο δρόμο, να πάει να βρει τους προγόνους του. «Ευτυχισμένο το 2012», το ’χαμε προϋπαντήσει. Του το ’χαμε φωνάξει από αισιοδοξία, από ελπίδα. Ηταν, δεν ήταν, μας έκανε φτωχότερους, μας χάρισε πατερίτσες, αλλά μας άφησε τουλάχιστον ζωντανούς.
Γύρισαν τον διακόπτη. Σβήσανε τα φώτα. «Πάει ο παλιός ο χρόνος…». Το άσμα τραγουδήθηκε την τελευταία μέρα του Δεκέμβρη, για να ’ρθει ο Γενάρης, ν’ αλλάξει τι; Τους ανθρώπους.
Αυτοί μένουν οι ίδιοι. Ο αγώνας τους αλλάζει και γίνεται εξοντωτικός για ν’ ανέβουν μερικά σκαλοπάτια απ’ τα χαμηλά στα ψηλά.
Αλλοι τα καταφέρνουν τίμια, άλλοι έρποντας και οι τελευταίοι, όσο βρίσκονται εκεί ψηλά, τόσο αλλοτριώνονται και περιφρονούν όσους βρίσκονται πιο κάτω.
Και επειδή ο χρόνος πέρναγε στενάχωρα, ένεκα Παπαδήμου, σκέφθηκαν, να τον αντικαταστήσουν με έναν Σαμαρά. Καλός θα ’ταν, αν πέρναγε τις Συμπληγάδες, αν μπορούσε να βάλει σε μια ρότα τη βάρκα, να κερδίσει το ´μεγάλο δώρο´. Δεν τις πέρασε με την πρώτη κι ήρθε ο Πικραμμένος. Του ’καναν χαλάστρα οι ´Λωτοφάγοι´ που ζούσαν σε ´κατάσταση συνεχούς λήθης´, αλλά φώναζαν: «Θέλουμε εκλογές, θέλουμε το δώρο», το μπόνους των 50! Δεν υπήρξε ο ικανός βασιλιάς της Ιθάκης να δαμάσει τις ´Σειρήνες´. Αλλά τι περίμενε κανείς από έναν Πικραμμένο; Μετά πικρίας οι απόγονοι του Οδυσσέα έφτιαξαν μια κυβέρνηση από προθύμους, που πήγαιναν από το ένα κόμμα στο άλλο για να διαιωνίζουν την ασυνεννοησία τους με συναινετικές διαδικασίες και πήραν όλα τα ´δώρα´!
Αναστήθηκαν οι αποθαμένοι απ’ τον ´Τρωϊκό πόλεμο´ και παλιννόστησαν επί τα ίδια για να σώσουν τους ´Ελληνες´ χαρίζοντάς τους ´χαράτσια´. Κάθε μήνα κι από ένα. Δεν έκαναν τίποτα να εξωραΐσουν τη ´βιτρίνα´ τους, ούτε για εντυπωσιασμό στην εποχή των ισχνών αγελάδων. Μας παραμύθιασαν με επιτροπές κρίσεων για διαφανή διακυβέρνηση, για ανάπτυξη. Τις μεγάλες τομές δεν τις είδαμε ακόμη. Εχουμε καιρό μέχρι τον Μάρτιο. Ποτέ τόσα γεγονότα, που σκεπάζει το ένα το άλλο, δεν έγιναν σε τόσο μικρό διάστημα.
Θα αλλάξουν πολλά στον καινούργιο χρόνο. Η κόπωση της ´δημοκρατίας´ του σοσιαλισμού, της φιλελευθεροποίησης, της αριστερίστικης πρακτικής αφήνει χώρο για ακραίες καταβολές που μας φοβίζουν. Αλλά έχουν συμβεί ουκ ολίγα ευτράπελα. Πολλά έχουμε πάθη. Θα μας πουν τα κάλαντα και θα βάλουν το χέρι μόνοι τους στην τσέπη μας να πάρουν ´μποναμά´, έχουμε, δεν έχουμε.
Στον αντίποδα, εμείς οι υπόλοιποι, θέλουμε να σκεπτόμαστε το μέλλον με αισιοδοξία. Η ελπίδα υπάρχει όλες τις στιγμές τις άσχημες και τις καλές. Να σκεφτόμαστε ότι θα ξεπεράσουμε κάθε τι που μας πάει στραβά. Οι παράγοντες, που μας κοντράρουν αρνητικά και μας γεμίζουν με καθημερινό εφιάλτη, οδηγώντας μας στην απόγνωση, είναι κρυμένοι πίσω από μάσκες και παραμορφωτικούς φακούς, καλύπτοντας την πραγματικότητα.
Μπορεί τούτο το ανάγνωσμα να δημιουργεί εντυπώσεις απαισιοδοξίας, όμως, η πρόθεσή μας δεν είναι αυτή. Η ´3η γνώμη´ μπορεί να λειτουργεί με γνώμονα και των πλέον ταπεινών κοινωνικών αντιδράσεων. Ισως, όταν δεν υπάρχει αίσθημα ενοχών, θέλουμε να κάνουμε κριτική και αυτοκριτική και τότε καμιά φορά χάνουμε το μέτρο και το παρατραβάμε. Ας ευχηθούμε, λοιπόν, με αισιοδοξία ευοίωνο το 2013!