Παράπλευρες συνέπειες των μνημονίων

Το 2012 μας υποσχέθηκαν ότι θ? αρχίσει η αντίστροφη πορεία το 2013 με τις μεταρρυθμίσεις – προσαρμογές και θα επέλθει η ανάκαμψη παράλληλα με την ανάπτυξη και επανεκκίνηση της οικονομίας. Παίχτηκε ένα πολιτικό θέατρο από εγωκεντρικούς και υποκριτές, που προσπαθούσαν να κρατήσουν σε συνοχή την κοινωνία με κουτοπονηριές, που χαρακτηρίζουν τους πολιτικούς άνδρες και που ο κόσμος τους αντιμετωπίζει με καχυποψία και αγανάκτηση. Ολα ξεκίνησαν αφ? ότου ο κ. Παπανδρέου διετύπωσε ένα δίλημμα: ´ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε´ και επειδή δεν κατάφερε το πρώτο, ´υλοποίησε´ το δεύτερο!
Το 2012 μας άφησε την εντύπωση ότι όλος ο κόσμος τα ?χε βάλει μαζί μας κι έβρισκε ευκαιρίες να μας ταπεινώσει. Αλλά εμείς όσες λοιδορίες κι αν υφιστάμεθα, ξέραμε ότι τούτο μας ενδυνάμωνε, να μην υποκύπτουμε στην υποκρισία των παρείσακτων, των μετρίων και ατάλαντων στην πολιτική. Οι συνεπείς που πληρώνουν όσα τους φορτώνουν οι αδίστακτοι και σκοντάφτουν πάνω σε εποχούμενους σε ´τσερόκι´ και ´λέξους´ φοροφυγάδες, γίνονται έξαλλοι. Πόσο είναι αξιόπιστος ο σημερινός πρωθυπουργός, όταν ακούμε από τους υπουργούς του ότι θα παταχθεί η φοροδιαφυγή, ότι θα συγκροτηθούν επιτροπές με διαφανείς διαδικασίες, να ελέγξουν τα εισοδήματα όλων, ότι θα βοηθηθεί η χειμαζόμενη κοινωνία; ´Φέξε μου και γλίστρησα´, που λένε για κάτι, που γίνεται καθυστερημένα ή και καθόλου.
Δεν είναι μόνο οι φοροφυγάδες και αυτοί που αυτοεξαιρούνται να μην πληρώνουν ούτε να δηλώνουν τον Φ.Π.Α. που εισπράττουν, έχουμε και την πολιτική τάξη, που ´η μνημονιακή λιτότητα´ πέρασε από πάνω της επιδερμικά και δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα, γιατί δεν τη ζουν. Δημιουργούν μια τεχνητή κατάσταση επί χάρτου. Η στρατηγικη της κυβέρνησης έχει καταδικάσει τον μέσο πολίτη να σηκώνει όλο το βάρος στην ανηφόρα, σαν τιμωρία απ? τον ´Θεό´ κι ύστερα να κατρακυλά προς τα πίσω και πάλι να ξανανεβαίνει, όπως ο Σίσυφος, πηγαίνοντας στράφι οι προσπάθειές του. Και όμως τον παραμυθιάζουν περί εξαλείψεως των στρεβλώσεων, υποσχόμενοι, την επαναφορά… ρευστότητος, περί καθάρσεως της Δημόσιας Διοίκησης, την απλοποίηση του φορολογικού και νομοθετικού πλαισίου, την τιμωρία των ενόχων για κακοδιοίκηση και την ελάφρυνση των επιβαρύνσεων.
Τα ύποπτα παιχνίδια που παίχτηκαν πίσω απ? τις πλάτες του ελληνικού λαού με τα μνημόνια, ποιος τα σκαρφίστηκε, οι δικοί μας υπ. Οικονομικών, οι τροϊκανοί ή όλοι μαζί; Επέβαλαν μέτρα που έπληξαν τις μεσαίες και κάτω τάξεις, ενώ υπήρχαν ´ισοδύναμα´ κρυφοί πόροι, απ? τις λίστες, που τους… ξέχασαν (!) γιατί δεν ήθελαν να ενοχλήσουν αυτούς που έκλεβαν. Τώρα εδώ – εκεί σκάει κάποια καραμπινάτη φοροκλοπή, αλλά είναι αργά. Το κακό έγινε.
Ποιος πίεσε για κατώτατους μισθούς, μειώσεις συντάξεων και απολύσεις; Ο Τόμσεν το ?παιξε σκληρός, γιατί είναι θέμα εφαρμογής των ίδιων μέτρων απ? το Δ.Ν.Τ., σ? όποια χώρα κι αν μπήκε. Και μας επιβλήθηκε η ξένη εξάρτηση και διαλέξαμε εμείς το αγγλικό δίκαιο και παραιτήθηκε το κράτος στις δανειακές συμβάσεις ´αμετάκλητα´ και άνευ όρων από κάθε ασυλία, που έχει ή που πρόκειται ν? αποκτήσει, όσον αφορά το ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία (σ.σ. μέσα και οι υδρογονάνθρακες). Τα μνημόνια ισοδυναμούν με Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο. Εάν δεν εξεταστούν οι επικρατούμενες συνθήκες στην Ε.Ε. είναι παράνομα. Επιφανείς οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η χώρα υπό τοιαύτας συνθήκας είναι αδύνατον να ανακάμψει.
Οι όροι που επεβλήθησαν εξυπηρετούν συμφέροντα ομάδων, που αντίκεινται στην ανάπτυξη. Το πολιτικό σύστημα απεχθάνεται τη συνεργασία με τη βούληση του λαού.
Η τραγωδία της ελληνικής οικονομίας προκαλεί παγκόσμιο θόρυβο. Είναι παραλογισμός να στηρίζεται μόνο στη φορολογία. Λιγόστεψε ο κίνδυνος της ´Grexit´ για να ετοιμαστεί ένα τρίτο κούρεμα μετά τις γερμανικές εκλογές. Τότε το θέμα δεν θα είναι αν η Ελλάδα μείνει ή φύγει απ? το ευρώ, αλλά αν παραμείνει στην Ευρώπη, μαζί με τους άλλους του Νότου, που θ? αποτελέσουν ομάδα χωρών δεύτερης κατηγορίας με το ίδιο νόμισμα, αλλά μακριά από κάθε είδους ισοτιμίας  απόψεως λήψεως αποφάσεων. Ομάδα χωρών εξαρτημένων με κυβερνήσεις κατευθυνόμενες.