Σπάταλη Αμυνα και φτωχή Παιδεία

Oχι από τις συχνότητες του οποιουδήποτε ανεύθυνου ´ράδιο – αρβύλα´, αλλά διά στόματος του ίδιου του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, επιβεβαιώθηκε, μόλις προχθές, ότι η Ελλάδα -παρά τη δραματική οικονομική μας κρίση- έρχεται δεύτερη σε αμυντικοπολεμικές δαπάνες, μετά… τις Η.Π.Α.!
Ο επικεφαλής λοιπόν του ΝΑΤΟ, ενώ από τη μια πλευρά πανηγύρισε, για τη μείωση των δαπανών του ΝΑΤΟ, σε όλη τη ´Συμμαχία´ κατά 56 δισ. δολάρια, σε σχέση με το 2009, δεν αποκλείεται να κούνησε, με θλίψη το κεφάλι του, για τα πολεμοκαπηλικά προσχήματα, με τα οποία η χώρα μας συνεχίζει να ελαχιστοποιεί ή και κατά περιπτώσεις, να μηδενίζει τις δαπάνες για την Παιδεία, που, όπως σοφά έκριναν το 1964 – 65, ο αείμνηστος ´Γέρος της Δημοκρατίας´, μαζί με τον τότε υπουργό Παιδείας, Λουκή Ακρίτα και τον Ευάγγελο Παπανούτσο, «είναι η πιο παραγωγική επένδυση, αλλά και η σταθερότερη εθνική άμυνα». Με την ίδια καθώς φαίνεται περιφρόνηση, προς την αρχή της ιεράρχησης των κοινωνικών αναγκών, κάποιοι γραφειοκράτες, κοινώς ´χαρτογιακάδες´ του δικού μας ´Πενταγώνου´, δεν κοκκινίζουν από ντροπή, όταν το γνωρίζουν πολύ καλά, ότι εξαιτίας της άκριτης οικονομικής πριμοδότησης των πολεμικών δαπανών το Εθνικό Σύστημα Υγείας, από καμάρι της δεκαετίας του ?80, έχει καταντήσει αφρικανικό κινητό πολυϊατρείο της αδελφής Τερέζας…
Βεβαίως, σε σχέση με το 2008, όταν οι αμυντικές μας δαπάνες αντιπροσώπευαν το 3,1 του Α.Ε.Π., το 2011, οι ίδιες δαπάνες μειώθηκαν στο 2,1% χωρίς αυτό να παύσει να μας κατατάσσει στην επονείδιστη δεύτερη παγκόσμια θέση της αμυντικής σπατάλης. Και δεν είναι μόνον οι αδιαφανείς διαδικασίες στην αγορά των πολεμικών εξοπλισμών, αλλά και το πολυάριθμο προσωπικό των 135.000 ατόμων (στρατιώτες κ.λπ.), που συγκροτούν το έμψυχο υλικό μιας δαπανηρότατης άμυνας. Και, παρόλες αυτές τις σπατάλες, μας κρατούν με την ψυχή στο στόμα, με τις καθημερινές προκλήσεις τους, οι ανατολών κακόπιστοι και ταραξίες γείτονές μας, που με τον οθωμανικό τουπέ ενός νέου Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπούς, απειλούν να μπουν στις Βρυξέλλες, χωρίς το διαβατήριο και τις εγγυήσεις του ειλικρινούς εκδημοκρατισμού, της καλής γειτονίας, αλλά και της εκκένωσης της μαρτυρικής Κύπρου, από τα στρατεύματα κατοχής και του γκρεμίσματος του δεύτερου τείχους του αίσχους μετά το τείχος του Βερολίνου.