(από τον τόμο ´Επιφυλλίδες´)
Ομ. καθηγητής Ε.Μ.Π. Θ.Π. ΤΑΣΙΟΣ Εκδοτικός Οίκος: ΑΓΓΕΛΑΚΗ
Σκέψεις, κρίσεις και προτάσεις για μια ατομική και συλλογική των πολιτών που θα φουντώνει εκ των κάτω. Μια ρωμαλέα ενεργή πολιτική διεργασία που θα στοχεύει ευθέως στην επίλυση βασικών πολιτικών προβλημάτων της άθλιας συγκυρίας μας.
Παρά το γεγονός ότι ´τα απολιθώματα των αντιεπιστημονικών μεγα-θεωριών αντιτείνουν ότι δεν λύνονται τα πολιτικά προβλήματα με τη φιλανθρωπία´. Για να αποκαλέσει αυτή τη θέση ο Θ.Π. Τάσιος ως τερατώδες λάθος: Ενα λάθος που καταδικάζει τους φτωχούς να συνεχίζουν να υποφέρουν για πολλές δεκαετίες ´αναμένοντες την επανάσταση ή την παγκοσμιοποίηση´. Ενώ, θα μπορούσαν να ενθαρρυνθούν με την έκφραση ανθρωπισμού τόσο με τη φιλανθρωπία και με τον θαρραλέο ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟ, για να μην πεθαίνουν οι φτωχοί στους δρόμους.
Bασικά, ο καθηγητής Τάσιος προτείνει την ´επανάσταση´ της εκ των κάτω πολιτικής επισημαίνοντας ότι ήδη αυτή έχει αρχίσει να διαμορφώνει ένα νέο τοπίο, πέρα και όχι μόνο με τους εν πλατείαις διαμαρτυρόμενους.
Κανείς δεν αρνείται μια τέτοια αυτογενή ´επανάσταση´ των πολιτών, για μια νέα ανθρωπιστική αλληλεγγυότητα και ευαισθησία. Ομως, υπάρχει το πρόβλημα ότι, αν δεν υπάρξει ουσιαστική αναγέννηση μιας βαθιάς (αντίθετα από την επιφανειακή που ζούμε) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Τότε, οι εθνικές και υπερ-εθνικές εξουσίες θα χρησιμοποιούν ως προκάλυψη των αυθαιρεσιών και καταναγκασμών τους αυτές τις ωραίες κοινωνικές εκ των κάτω πολιτικές πρωτοβουλίες (φιλανθρωπίας, εθελοντισμού και κοινωνικής ευαισθητοποίησης) για να συνεχίζουν τις πολιτικές αποπροσανατολισμών, σκληρότητας, τρομοκράτησης και εξουθένωσης των πολιτών στη χώρα μας και στον κόσμο!
Μετά τα ´τείχη της άγνοιας´ από το δοκίμιο του Ιονέσκο ´Η ελεγεία ενός παράλογου κόσμου´ επιστρέφουμε σήμερα στην ´Κιβωτό´ πνευματικής ανησυχίας, για σώσιμο από τον σύγχρονο πολιτισμό του κακού και παράλογου, που μας έχει τόσο επικίνδυνα κατακλύσει.
Η επιστροφή μας, όμως, στην ´Κιβωτό´ επιφυλλίδες (του πρωτοποριακού στη σκέψη και στην έκφραση και στην τόλμη καθηγητή Θ.Π. Τάσιου) θα συνεχιστεί και με άλλες επισκέψεις σε όλους τους τομείς που ο συγγραφέας τους έχει διερευνήσει και μας έχει καταθέσει στην επιφυλλιδογραφική του Κιβωτό των 612 σελίδων που μέσα στο πάντα ανήσυχο πέλαγος της πλέει σε παρελθόν, παρόν και μέλλον η εγρηγορούσα σκέψη του καθηγητή Θ.Π. Τάσιου.
ΣΤΗΝ ΠΛΕΥΣΗ ΜΙΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ´ΚΙΒΩΤΟΥ´
Παρακολουθούντες, λοιπόν, την πλεύση αυτή μιας σύγχρονης Κιβωτού (όπως είναι και η εκατοντασέλιδη ποιητική ´Κιβωτός´ του γνωστού Λασιθιώτη ποιητή και ψυχίατρου Μανώλη Πρατικάκη που βραβεύτηκε φέτος από την Ακαδημία Αθηνών, την οποία και θα παρουσιάσουμε), αρχίζουμε σήμερα με το κείμενό του ´Μια εκ των κάτω πολιτική´.
Αυτό το κείμενο περιλαμβάνεται στο πέμπτο μέρος του βιβλίου που έχει τίτλο ´πολιτική´ και περιλαμβάνει 26 επιφυλλίδες άμεσου και έμμεσου πολιτικού προβληματισμού.
Η ´Μια εκ των κάτω πολιτική´, λοιπόν, εκφράζεται από τον συγγραφέα Θ.Π. Τάσιο σε 3 (αριθμητικά) επίπεδα. Με το 1 χωρίς υποκεφάλαια, με το 2 να περιλαμβάνει Ι, ΙΙ, ΙΙΙ (τρεις λατινικής αρίθμησης αναφορές) και με το 3 να αναπτύσσεται σε τρεις α, β, γ αλφαβητικές ενότητες. Μέσα σ? αυτές τις 3 (τρεις) βασικές ενότητες αναφέρονται πολλά για μια νέα πολιτική ευθύνη, σε συνδυασμό με παράλληλες σωστές κοινωνικές αντιλήψεις.
ΤΟ ΤΕΡΑΤΩΔΕΣ ΛΑΘΟΣ ´ΑΝΑΜΟΝΗΣ´ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ Ή…
Στην αυτόνομη, χωρίς υποκεφάλαια πρώτη (1) ενότητα ο καθηγητής Τάσιος έγραψε στην επιφυλλίδα στις 8 Ιανουαρίου 2011 τα εξής:
´Οχι, δεν υπαινίσσομαι τους εν πλατείαις διαμαρτυρομένους. Αναφέρομαι σε μια ρωμαλέα, ενεργώς ΠΟΛΙΤΙΚΗ διεργασία που φουντώνει εκ των κάτω και στοχεύει ευθέως στην επίλυση βασικών πολιτικών προβλημάτων της άθλιας συγκυρίας μας. Εννοώ τις χιλιάδες αυτοδύναμες πρωτοβουλίες μικρών ομάδων πολιτών, οι οποίες συμβάλλουν στη βελτίωση μέρους των άπειρων θεσμικών προβλημάτων μας και πραγματώνουν νέα μικρά αναπτυξιακά έργα, ενώ κυρίως στήνουν ένα δίχτυ κοινωνικής αλληλεγγύης – τόσο αναγκαίας σήμερα για τα πρώτα θύματα της ημιπτωχεύσεώς μας.
Διστάζω όμως, να χρησιμοποιήσω τον όρο «εθελοντισμός» διότι τα απολιθώματα των αντιεπιστημονικών πολιτικών μεγαθεωριών (δικτατορία του προλεταριάτου, αυτοματισμός των αγορών κ.ά.) θα αντιτείνουν ότι δεν λύνονται τα πολιτικά προβλήματα με τη φιλανθρωπία.
Λάθος. Λάθος τερατώδες: Πρώτον, έπρεπε να ντρέπεσθε που καταδικάζετε τους φτωχούς να αναμένουν την επανάσταση ή την παγκοσμιοποίηση και να συνεχίζουν να υποφέρουν για πολλές δεκαετίες – παρά να ενθαρρύνετε την έκφραση του άμεσου ανθρωπισμού των συμπολιτών τους!´.
ΣΤΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΔΙΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟ ΔΙΝΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ
Για να τονίσει εμφατικά στο κείμενό του ότι ´ενώ στη φιλανθρωπία δίνεις αυτό που έχεις, στον εθελοντισμό δίνεις αυτό που είσαι. Με το κυριότερο σημείο της νέας ετούτης πολιτικής στρατηγικής να είναι ότι αυτή, βέβαια, δεν περιορίζεται στα συσσίτια, αλλά απλώνεται σιγά – σιγά σ? όλες τις αδυναμίες μας.
Στο μέρος 2 του κειμένου του προτρέπει αρχικά: ´Ας μην κλάψουμε άλλο, για σήμερα τουλάχιστον, για την περιρρέουσα αυτοκτονική λεβεντιά μας (Εμείς δεν χρωστάμε τίποτα και τέτοια).
Κι ας μείνουμε στην άποψη που με χίλια ζόρια φαίνεται αδρομερής να επικρατεί. Διάγνωση: Επεφτε η παραγωγή μας, αλλ? εμείς ανεβάζαμε το βιοτικό μας επίπεδο με παροξυσμό δανεισμού, αντί να κάνουμε τις αναγκαίες θεσμικές και ηθολογικές αλλαγές, που χρειάζονται χρόνο για ν? αποδώσουν, αλλά και άλλα δανεικά´…
Για να προτείνει ο επιφυλλιδογράφος (αναζητητής πάντα της δικαιοκρισίας) τρεις (με λατινική αρίθμηση) κατευθύνσεις ρωμαλέας πολιτικής πράξης που επιβάλλονται σήμερα -αν δηλαδή μας ενδιαφέρει στ? αλήθεια το μέλλον αυτού του λαού κι όχι η (ανέφικτη άλλωστε) διαιώνιση των μαξιμαλισμών μας:
NA ANATΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ
Αυτές οι προτάσεις (σωτήριες ή μη) είναι:
Ι) Να ανατρέψουμε το μέγα πλήθος των θεσμικών στρεβλώσεων του ατομικού και δημόσιου βίου (τη ρίζα του κακού δηλαδή).
ΙΙ) Να ξεκινάμε σιγά – σιγά τις νέες αναπτυξιακές δράσεις, αποενοχοποιώντας την έννοια της ´επιχείρησης´ (λες και οι χιλιάδες κλεφταράδες και λουφαδόροι στους ´δημόσιους´ οργανισμούς δεν ήταν παιδιά μας) και
ΙΙΙ) Να αμβλύνουμε τον πόνο και την ανέχεια απ? την οποία εντονότερα θα υποφέρουν εν τω μεταξύ οι φτωχότεροι.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΖΩΗ ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ
Τέλος, ο φίλτατος καθηγητής Θ.Π. Τάσιος ολοκληρώνει τις σκέψεις – προτάσεις του, με την πολιτικο-οικονομική και κοινωνική κριτική του με την τρίτη ενότητα και τις τρεις α, β, γ, ενότητές της. Με στόχο του την ανάπτυξη πρωτοβουλιών των πολιτών για ´μια εκ των κάτω πολιτική´. Η οποία στο βάθος αναζήτησης και προώθησής της είναι σημαντική για τους ίδιους τους πολίτες μιας αυξημένης αλληλεγγυότητας. Η οποία όμως, αν δεν συνδυαστεί με μια εκ βάθρων πολιτική αναγέννησης μιας αληθινής δημοκρατίας, τότε η ´μια εκ των κάτω δημοκρατία´, η οποία δεν θα έχει πολιτική, αλλά μόνο κοινωνική ΕΥΘΥΝΗ, θα αποτελεί προκάλυψη των πολιτικών αυθαιρεσιών στο παρόν και στο μέλλον.
ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΕΣΠΡΩΞΕ ΤΟΝ ΛΑΟ ΣΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΧΑΜΟ;
Χωρίς τούτο να σημαίνει ότι ο λαός δεν συμμετείχε στην ξέφρενη πορεία του της life style υπερκαταναλωτικότητας. Ομως, θεωρούμε ΑΠΟΛΥΤΑ αναγκαίο να υψώσουμε το μεγάλο ερώτημα: ´ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΕΣΠΡΩΞΕ ΤΟΝ ΛΑΟ, τον ίδιο, στον δικό του υπερ-δανεισμό για έναν υπερκαταναλωτισμό τον οποίο προώθησαν τα διεθνή μεγάλα και εθνικά συμφέροντα.
Αναμφίβολα ο λαός ρέπει προς την αυξημένη και -τελικά- ζημιογόνο ευημερία, ακόμη και κραιπάλη.
Ομως, η κυρίαρχη ευθύνη βαρύνει τις εκάστοτε πολιτικές δημοκρατικές (κατ? ευφημισμό) κυβερνήσεις που τον σπρώχνουν αποπροσανατολιστικά στις εκάστοτε κρίσεις που δημιουργούν τα παγκόσμια και τοπικά υπερσυμφέροντα που καταλήγουν σε κρίση, σε αδιέξοδα και σε παράλογους καταναγκασμούς της λαϊκής αντοχής.
Που, όμως, όπως τώρα, καταλήγει σε κατακλυσμό. Πλέοντας μέσα σ? αυτόν (όπως εμείς τώρα) μέσα σε μια απειλούμενη, με καταβυθισμό, ´μικρή Κιβωτό´
EΞΟΥΘΕΝΩΜΕΝΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΨΑΧΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΣΙΒΙΟ
που, ίσως, όμως να βρίσκεται μέσα σ? αυτή τη μικρή κιβωτό και η ´μια εκ των κάτω πολιτική´. Αυτή που, επ? ουδενί δεν θεωρούμε ότι δεν περισώζει την κοινωνική και αυξημένη αναγκαία αλληλεγγυότητά μας.
Πάντως, οι ελπίδες που εκφράζονται στην επιφυλλίδα του κ. Θ.Π. Τάσιου (είναι γραμμένη τον Αύγουστο 2011) είναι δραματικά μειωμένες σήμερα. Γιατί στο μεταξύ διάστημα ως σήμερα (αρχές 2013) έχει κατακρημνιστεί, με τη συνεχιζόμενη -διά νόμων- απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, αλλά και λαϊκής οικονομικής εξουθένωσης.
Δεχόμαστε, όμως, πως πλείστες όσες μεγάλες και μικρότερες εθελοντικές και φιλανθρωπικές ομάδες έχουν κάνει πλείστα όσα για την κοινωνική ευημερία, για την εκπαίδευση και στήριξη της μικροανάπτυξης, όπως αναλύει στο γ? μέρος της ´ζωντανής´ επιφυλλίδας του ο καθηγητής Τάσιος.
Ομως, κατά τη γνώμη μας όλες αυτές σκιάζονται μέσα στις εθνικές μας ανεπάρκειες και στους εφιαλτικούς διεθνείς καταναγκασμούς και εμπαιγμούς που μας επιβάλλονται…
Αλλά στο τέλος της επιφυλλίδας του ο κ. Θ. Τάσιος επικαλείται τον Ιονέσκο. Αυτός όμως δεν μας μίλησε -όπως ήδη γράψαμε- για τη σύγχρονη αγριότητα μόνο. Μίλησε υπαρξιακά κυρίως και τον ίδιο τον εφιάλτη της ζωής και για τα τείχη της άγνοιάς μας.
