Η χαμένη ευκαιρία

Η σημερινή φάση των πολιτικών μας εξελίξεων δεν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι είναι και η ευτυχέστερη, εάν κρίνουμε αυτές τις εξελίξεις, από τη βιαιότητα των αντιπαραθέσεων, τόσο εντός της Βουλής, όσο και στα εκτός Βουλής πολυάριθμα ραδιοτηλεοπτικά… ´κοινοβούλια´. Ολα αυτά θα μπορούσαν βεβαίως να προληφθούν, εάν στις κρίσιμες διερευνητικές εντολές του περασμένου καλοκαιριού, ο ΣΥΡΙΖΑ άφηνε κατά μέρος τις εκτός τόπου, χρόνου, αλλά και λογικής, ´πρόβες εξουσίας´ και με τη συμμετοχή του, σε μια ευρύτατου πολιτικού φάσματος κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και ανασυγκρότησης, θα απέτρεπε τη σημερινή εικόνα του πολιτικού αλληλοσπαραγμού. Ενα φαινόμενο, που αντί να μετριάσει, μεγιστοποιεί το λαϊκό συναίσθημα της αποστροφής προς την πολιτική ηγεσία.
Η μνήμη όλων μας, για τα διαδραματισθέντα, σ’ εκείνες τις θερινές διερευνητικές εντολές, είναι και θα παραμένει νωπή. Και η πεισματική άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων, του ΚΚΕ, γιατί όχι και της Χρυσής Αυγής, να μετάσχουν, σε μια γενικής αποδοχής κυβέρνηση, θα καταγραφεί στην ιστορία, ως το χρονικό της χαμένης μεγάλης ευκαιρίας. Ακόμη και οι μπολιασμένοι, με ανθελληνικές διαθέσεις εταίροι της Ε.Ε. σχεδόν μας εκλιπαρούσαν ´να τα βρούμε´, να μονοιάσουμε και να χαράξουμε μια κοινή γραμμή πλεύσης, ώστε να εισέλθουμε στον χώρο των διαπραγματεύσεων, με τους πιστωτές μας, με απόλυτα ενισχυμένο κύρος και να μην αντιμετωπίζονται οι εναπομείναντες στο τρικομματικό κυβερνητικό σχήμα διαπραγματευτές ως αποδιοπομπαίοι τράγοι, κατά τους πρώτους ιδίως σκληρούς και ανελέητους μήνες του μνημονιακού χρονικού.
Τελικά, η αποτροπή μιας ολέθριας εξόδου μας από την Ευρωζώνη, αντί να σημάνει έναν ενωτικό συναγερμό, οδήγησε τους αντιμνημονιακούς αντιφρονούτες, με ανεξήγητο πείσμα, σ’ έναν περίεργο αναχωρητισμό, αλλά και πολιτική αυτοαπομόνωση.
Και για να ξεφύγουν από αυτό τον αυτοπαροπλισμό τους, προτιμούν σήμερα να σκορπίζονται στα τέσσερα σημεία του διεθνοπολιτικού ορίζοντος, μιμούμενοι τους αυτοεξόριστους ηγέτες της αρχαίας αθηναϊκής πολιτείας, που ζητούσαν ενισχυτική παρηγοριά στις φιλόξενες αυλές των περσικών σατραπειών…