3η γνώμη

Πολιτική επιστράτευση
Ενιαίο μισθολόγιο! Ολοι μέσα! Υπάλληλοι της Κεντρικής Υπηρεσίας, εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ, ένστολοι, υπάλληλοι της Βουλής, οι πάντες.
Ωραίο το ´ανέκδοτο´, αν το νόμισμα δεν είχε δύο όψεις, η κάθε πλευρά να εξαργυρώνεται με διαφορετικά κριτήρια από την άλλη.
Ετσι κινητοποιήθηκαν οι ´θιγόμενοι´ διά των επαγγελματικών τους Σωματείων και των Εργατικών τους Ενώσεων, για να μην περικοπούν τα δικά τους εισοδήματα, ανεξάρτητα, αν με αυτές τις δραστηριότητές τους πλήττονται όλα τα κοινωνικά στρώματα, τα οποία, επειδή δεν μπορούν να οργανωθούν, υπόκεινται τα επίχειρα και τιμωρούνται αναιτίως.
Αυτές οι κατηγορίες των εργαζομένων στα Μ.Μ.Μ. απέκτησαν ιδιαίτερες οικονομικές απολαβές, ένεκα πελατειακών σχέσεων, τις οποίες τώρα με τα μνημόνια αυτοί που τις παρείχαν, θέλουν να τις πάρουν πίσω. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν για τα μέσα μεταφοράς σταθερής τροχιάς μπορεί να θεωρηθούν ότι ελήφθησαν εν θερμώ. Από μεν την Πολιτεία να εντάξει αυτό το προσωπικό στο ενιαίο μισθολόγιο, από δε τους απεργούς να πιέσουν την κυβέρνηση, ώστε να μην εφαρμοσθεί γι’ αυτούς το μέτρο, αδιάφορο για τις επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο.
Οι αρμόδιοι κυβερνητικοί Φορείς δεν απευθύνονται στους εργαζομένους, αλλά στους συνδικαλιστές, οι οποίοι εμφανίζονται ανένδοτοι και οι οποίοι μπορούσαν να βρουν άλλους τρόπους αντίδρασης και αποτελεσματικούς χωρίς να ταλαιπωρείται ο κόσμος. Τέτοιες απεργίες, χωρίς βάρδιες ασφαλείας, όπως γίνεται και σ’ άλλες περιπτώσεις, είναι απαράδεκτες, γιατί μόνο με αυτά τα μέσα εξυπηρετούνται οι χειμαζόμενοι απλοί πολίτες. Αν ήθελαν να τιμωρήσουν την κυβέρνηση, ας λειτουργούσαν με αραιά δρομολόγια ή χωρίς την ακύρωση εισιτηρίων. Αδικες οι μισθολογικές εξισώσεις, αλλά και άδικο χιλιάδες άνθρωποι να ταλαιπωρούνται. Οι απεργοί θέλουν να ακροασθεί η κυβέρνηση τα αιτήματά τους και να υποχωρήσει, δεν σέβονται όμως τους συνανθρώπους τους, που έχουν υποστεί σοβαρότατες μειώσεις των μισθών τους. Αν η κυβέρνηση έκανε πίσω, θα ξεσηκώνονταν οι υπόλοιποι αυτής της κατηγορίας, αλλά και άλλων κλάδων, όταν σε μια χώρα όλοι πληρώνουν για έναν σκοπό, αυτό το ´όλοι´ πρέπει να εννοείται χωρίς εξαιρέσεις.
Τις δικαστικές αποφάσεις, βάσει των οποίων κηρύχθηκαν οι ενέργειες παράνομες και καταχρηστικές, οι απεργοί δεν τις σεβάστηκαν.
Και επειδή, ´όπου δεν πείθει λόγος, πίπτει ράβδος´, η κυβέρνηση εφάρμοσε μια τακτική ´μπαμπούλα´, δηλαδή την ανορθόδοξη λύση της πολιτικής επιστράτευσης. Αλλά και αυτού του εσχάτου μέτρου αμφισβητήθηκε η νομιμότητα απ’ τους συνδικαλιστές ως παράνομη πράξη και αντισυνταγματική.
Επίταξαν, λοιπόν, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, δηλαδή τους συρμούς και επιστράτευσαν τα πρόσωπα, που χειρίζονται και εργάζονται σ’ αυτά τα μέσα, χρησιμοποιώντας συνταγματικές διατάξεις.
Το άρθρο 22, παραγρ. 4, του Σ/τος λέει ότι γίνεται ´επίταξη προσωπικών υπηρεσιών… για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους Ο.Τ.Α. για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών´.
Η επίταξη φαινομενικά πέτυχε και με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Σαμαράς ανέλαβε προσωπικώς την ευθύνη της πολιτικής επιστράτευσης. Η διαφωνία, όμως, της ΔΗΜ.ΑΡ. υπήρξε για την κυβέρνηση μια τραυματική εμπειρία, χωρίς να τεθεί σε άμεσο κίνδυνο η κυβερνητική συνοχή. Εκ τούτου συμπεραίνεται ότι κάποια ´άτυπη συμφωνία´ θα υπάρχει μεταξύ των συγκυβερνώντων, να μπορούν να διαχωρίζουν τις θέσεις τους σε ακραίες κυβερνητικές αποφάσεις, αρκεί να μην παρακωλύεται η εφαρμογή του μνημονίου.
Τώρα, το πώς το ´Μετρό´, η μόνη λύση που διόρθωνε το χάος των συγκοινωνιών της Αθήνας, έγινε πρόβλημα, ας το βρουν εκείνοι, που από μια κερδοφόρο μονοπωλιακή ΔΕΚΟ την κατάντησαν ζημιογόνο!