To… ´παρεξηγημένο´
Ενα κλασικό σε αισθητική και αρχιτεκτονική αυτοκίνητο, που όμως δεν ανήκε στη Γαλλική σχολή ενώ δεν αντιπροσώπευε την πρακτικότητα και τη λειτουργικότητα που ζητούσαν οι Γάλλοι αγοραστές.
Το αυτοκίνητο έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1970 και τον Αύγουστο του ?73 βελτιώθηκε αισθητικά με καλύτερα καθίσματα, πλουσιότερο εσωτερικό και διπλούς προβολείς εμπρός. Το σαλόνι ήταν άνετο και οι διαστάσεις μεγάλες για τα 1929 κ.εκ. του κινητήρα. Η αντοχή του αυτοκινήτου έμεινε υποδειγματική. Ποτέ δεν παρουσίασε σκουριές και μηχανικά προβλήματα και οι κάτοιχοι των 1301 θα πρέπει να έμειναν ευχαριστημένοι. Το τετρακύλινδρο σύνολο του κινητήρα με τον εκκεντροφόρο στο πλάι έφτανε τους 67 ίππους στις 5400σ.α.λ., ενώ και η ροπή ήταν ικανοποιητική. Οι ίπποι αυτοί ήταν υπεραρκετοί για τα κυβικά του 1301, αλλά υποτονικοί για τα 1.080 κιλά της κατασκευής. Ο κινητήρας των 1500κ.εκ. ταίριαζε καλύτερα στα πολλά κιλά της καρότσας. Στην μικρή έκδοση οι επιδόσεις ποτέ δεν κατάφεραν να περάσουν το μέσο όρο και το αυτοκίνητο ´υπέφερε´ φορτωμένο με πέντε άτομα και αποσκευές. Οι επιταχύνσεις ήταν κάτω από τον μέσο όρο και η ανταπόκριση στο δεξί πόδι ελάχιστη όταν το αυτοκίνητο ήταν φορτωμένο. Το ´σαλόνι´ όμως ήταν ευρύχωρο και άνετο. Υπήρχε ικανοποιητικός χώρος για τα πόδια των πίσω επιβατών και οι μεγάλες πόρτες βοηθούσαν την είσοδο και έξοδο. Το πορτ-μπαγκάζ ήταν ιδιαίτερα ευρύχωρο και μπορούσε να συγκριθεί μόνο με μεγαλύτερα τετράτροχα. Η άνεση οπωσδήποτε, βρισκόταν σε καλύτερα επίπεδα από τα αντίστοιχα γερμανικά και βρετανικά αυτοκίνητα, αλλά οι σχετικά μικρές διαδρομές των αναρτήσεων δεν το άφηναν να προσφέρει την άνεση της γαλλικής σχολής. Εμπρός υπήρχαν διπλά ψαλίδια και πίσω άκαμπτος άξονας, καλά όμως και σωστά στηριγμένος με βραχίονες και κυλινδρικά ελατήρια. Τα φρένα ήταν ο κλασικός συνδυασμός δισκοφρένων και ταμπούρων υποβοηθουμένων από σέρβο. Η μεγάλη έκδοση των 1475 κ.εκ. ανέβαινε στους 73 ίππους και οι επιδόσεις βελτιώνονταν με αποτέλεσμα η τελική ταχύτητα να φτάνει τα 160 χλμ/ώρα αντί των 150 του 1301. Η κατανάλωση βρίσκονταν στον μέσο όρο με 8,2 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, στη μικρή έκδοση και 8,8 λίτρα στη μεγάλη. Η οδική του συμπεριφορά χρειαζόταν προσοχή αφού η υποστροφή ήταν αρκετά έντονη, ενώ ο πίσω άξονας αναπήδαγε στις ανωμαλίες του δρόμου. Η αντοχή των αυτοκινήτων ήταν υποδειγματική και η ποιότητα κατασκευής δεν άφηνε περιθώρια για αντιρρήσεις. Η εμφάνιση όμως και η υπερκλασική γραμμή του δεν άφησαν το αυτοκίνητο να ´αγαπηθεί´ από το πλατύ αγοραστικό κοινό. Ποτέ δεν υπήρξε ένα επιτυχημένο αυτοκίνητο εμπορικά και ποτέ δεν κατάφερε να συγκινήσει το ευρωπαϊκό κοινό σαν ίσως το μόνο γαλλικό αυτοκίνητο που δεν ´σεβάστηκε´ την καταγωγή του. Ετσι, μαζί με το 1100 πέρασε στην ιστορία του αυτοκινήτου σαν παρεξηγημένο παρά τα πολύ καλά του στοιχεία.
Λίγη.. ιστορία
Η Simca δηλαδή η Societe Industrielle de Mecanique et Carrosserie Automobile, ήταν μια Γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία, που ιδρύθυκε τον Νοέμβριο του 1934 από την Ιταλική Fiat, ενώ στη συνέχεια αγόρασε το γαλλικό κομμάτι της Ford. Αυτό οδήγησε σιγά-σιγά στoν έλεγχο της εταιρείας από τον αμερικανικό όμιλο της Chrysler. Το 1970 μετατράπηκε μάλιστα σε ένα κομμάτι της ευρωπαϊκής Chrysler, περισσότερο επιβάλλοντας το λογότυπο και χάνοντας την αυτονομία της. Το 1978, το ευρωπαϊκό κομμάτι της Chrysler απορροφήθηκε από ένα άλλο μεγάλο όμιλο εταιρειών, τον PSA Peugeot-Citroen. Η νέα διεύθυνση αντικατέστησε το σήμα της Simca με αυτό της Talbot, τερματίζοντας την ύπαρξη της μάρκας (παρόλο που μερικά μοντέλα θα συνέχιζαν για λίγο να κυκλοφορούν με το σήμα Simca – Talbot).
