Λόγοι Γεωργίου Ξενουδάκη
» Βουλευτής των εν τω Δήμω Αδάμαντος Κρητών
Β’ ΜΕΡΟΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΝΤΑΜΠΑΚΑΚΗΣ Εκδότης:
Επιμέλεια της ανατύπωσης Κληροδότημα Γεωργίου Ξενουδάκη, Σφακιά 2006
Πρώτη έκδοση αυτών των Λόγων, με πολύτιμα στοιχεία (όπως αναφέρεται στις πρώτες σελίδες της ανατύπωσης) έγινε εν Αθήναις εκ του τυπογραφείου Ερμού (παρά την οδόν Μουσών 22) το 1897.
Δέκα μόλις χρόνια πριν την ήττα μας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 -που μας οδήγησαν ντόπιες και ξένες μεγάλες δυνάμεις που υπηρετούσαν τις δικές τους σκοπιμότητες πολλαπλών συμφερόντων. Παράλληλα, όμως, πριν από την επαίσχυντη ήττα μας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο, τον Απρίλη του 1897 στη Θεσσαλία, 7 χρόνια πριν από αυτό το δραματικό γεγονός, είχε προηγηθεί το άλλο δράμα της Ελλάδας με την τότε ΠΤΩΧΕΥΣΗ. Με την ανακοίνωση από το βήμα της Βουλής του πρ. Χαρίλαου Τρικούπη την 10/12/1893: ´ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ´.
Ολα αυτά, όμως, με την Κρητική Επανάσταση του 1895 – 1897 δημιούργησαν μια κάμψη των κρητικών αγώνων για άμεση Ενωση. Για να προχωρήσουν οι κρητικές μεταβολές ως την ανεξαρτησία, μέχρι τη λυτρωτική έλευση του Ελευθερίου Βενιζέλου που οδήγησε την τελική ένωση τον Δεκέμβρη του 1913. Ομως εμείς δεν πρέπει να αγνοούμε τις απαρχές των αγώνων προλαλησάντων και θυσιασθέντων για το αμετάθετο όραμα Ενωσης Κρήτης – Ελλάδας.
Μέσα στους αγωνιστικούς προλαλήσαντες συγκαταλέγεται μέσα από τους αγώνες του και μονολόγους στη Βουλή των Ελλήνων ο οραματιστής και αγωνιστής Γεώργιος Ξενουδάκης, που οι αγώνες του επιβάλλουν μια πιο αποδεικτική έρευνα.
Η Ελλάδα σήμερα πορεύεται στον τρίτο χρόνο προς συνταύτιση του τέλους της δεύτερης 10ετίας του 21ου αιώνα. Είναι δουλωμένη αναίτια, ανεξιχνίαστα και ολέθρια. Περισσότερο, ακόμη, και από τη μαύρη και βαμμένη με αίματα αγώνων των Ελλήνων, για εθνική απελευθέρωση, μακρά και βάρβαρη δουλεία, των 400 χρόνων τουρκικής σκλαβιάς.
Η Ελλάδα, όμως, τότε είχε το μέγα ηθικό και πατριωτικό όραμα της απελευθέρωσής της από την τότε ισχυρή -πλην παραπαίουσα- οθωμανική αυτοκρατορία που την είχε κατακτήσει μια οικονομική (φοροεισπρακτική) αποικία δεινής εκμετάλλευσης.
Εστω και αν κατ’ επίφαση είχε αφήσει προσχηματικές δυνατότητες θρησκευτικής ψευδολειτουργίας ακόμα και κοινοτικής έκφρασης με απόλυτους ελέγχους.
ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
Τώρα όμως στην εποχή του ηλεκτρονικού globus (σφαίρας) μέσα στην οποία όλοι ζούμε, ως έθνη – λαοί και ήπειροι, το ύψιστο ιδεώδες μιας πατριωτικής απελευθέρωσης δεν υπάρχει…
Εχει καταβυθιστεί μέσα στις αβύσσους της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας της εφιαλτικής υπερεκμετάλλευσης.
Μέσα στις γεωστρατηγικές σκοπιμότητες, οι οποίες ακολουθούμενες από σύγχρονους υπερ-εξοπλισμούς για τη διεξαγωγή μεγαλύτερων ή μικρότερων τοπικών πολέμων με πυρηνικά, βαλλιστικά υπερόπλα, χημικά και άλλα. Καθώς και με οργανωμένες υπερτρομοκρατήσεις πολιτών σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο.
Παράλληλα, με αποσταθεροποιήσεις κρατών και με οικονομικές εξοντώσεις εθνικών ή και υπερεθνικών οικονομιών, όπως συμβαίνει, τώρα με τη χώρα μας. Καθώς και με άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου και όλων των κατ’ επίφαση αποκαλούμενων ´υπό ανάπτυξη χωρών´, οι οποίες δεν κερδίζουν καμιά μορφή ανάπτυξης. Αντίθετα υφίστανται την οικονομική – εθνική, κοινωνική και λαϊκή εξόντωσή τους.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΧΥΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΦΘΑΣΑΜΕ
σε μια χωρα πτωμα
Οπως τραγικά συμβαίνει στην Ελλάδα τη σημερινή, που μόλις πριν 9 χρόνια μας είχαν διαβεβαιώσει πως ήταν ισχυρή, αλλά, τώρα, είναι ένα σχεδόν πτώμα, διαλυμένη ουσιαστικά και παραδομένη ολοκληρωτικά στα ΞΕΝΑ ΔΥΤΙΚΑ και παραδυτικά χέρια της παγκόσμιας υπερ-εκμετάλλευσης.
Ομως, αντί να υπάρχει ενδυναμωμένο το ιδεώδες μιας πατριωτικής αντιμετώπισης αυτής της καταδυναστευτικής υπερ-εκμετάλλευσης, μέσω της οποίας έχουμε χάσει την εθνική κυριαρχία των άυλων και υλικών αξιών, ο ελληνικός λαός έχει οδηγηθεί σε μια συνεχή και μεγαλύτερη υποταγή εξαθλίωσης.
Με εκβιασμούς των πραιτόρων για να τους παραδώσουμε και την ψυχή μας, τα σπίτια μας, ακόμα και τους τάφους των προγόνων και πατέρων μας, για μεγάλες αποδόσεις στα ταμεία της υπερ-εκμετάλλευσης, την οποία ´βαφτίζουν´ ως φορολογική ´συνείδηση´ του σημερινού Ελληνα πολίτη (οποίος ασφαλώς πρέπει να φορολογηθεί δίκαια, αλλά όχι να καταστραφεί και να εξουθενωθεί από τη σύγχρονη ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ (όπως μας είπε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μας) στο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του.
ΒΑΡΙΑ ΚΑΙ ΑΔΥΣΩΠΗΤΗ Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΜΑΣ
Για να είμαστε τώρα όλοι – όλες παραδομένοι στην αιχμαλωσία μιας ανεκδιήγητης, απροσδιόριστης και απέλπιδας οικονομικής, κοινωνικής και βαριάς εθνικής σκλαβιάς, με πλήθος επικυρίαρχων γύρω μας…
Πάντως η πραγματικότητα που διαλύει ´στα εξ ων συνετέθη´ την ελληνική, εθνική, οικονομική και κοινωνική υπόσταση των Ελλήνων – Ελληνίδων του 2013 – 2020, είναι μια παρόμοια με άλλους όρους βέβαια κατάσταση, την οποία αντιμετωπίζει η ελληνική – κρητική συνείδηση στην προεπαναστατική εποχή του 17ου – 18ου αιώνα. Ομως και τώρα η Ελλάδα επαναλαμβάνουμε τελεί υπό νέα οικονομική κατοχή, με στέρηση της εθνικής κυριαρχίας σε οικονομικό, κοινωνικό και φυσικά και εθνικό πλαίσιο.
Τότε, όμως (όπως γράψαμε στο προηγούμενο κείμενό μας) υπήρξε η ΕΓΕΡΣΗ της ψυχής του Σφακιανού Δασκαλογιάννη που ενεργοποίησε σφακιανές, κρητικές και ελληνικές ομάδες υψηλής πατριωτικής συνείδησης και ευθύνης για να διασφαλισθεί από την ´ελεύθερη χώρα των Σφακίων´ για την ελληνική απελευθέρωσή της με κρητική πρωτοβουλία.
ΠΑΝΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΞΕΝΕΣ ΕΠΙΒΟΛΕΣ
Για να γράψει στον πρόλογο του βιβλίου ο Γεώργιος Ξενουδάκης -μεταξύ πολλών άλλων- και το εξής: «Μόνοι οι Ελληνες εν τη Ανατολική Ευρώπη μένουσι δούλοι προ των συνθηκών του πεπολιτισμένου κόσμου. Δούλη η Μεγάλη Ελλάς ή δ’ ελεύθερη προσδοκώσα από την κατακτητική Ευρώπην!
…Αλλά, δικαίως οι εν τη δουλεία Ελληνες ητένιζον και προσεδόκον από την Ελλάδα… να μην αφεθούν εις την τύχην τους αι χρησταί ελπίδες του ελληνισμού, γιατί εις την τύχην θ’ αφεθώσι κι αι μέτα της Ελλάδος και της Τουρκίας καθ’ έκαστην αναφερόμενη διαφοράν» (όπως ακριβώς συμβαίνει από το 1922, από το 1955 και από το 1974 που η Τουρκία με την ´ευλογία´ και συνεργεία της υπερδύναμης της ευρωπαϊκής παραπροστασίας και της ελληνικής στρατιωτικής επιορκίας κατέλαβαν και κατακράτησαν στρατιωτικά ακόμη τη βόρεια Κύπρο).
ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ´ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ´
Ομως, για τους αγώνες Κρητών για Ενωση της Μεγαλονήσου με ελληνική πατρίδα ο πρόμαχος αυτής της απαίτησης, Γεώργιος Ξενουδάκης, προσθέτει και τα ακόλουθα:
«Αναμιχθείς εις τα κρητικά οίκοθεν είτε κατ’ απαίτησιν των ορεινών Σφακιωτών, συνεπαρχιωτών μου επεθύμουν να εκδώσω τις παρεκτροπές πολιτικών Ελλάδος προσώπων, υπαιτίων δαπανών και ακαταλογίστων ζημιών της δυστυχούς Κρήτης, αλλ’ αφήνω ταύτα εις τα κρητικο-ελληνικά απομνημονεύματα, όπου είναι ανηρτημένη η σκηνή του πολιτικού θεάτρου.
Αν επιτρέπεται όμως τοις πολιτευομένοις Ελλησι να κυβερνώσι την ελευθέραν Ελλάδα βέβαιοι όντες ότι ουδέποτε θα καταδιωχθώσι διά τας παρεκτροπάς των, δεν συγχωρείται να χύνουσι αίμα αθώον, διά να κορέσουν την φιλαρχίαν των. Γράφω με λύπην και αγανάκτησιν, διότι είμαι εις συνάφειαν με τας συμφοράς των συμπατριωτών μου».
ΤΟΤΕ ΑΓΩΝΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΡΑΞΙΑ
Οποίες μεγάλες και απελπιστικές συμπτώσεις με το σήμερα συμβαίνανε σ’ εκείνη την αγωνιστική εποχή. Χωρίς όμως να συμβαίνει σήμερα τόσο από τους σύγχρονους Κρητικούς που, δυστυχώς, έχουν αλωθεί από τον ψευδοευδαιμονισμό που αφειδώς μας προσφέρθηκε.
Για να φθάσουμε σήμερα σε τραγικό σημείο (οικονομικής εξαθλίωσης, κυρίως οι νέοι μιας παιδείας τεχνοκρατικής, χωρίς πνευματικά ιδεώδη).
Γεγονός που μας υποχρεώνει αδήριτα να εγερθούμε με το ηδονιστικό και ακροκεντρικό ´στρώμα´ ενός καταστροφικού αποπροσανατολισμού, ο οποίος συνεχίζεται με επικίνδυνες και αναξιόπιστες ελπίδες για ´σύντομη´ αναγέννηση Κρήτης – Ελλάδας με τους ίδιους κανόνες που ´βίασαν´ πνευματικά να ακολουθήσουμε και τη σημερινή καταστροφή μας.
Το ίδιο όμως γεγονός μας προκαλεί για επαναθεώρηση όλου του ελληνικού μας γίγνεσθαι. Μέσα σε μια ´εχθρική και επίβουλη Ευρώπη´ (όσο κι αν ανήκουμε στη Δύση χωρίς να αξιοποιούμε και την ανάπτυξη).
Ομως ίσως πρέπει να συνεχίσουμε με αγωνιστικά ντοκουμέντα εκείνης της επίθεσης από τις ´μεγάλες δυνάμεις´ όπως αναφέρονται στο βιβλίο του Γεωργίου Ξενουδάκη.
Ομως, τέλος επιθυμώ να συγχαρώ τον έμπνοο Σφακιανό κάτοικο Ηρακλείου, ο οποίος επιμελήθηκε την έκδοση και αγωνίζεται να παρουσιαστεί -ως διαχρονικής αξίας- ο λόγος του Ξενουδάκη.
