3η γνώμη

Η παγκόσμια οικονομία κινείται σ? ένα επίπεδο που στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες – νομίσματα. To δολάριο Η.Π.Α., το ιαπωνικό γεν, την αγγλική λίρα και το ευρώ. Αυτά τα νομίσματα πολεμούν το ένα το άλλο και τούτο φαίνεται απ? τις κινήσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών. Κυρίως οι παραγωγικές χώρες επιδιώκουν το νόμισμά τους να είναι υποτιμημένο, εν σχέσει μ? αυτό των ανταγωνιστριών τους, για να διευκολύνονται οι εξαγωγές, να έχουν πλεόνασμα στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών και να ελαττώνεται το χρέος τους.
Με την κρίση, που έπληξε τις οικονομίες όλων των χωρών, τα χρέη των ξεπέρασαν κάθε όριο, με αποτέλεσμα να έχει ξεσπάσει ένας ´νομισματικός πόλεμος´ όπου οι κεντρικές τράπεζες των κυριοτέρων χωρών να προχωρούν σε υποτιμήσεις των νομισμάτων τους για να προστατέψουν το εμπόριό τους. Αλλοτε το πρόβλημα χρέους το είχαν οι υπανάπτυκτες χώρες. Τώρα οι χώρες που εθεωρούντο μεγάλες και πλούσιες αντιμετωπίζουν πρόβλημα χρέους.
Από στοιχεία του Δ.Ν.Τ. προκύπτει ότι το παγκόσμιο χρέος από 158 τρισ. δολ. το 2010 ξεπέρασε τα 200 τρισ. δολ. σε δύο χρόνια. Οι Η.Π.Α. απειλούνται κάθε έξι μήνες με χρεοκοπία και η Ευρώπη δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα με τα χρέη των χωρών του Νότου, που όσο χρεώνονται, τόσο δυσκολεύονται να τα εξοφλήσουν, ενώ η ανάπτυξή τους εκμηδενίζεται. Και όταν δεν υπάρχει κατανάλωση, δεν έρχονται τα έσοδα στο κράτος.
Το ευρώ, το οποίο μετά την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη, είχε υποτιμηθεί έναντι του δολαρίου, τώρα πήρε τον ανήφορο και προβληματίζει τους οικονομολόγους κατά πόσον θα θεωρηθεί εμπόδιο στη μάχη για την κρίση ή θα φέρει στην επιφάνεια τα προβλήματα που το δοκιμάζουν. Από τον Δεκέμβριο του 2011, που η ισοτιμία του ευρώ ήταν 1,20 δολ. έχει ανατιμηθεί περίπου 10% στα 1,35 δολάρια και το Βερολίνο θεωρεί ότι και αν ακόμη φθάσει στα επίπεδα του 1,50 δολ., θα επιδράσει θετικά, καθ? όσον το εξαγωγικό εμπόριο της Γερμανίας τροφοδοτεί τις αναπτυσσόμενες χώρες, που τα νομίσματά τους είναι συνδεδεμένα με άλλα εκτός του ευρώ νομίσματα και η τιμολόγηση γίνεται στα δικά τους νομίσματα.
Αλλά αν τούτο αποβεί προς όφελος της Γερμανίας, για τις χώρες του Νότου και ιδίως για μας θα είναι καταστροφή, διότι δημιουργεί τεράστια προβλήματα στις εξαγωγές κατ? αρχήν, λόγω ανταγωνιστικότητος, αλλά και στη μεγάλη πηγή των εσόδων, που είναι ο τουρισμός. Οι Η.Π.Α., η Αγγλία και η Ιαπωνία έχουν τη δυνατότητα να υποτιμούν τα νομίσματά τους εν σχέσει με το ευρώ και φέρνουν σε ισορροπία την οικονομία τους. Εφ? όσον, λοιπόν, το ευρώ ανατιμάται συνεχώς, εμείς βρισκόμαστε ακάλυπτοι, μη δυνάμενοι να συμμετέχουμε στα οικονομικά δρώμενα, που άπτονται με την οικονομική μας αυτοτέλεια. Είμαστε υπό συνεχή εξάρτηση.
Οι τροϊκανοί επισείοντας τον κίνδυνο χρεοκοπίας και εξόδου απ? το ευρώ εφαρμόζουν πιεστικά ισοπεδωτική οικ/κή πολιτική σε όλο και περισσότερα τμήματα των ελληνικών νοικοκυριών. Ετσι η πτώση του βιοτικού επιπέδου γίνεται εμφανής. Μειώνεται η αγορά καταναλωτικών αγαθών λόγω της εσωτερικής υποτίμησης, της αύξησης της φορολογίας και του παράλογου πληθωρισμού. Τα νοικοκυριά στερούνται κοινωνικά αγαθά και αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες δυσκολίες απ? όσες έζησε η χώρα στην κατοχή και είχε το δικό της νόμισμα. Πολλοί δεν πιστεύουν σήμερα ότι το ευρώ λειτουργεί στην οικονομία ως οδοστρωτήρας.
Η θέση μας γίνεται από ανυπόφορη έως εκρηκτική. Καταντήσαμε χώρα υπηρεσιών. ´Ζούμε το τέλος μιας εποχής´ στον πολιτικό, οικονομικό και ηθικό τομέα, όπου οι ισχυροί επ? ουδενί είναι διατεθειμένοι να χάσουν. Τη ζημιά που θα υποστούν, θα τη μετακυλίσουν στους αδυνάτους. Βλέπουμε παρεμβάσεις στους όρους εργασίας, ληστρικό φορολογικό σύστημα, υπερφορολόγηση των ακινήτων, μειώσεις κοινωνικών παροχών, περικοπές φόρων σε επιχειρήσεις και σε υψηλά εισοδήματα, οι δημόσιες επενδύσεις στο ναδίρ και ζεστό χρήμα και εγγυήσεις μόνο στις τράπεζες. Με την πολιτική λιτότητας έχει ξεσπάσει μια λαίλαπα, που εξαφανίζει τη μεσαία τάξη και ακυρώνει τις προβλέψεις για ανάκαμψη. ´Τα ύστερα του… κόσμου´!