Ενα προφητικό άρθρο (από το 2011 στα ´Χανιώτικα νέα´) που ανέλυσε και επεσήμανε, όπως πολλά παλιότερα και νεότερα άρθρα δικά μας καθώς και όλων των συνεργατών των ´Χανιώτικων νέων´, τον επικίνδυνο ρόλο της γερμανικής πολιτικής Μέρκελ, Σόιμπλε κ.λπ. για την Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο. Αλλά και για την ίδια τη Γερμανία και τον λαό της.
Ενα άρθρο, που με τη νέα ´φασιστική´ οικονομική επέμβαση στην Κύπρο επιβεβαιώνει την επικινδυνότητα της γερμανικής βουλιμίας για διευρωπαϊκή, βαλκανική και μεσοανατολική επικυριαρχία, παγκόσμια σημερινή αναστάτωση για τρίτη φορά μετά τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους και τις τραγωδίες που αυτοί δημιούργησαν. Ομως, τώρα, ήρθε η ώρα με τις νέες εκλογές ο γερμανικός λαός να φράξει τον δρόμο της νέας καταστροφής που αποπειράται η αμετανόητη Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ.
Σε κατάσταση αλλοφροσύνης βρίσκεται από το Σάββατο η Κύπρος, η Ρωσία, η Ελλάδα, η Ευρώπη, η Ασία, ακόμα και η παγκόσμια οικονομία από το ´ανάδελφο´ και εγκληματικό εγχείρημα που επέβαλε η κυρία Μέρκελ -μέσω απόφασης του Εurogroup- στην κυπριακή οικονομία.
Ενα γεγονός που έχει πολλές συνιστώσες σκοτεινών σκοπιμοτήτων στην αιφνιδιαστική επιβολή του.
ΔΙΠΛΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΚΥΠΡΟΥ
Πρώτα χτυπήθηκε η Ελλάδα με στόχο την οικονομική της αποδυνάμωση από το 2011 κατ? αρχήν και την επιβολή γερμανικής, καθολικής επικυριαρχίας στη συνέχεια. Με πλείστες όσες καταδολιεύσεις και αποπροσανατολιστικές μεθοδεύσεις. Στόχο τον οποίο πέτυχε για να δουλωθεί για μια 50ετία η Ελλάδα στους τοκογλυφικούς εκμεταλλευτισμούς Γερμανίας, Ευρώπης Δ.Ν.Τ. κ.λπ. Με συνεχείς εκβιασμούς έκτοτε, για τις καταβολές των δόσεων ενίσχυσης, με νέους δανεισμούς καταβύθισης στους τόκους του χρέους, όπως γίνεται ακόμα και σ? αυτή τη φάση που, πάλι, εκβιάζεται για πρόσθετα αντικοινωνικά μέτρα η εξουθενωμένη δυνατότητα ανάπτυξης της χώρας μας.
Δεύτερο, μακρόπνοο στόχο η γερμανική Ευρώπη έβαλε (ίσως μαζί και με αμερικανικές, μεσοανατολικές στρατηγικο-οικονομικο-ενεργειακές σκοπιμότητες) την καταβύθιση της οικονομίας του φορολογικού παραδείσου της Κύπρου, την οποία πρωταρχικά την έβαλαν ως ισότιμο μέλος στην Ε.Ε., στη συνέχεια την έβγαλαν από το βρετανικό νόμισμα της λίρας και την εντάξανε στο ευρώ.
Με πολλές, έκτοτε, διαβουλεύσεις και επιβουλεύσεις, ώσπου η θλιβερή τελείως γκαγκστερική απόφαση του Σαββάτου για κλείσιμο Τραπεζών κ.λπ. οδήγησε στην πλήρη ανατίναξη – έκρηξη και ισοπέδωση της κυπριακής οικονομίας των οφ – σορ εταιρειών και των τραπεζικών ελέγχων της Κύπρου από πολύ μεγάλα κεφάλαια, κυρίως ρωσικά.
Ολη αυτή η πισώπλατη μαχαιριά στην οικονομία της Κύπρου κατέστησε άμεσα (με διπλή εξουθένωση Ελλάδας – Κύπρου) ανάπηρο για πολλά χρόνια τον διπλά αναπτυσσόμενο ελληνισμό, σε συνδυασμό με τις μεγάλες δυνατότητες των πετρελαϊκών κοιτασμάτων τόσο στην Κύπρο και στην ελληνική Α.Ο.Ζ. στην Κρήτη, στο Ιόνιο κ.λπ.
ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Ομως, ο τρίτος στόχος Γερμανίας και Αμερικής ήταν να πληγεί βαριά η ρωσική οικονομική επιρροή στην Κύπρο και ο έλεγχος των δύο μεγάλων κυπριακών Τραπεζών από τα ισχυρά ρωσικά κεφάλαια.
Αυτό το τριπλό κτύπημα, σε συνδυασμό και με τα πολλαπλά τουρκικά συμφέροντα, αποβλέπει ευρύτερα στον αποκλεισμό ισχυρής ρωσο-ελληνικής ομοδοξίας.
Ομως όλες αυτές οι τελείως προκλητικές ενέργειες δημιουργούν ένα νέο κλίμα υπερέντασης και εξαγρίωσης στους λαούς Ελλάδας – Κύπρου και ολόκληρου του ευρωπαϊκού νότου καθώς και της ρωσικής πολλαπλής και αποφασιστικής αντίδρασης σ? αυτήν την επιβουλή, η οποία, αν δεν ανασχεθεί από την ίδια τη Γερμανία και την Ευρώπη, προάγει μια κατάσταση αιτίας πολέμου σε ολόκληρη τη Μεσογειακή περιοχή, σε συνδυασμό και με τη δεινή κατάσταση που εδώ και χρόνια επικρατεί στη Συρία.
Η ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΥΡΥΤΕΡΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
Πάντως, το διάγγελμα του αρχιεπισκόπου Κύπρου για στενότερη σύνθεση Ρωσίας – Ελλάδας – Κύπρου ασφαλώς δηλώνει μια νέα πραγματικότητα που μπορεί να δημιουργηθεί από ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΗ -από πολέμους εκμετάλλευσης και σύγκρουσης- ΓΕΡΜΑΝΙΑ, η οποία έχει απόφαση νέας ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ της στους ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά και ευρύτερα στα Βαλκάνια, στη Μ. Ανατολή, ακόμα και στην Ασία, με ένα σοβαρό ερωτηματικό για το οικονομικό χτύπημα της ρωσικής ΓΚΑΖΠΡΟΜ που είχε επενδύσει μεγάλα κεφάλαια στον έλεγχο της μεγαλύτερης Τράπεζας Κύπρου, ενώ παράλληλα έχει συμφέροντα και με τη Γερμανία καθ? ότι ο πρώην καγκελάριος Σρέντερ μετέχει στη συνεργασία με τη Γερμανία.
Πάντως, μέσα σε όλο το ανατρεπτικό ισορροπιών νέο κλίμα, η Ευρωπαϊκή Ενωση και ιδίως το Eurogroup βρίσκονται ήδη σε κατάσταση βαριάς αμφισβήτησης ακόμα και από τη γερμανική κοινή γνώμη όσο κι αν προσπαθεί η Ε.Ε. να διορθώσει τα αδιόρθωτα.
ΜΙΑ ´ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ´ ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΚΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ
Ας θυμηθούμε τώρα το άρθρο που είχε δημοσιευτεί στα ´Χ.Ν.´ το 2011.
«H Μέρκελ απαίτησε την οικονομική – κοινωνική (και όχι μόνο) ηγεσία της Ευρώπης στο ετήσιο συνέδριο του εκδοτικού κολοσσού AXEL-Springer. Ενώ ο υπουργός Οικονομίας, Σόιμπλε, ανακοίνωσε επιμήκυνση αποπληρωμής του ελληνικού χρέους και παράλληλα ο υπουργός Εξωτερικών εξέφραζε τη δυσαρέσκειά του για τη διεκδίκηση από την Ελλάδα των αποζημιώσεων για τις καταστροφές του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου ακόμη και από τον Πρώτο.
Η μεγάλη οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας ´Χάντερσμπλαντ´ ανήγγειλε προχθές το γεγονός της ισχυροποίησης του Γαλλο-γερμανικού άξονα (των 2 – 3 ταχυτήτων) για να περισωθούν οι αδύνατες οικονομικά χώρες της Ευρώπης τόσο με ´αλληλεγγύη´ κυρίως, όμως, με αυστηρή λιτότητα, προσπάθεια και ανταγωνιστικότητα. Ομως, όσον αφορά την Ελλάδα, μπορεί η Μέρκελ να θελήσει να επανορθώσει την κακή τακτική της σε βάρος μας.
Βέβαια, εμείς πρέπει αγωνιστικά να προσδοκούμε αλλά πρέπει και να? ´φοβούμαστε τους Δαναούς (δηλαδή τους Γερμανούς) και δώρα φέροντας´. Πάντως η ένδειξη του νέου ισχυρού γερμανικού ρόλου σε Ευρώπη, Μ. Ανατολή κ.λπ. σηματοδοτείται και από την επίσκεψη Μέρκελ στην Κύπρο…
Από τις αρχές του νέου χρόνου 2011 η Γερμανία έγινε, πραγματικά, η κυρίαρχη δύναμη οικονομικής αλλά και κοινωνικής διακυβέρνησης της Ευρώπης. Μια διακυβέρνηση την οποία ενισχύει, εκ των πραγμάτων, ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί για να λειτουργήσει, ανοιχτά, πλέον η ουσιαστική ευθύνη του από χρόνια επονομαζόμενου γαλλο-γερμανικού άξονα. Με τη διαφορά πως, τώρα, ο άξονας είναι γερμανο-γαλλικός. Δηλαδή σχηματικά συμμετέχει στη Νέα Ευρωπαϊκή Εποχή η Γαλλία και κυβερνά απροσχημάτιστα η Γερμανία της ´Σιδηράς´ καγκελαρίου κυρίας Μέρκελ. Η οποία, επί της διακυβέρνησής της ολοκληρώνει το μεγάλο γερμανικό όνειρο (μετά από τις δραματικές ήττες δύο Παγκοσμίων Πολέμων) να αναδειχθεί η ισχυρή οικονομική λοκομοτίβα της Ευρώπης. Με αποτέλεσμα να επιβάλλει τους δικούς της όρους για τη ´σωτηρία´ της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με ενίσχυση των αδυνάτων οικονομικά χωρών τόσο της ανατολικής όσο και της κεντρικής καθώς και της δυτικής και μεσογειακής σημερινής ευρωπαϊκής, ενωσιακής οντότητας.
ΥΠΕΡΚΥΡΙΑΡΧΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Η σημερινή γερμανική κυριαρχία ξεκίνησε από το πείσμα και τη θέληση των Γερμανών να ξαναναστήσουν οικονομικά και κοινωνικά τη χώρα τους. Πρωταρχικά ως ανεξάρτητο κράτος της Δυτικής Γερμανίας, το οποίο σε λίγα χρόνια μετά την ολοκληρωτική ήττα του Γ? Ράιχ της χιτλερικής τραγωδίας, αναγεννήθηκε από την τέφρα του.
Ετσι, έφθασε η Δυτική Γερμανία να διαδραματίζει καθοριστικούς ρόλους στη Νέα Ευρώπη. Για να έρθει η κρίσιμη -αλλά πολύ τολμηρή- πρωτοβουλία του πρ. καγκελάριου Κολ να ξαναενώσει, σε μια, πάλι, οντότητα, την Ανατολική με τη Δυτική Γερμανία. Για να υπάρξουν πλείστες όσες δυσκολίες για την εκατέρωθεν αποδοχή και αφομοίωση του συνενωσιακού μεγάλου αυτού γεγονότος.
Ομως, το ενιαίο, πια, γερμανικό κράτος ενίσχυσε αποφασιστικά την ανάπτυξη (παρά τα υπάρχοντα ακόμα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα) το ανατολικό τμήμα της ισχυρής Γερμανικής Δημοκρατίας.
Η οποία, στη συνέχεια, άρχισε να παίζει το μεγάλο παιχνίδι μεγαλύτερων ενδοευρωπαϊκών και εξωευρωπαϊκών ρόλων σε όλους τους τομείς. Ακόμα και στον στρατιωτικό?
Με ισχυρή γερμανική στήριξη της ζώνης του ευρώ και της διαρκούς ενίσχυσης του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος.
Στη διαδρομή της περαιτέρω γερμανικής ισχυροποίησης βοήθησε και ο προηγούμενος καγκελάριος Σρέντερ κυρίως με τους ενεργειακούς αγωγούς από τη Ρωσία καθώς και με την πραγματοποίηση νέας γερμανικής Ost-politic (ανατολικής πολιτικής).
ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ
ΤΟΥ ΧΑΪΓΚΕΛΝΤΑΜ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ
Η ΣΚΛΗΡΗ ΕΥΡΩΠΗ
Ομως, η αποφασιστική συγκυρία ήταν η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. στο Χάιγκελνταμ της Γερμανίας, όπου απορρίφθηκε η πολιτική ένωση της Ε.Ε. για να αποφασισθεί η εμμονή στην οικονομική λειτουργία της με πολλές αναθεωρήσεις?
Τότε, εμείς, γράψαμε στα ´Χ.Ν.´ ένα άρθρο, στο οποίο επισημάναμε ότι ´εδώ τελειώνει´ η Ευρώπη των λαών και αρχίζει η Ευρώπη των 2 – 3 ταχυτήτων, με υψηλή οικονομική κυριαρχία του γερμανικο-γαλλικού άξονα.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ
Εκτοτε, πέρασαν τρία χρόνια, ώσπου έφθασε η ώρα (όπως έγραψε η φιλοκυβερνητική, διεθνούς εγκυρότητας ´Welt´ -φύλλο 13ης Ιανουαρίου) ότι στο ετήσιο συνέδριο για την οικονομία που οργανώνει ο μεγάλος εκδοτικός οίκος Springer η καγκελάριος κυρία Μέρκελ τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι για την οικονομική ανόρθωση και σωτηρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης διεκδικούμε γερμανική ηγεσία, με πρωταρχικό στόχο την ανταγωνιστικότητα, όπως κάνει και η ίδια η Γερμανία.
Με εφαρμογή της οικονομικής και κοινωνικής αλληλεγγύης. Η οποία, όμως, από μόνη της να εξασφαλίσει σταθερή ανάπτυξη και πρόοδο για τις αδύνατες οικονομικά χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για την ισχυρή προοπτική της οποίας ενδιαφέρεται ιδιαίτερα η Γερμανία, αφού το 60% των εξαγωγών της πραγματοποιούνται στις χώρες – μέλη της Ε.Ε.
Στη σημαντική αυτή εκδήλωση συμμετείχαν οι υπουργοί Εξωτερικών, Αμυνας και Οικονομίας της Γερμανίας, οι μεγάλοι τραπεζίτες καθώς και ισχυροί οικονομικοί παράγοντες. Τη νέα αυτή εξέλιξη επανέλαβε στη συνέχεια η μεγάλη οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας ´Χάντερμπλαντ´ με τίτλο ´Ο Γαλλογερμανικός άξονας´.
ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΚΑΙ ΚΑΡΟΤΟ
Στη νέα αυτή πολιτική εντάσσεται και η ανακοίνωση από τον Γερμανό υπουργό Οικονομίας, κ. Σόιμπλε, της επιμήκυνσης του ελληνικού χρέους – μνημονίου, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για την προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο για τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις.
Ομως -όπως κρίνουν ξένοι και Ελληνες σχολιαστές- κρίνεται ότι η προσφυγή αυτή δεν θα γίνει ερήμην της κυρίας Μέρκελ?
Πάντως, αυτό το θέμα είναι πολύ σοβαρό για την απόδοση δίκαιης αποζημίωσης της Ελλάδας από την τόσο μεγάλη καταστροφή της σε όλη τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, σε συνδυασμό με την αρπαγή του κρατικού θησαυρού της σε χρυσό.
ΡΙΧΝΕΙ ΕΥΡΩΦΟΡΤΙΑ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ Η ΑΜΕΡΙΚΗ;
Για να κρίνεται, τώρα, ότι οι αποζημιώσεις αυτές θα ενισχύσουν αποφασιστικά την Ελλάδα σε έξοδο από τη μεγάλη κρίση του χρέους της.
Πάντως, η Γερμανία θα διαδραματίσει νέους ρόλους μέσα σε αυτό το πλαίσιο των δικών μας αναγκών αλλά και έξω από αυτό, στο ευρύτερο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης των αδύνατων οικονομικά χωρών της Ε.Ε. καθώς και των ασιατικών χωρών και, κυρίως, της διευρυνόμενης αμερικανικής οικονομικής κρίσης.
Μάλιστα, στην τελευταία αυτή περίπτωση η Αμερική θα ρίξει το βάρος της στα μεγάλα δικά της αδιέξοδα και θα ´ρίξει στον ωκεανό´ αρκετά από τα ευρωπαϊκά της ενδιαφέροντα, όπως είχε επισημάνει από το 1988 στο σημαντικό βιβλίο του ο John Palmer (υπεύθυνος για τα ευρωπαϊκά θέματα της εφημερίδας Guardian) που έχει τίτλο: ´Europe without America? The crisis in atlantic relations´.
´ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΑΣ?´
Πάντως, μια έντονη ένδειξη του νέου ευρύτερου ρόλου της Γερμανίας στα ευρωπαϊκά πράγματα, στα μεσανατολικά – ασιατικά και στα διεθνή αποτελεί και η δυναμική επίσκεψη της Αγκελας Μέρκελ στο τείχος του αίσχους, στην Κύπρο, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις της για το έλλειμμα της τουρκικής καλής θέλησης?
Ομως, όσο κι αν η κα Μέρκελ έψεξε την τουρκική πλευρά εμείς πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί διότι ξέρουμε πως πάντα πρέπει να φοβούμεθα τους Δαναούς (εν προκειμένω τους Γερμανούς) και ´δώρα φέροντας´.
Χωρίς να μην εκτιμήσουμε και να μην αξιοποιήσουμε τη νέα γερμανική ισχυροποίηση.
Στο τεύχος του διεθνούς εγκυρότητας αμερικανικού περιοδικού ´Foreign Affairs´ (Ιούλιος – Αύγουστος 1994) περιλαμβάνεται ένα πολυσέλιδο κείμενο του συγγραφέα και ακαδημαϊκού του Antony College της Οξφόρδης του Timothy Garton Ash. Εχει τίτλο: ´Germany?s choice (γερμανική επιλογή)´.
Σ? αυτό το άρθρο αναλύεται η προ της επανένωσης της γερμανίας πολιτική της καθώς και η μετά την ένωσή της. Από τότε αναφέρεται ως ´η πιο ισχυρή χώρα της Ευρώπης´. Με ανάλυση 4 προοπτικών που είχε να αντιμετωπίσει μετά το 1994?
Με επιδίωξη να γίνει διεθνής δύναμη (με λόγους υπέρ και κατά). Για να αποφανθεί στο τέλος του κειμένου ο Timothy Garton Ash ότι: ´Ο κίνδυνος είναι πως προσπαθώντας η Γερμανία να κάνει τα πάντα θα καταλήξει να μην έχει πετύχει τίποτα´, προφητεία δυσμενής. Ποιος ξέρει; Ομως η Γερμανία τώρα τρέχει. Με τη συναίνεση της Αμερικής αλλά με μεγάλα προβλήματα μέσα στη Γερμανία και στην Ευρώπη και στον κόσμο».
