Mετά το Γ’ γερμανικό Ράιχ, με το οποίο επισημοποιήθηκε ο ναζισμός, διεκδικώντας τη γερμανοποίηση της Ευρώπης, από τα Ουράλια μέχρι το Γιβραλτάρ, το σημερινό ηγετικό δίδυμο του Βερολίνου Μέρκελ – Σόιμπλε έχει, από καιρό, έτοιμο, στους σκληρούς δίσκους της κυβερνητικής πληροφορικής, το οργανόγραμμα του Δ’ οικονομικού Ράιχ. Στόχος αυτού του ηγεμονιστικού προγράμματος είναι η μετατροπή του ευρωμεσογειακού νότου σε πολυπληθείς κοινωνίες δουλοπαροίκων, με μέσο μηνιαίο μισθό 300 ευρώ.
Στην Ελλάδα το έχουν πετύχει ανεπισήμως με το 35% των ανέργων ηλικίας 20 – 35 χρόνων, που μολονότι, πολλοί από αυτούς, έχουν τίτλους ανώτερων και ανώτατων σπουδών, δουλεύουν για 3 έως 5 ευρώ την ώρα, ως ´ντελιβεράδες´, σερβιτόροι και ´γενικών καθηκόντων´ τελείως ανασφάλιστοι. Η ´ειδική´ αυτή μεταχείριση του νεολαιίστικου εργατοϋπαλληλικού μας δυναμικού, από τα κέντρα αποφάσεων της γερμανοποιημένης Ευρώπης, έχει την ερμηνεία της. Σύμφωνα με αυτήν, η Ελλάδα πρέπει να πληρώνει, επί γενεές 14, τη συμμετοχή της στον αντιναζιστικό αγώνα, που μετέτρεψε τις σιδερόφραχτες στρατιές του Χίτλερ σε αξιοθρήνητα ανθρώπινα ράκη!
Η Γερμανία, αποκλειστικά υπεύθυνη για τους 2 παγκοσμίους πολέμους (1914 – 1918, 1940 – 1945), πλήρωσε και στις δύο αυτές αιματοχυσίες πολύ ακριβά τον ιταμό και δολοφονικό της επεκτατισμό, χωρίς, ωστόσο, να συνετισθεί και να συμβιώσει ειρηνικά με εκείνους που απρόκλητα τους βούτηξε στο αίμα. Το σημερινό Δ’ οικονομικό Ράιχ δεν χρησιμοποιεί φωτιά και σίδερο, αλλά κάτι χειρότερο: Την ψυχολογική βία και εξουθένωση, την εξαθλίωση και τη μετατροπή των μικρομεσαίων σε άστεγους και πεινασμένους επαίτες.
Εμφορούμενο, από ένα ανάλογο άχτι, για το άλλο κομμάτι του Ελληνισμού, την αδελφή Κύπρο, το εφιαλτικό ηγεμονιστικό δίδυμο Μέρκελ – Σόιμπλε επέλεξε, για δεύτερο δολοφονικό στόχο, την Κυπριακή Δημοκρατία. Αραγε γιατί; Για τον απλούστατο λόγο ότι ήταν το μόνο κράτος – μέλος της Ε.Ε., με μακράς διάρκειας προοδευτική αριστερή κυβέρνηση, με κοσμοπολίτικα κυβερνητικά εύσημα, αλλά και με μια ανθηρή οικονομία, που δημιουργούσε υπαρξιακά προβλήματα σε κεντροευρωπαϊκούς τραπεζικούς κολοσσούς (Γερμανία, Λουξεμβούργο, Λιχτενστάιν κ.λπ.).
Το προχτεσινό τρανταχτό ´όχι´ στο ευρωπαϊκό μνημόνιο της ντροπής, από την κυπριακή πολιτική ηγεσία, αλλά και τον λαό της, είναι η πρώτη προειδοποίηση, ότι κάποιες κοινωνίες δεν διακυβεύουν την αξιοπρέπειά τους, υποτασσόμενοι σε εκβιαστικές ωμότητες. Το ίδιο αυτό μήνυμα είναι και μια υπενθύμιση προς το Δ’ οικονομικό Ράιχ της Μέρκελ και του Σόιμπλε, ότι όποιος ναρκοθετεί την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια της Κύπρου -άρα και του μείζονος ελληνισμού- ουσιαστικά παίζει με τη φωτιά και τελικά πέφτει πρώτος αυτός στον λάκκο, που για τους αθώους και έντιμους τον ανοίγει. Και ας τελειώνουμε, με κάποιες πικρές, για εμάς τους Ελλαδίτες, αλήθειες.
Οι Κύπριοι, τόσο με τη σχεδόν ομόθυμη απόρριψη του εθνοπροδοτικού σχεδίου Ανάν, όσο και με το προχτεσινό βροντερό όχι στον νεοναζιστικό και νεοαποικιακό επεκτατισμό, από τη μια πλευρά αφύπνισαν την παγκόσμια δημοκρατική συνείδηση και από την άλλη δείχνουν τον σωστό δρόμο της ανεξαρτησίας και της αξιοπρέπειας, στο ίδιο το μητροπολιτικό κέντρο, που αυτοπαγιδεύτηκε στις μνημονιακές απάτες, υποθηκεύοντας στους τοκογλύφους Σαϋλόκ, το μέλλον των παιδιών του…
Υ.Γ. Ειλικρινά, παρακολουθώντας από το δορυφορικό τηλεοπτικό κανάλι της Κύπρου RIK Sat τη δραματική προχτεσινή ολομέλεια της Κυπριακής Βουλής, πραγματικά θαύμασα το υψηλό επίπεδο αλληλοσεβασμού και αυτοσυγκράτησης των εκπροσώπων των αντίπαλων κυπριακών πολιτικών δυνάμεων.
Να, λοιπόν, ένα ακόμη μάθημα υποδειγματικής πολιτικής αγωγής προς τους ημετέρους…
