Την ευκαιρία να περιηγηθούμε στα μονοπάτια της Ορθοδοξίας στον Αραβικό κόσμο, είχαμε, συνοδεύοντας τον Παγκρήτιο Φιλανθρωπικό Σύλλογο “Η Ελπίς”, σε μια αποστολή του να μεταφέρει είδη πρώτης ανάγκης στη Μονή Αγ. Αικατερίνης Σινά.
Στο Θεοβάδιστο Ορος, συλλέξαμε ιστορικά στοιχεία και καταγράψαμε αφηγήσεις μοναχών και του Αρχιεπισκόπου Σινά, και βρεθήκαμε στο επιβλητικό άλλοτε φρούριο του Ιουστινιανού, κτισμένο σε μια απόκρημνη πετρώδη πλαγιά του Αγιασμένου Ορους Σινά, που στέκει αγέροχο ως αείφωτος φάρος της Ορθοδοξίας.
Στο οδοιπορικό μας συναντήσαμε οικογένειες Βεδουίνων ή τσιγγάνων της ερήμου, όπως τους αποκαλούν, μιας φυλής από παλιά που μένει γύρω από το μοναστήρι παρέχοντας προστασία και υπηρεσίες, ασχέτως πως τα μέλη της είναι μουσουλμάνοι.
Το ταξίδι άρχισε από τη Σούδα για τον Πειραιά στις 15 Μαρτίου και στη συνέχεια με απογευματινή πτήση, διάρκειας 1 ώρας και 40 λεπτών από τον Διεθνή Αερολιμένα “Ελευθέριος Βενιζέλος”, φτάσαμε στο Κάιρο. Από εκεί διανύσαμε οδικώς 450 χιλιόμετρα περίπου μέχρι την ευλογημένη περιοχή του Αγιασμένου Όρους και του ομώνυμου μοναστηριού με την Εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην Αγία Αικατερίνη.
Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ
Τα πρώτα ιστορικά στοιχεία της Ιεράς Μονής τα πληροφορηθήκαμε δια στόματος του Αρχιεπισκόπου Σινά, Φαράν και Ραϊθώ κ. Δαμιανού, ο οποίος, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε ότι: «Η Ιερά Μονή Σινά είναι ένα ορθόδοξο μοναστικό κέντρο με αδιάκοπο πνευματική ζωή δεκατεσσάρων αιώνων. Είναι κτισμένη από τον 6ον αιώνα εις το κέντρο της ερήμου, χερσονήσου του Σινά, διατηρώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της από την εποχή του Ιουστινιανού (527-565 μ.Χ.). Αξίζει και πρέπει να επισημαίνουμε ότι ο Μωάμεθ, ο ιδρυτής του Ισλάμ, οι Αραβες Χαλίφες, οι Τούρκοι Σουλτάνοι και ο Ναπολέων έθεσαν τη Μονή υπό την προστασία τους και τη διεφύλαξαν από βανδαλισμούς. Ο σεβασμός αυτός συνεχίζεται μέσα στον Αραβικό κόσμο, αιτία που κάνει το Σινά να παραμένει από τα σπουδαιότερα σταυροδρόμια του κόσμου ενώ είναι σημείο συναντήσεως δύο ηπείρων και διαχωριστική γραμμή δύο θαλασσών. Εκ πρώτης όψεως το Σινά φαίνεται δυσπρόσιτο, γεμάτο άγονα και βραχώδη όρη. Η γη είναι ακατάλληλη για καλλιέργεια και οι βροχές πολύ λίγες. Κάνει ακόμη πολλή ζέστη την ημέρα και πολύ κρύο τη νύκτα? Η Σιναϊτική βιβλιοθήκη μας είναι γνωστή ανά τον κόσμο και περιλαμβάνει μια σημαντικότατη συλλογή χειρογράφων, μερικών παπύρων, εντύπων και αρχειακού υλικού. Εκτός από τον πραγματικά εντυπωσιακό αριθμό των χειρόγραφων κωδίκων που σώζονται, η συλλογή είναι γνωστή για τη μοναδική ποικιλία των γλωσσών που αντιπροσωπεύονται σε αυτά και των διαφόρων τύπων γραφής που απαντιούνται. Εκτός από τα εθνικά χειρόγραφα που αποτελούν την πλειοψηφία, στη βιβλιοθήκη υπάρχουν και αραβικά, συριακά, γεωργιανά, ισλαμικά, αρμενικά, λατινικά, περσικά, πολωνικά, αιθιοπικά και πολλά άλλα. Όλα εκφράζουν την πολυκύμαντη πορεία της Μονής κατά τον μακρύ βίο της και την πολύμορφη πνευματική δραστηριότητά της και σε άλλα έθνη όπου η Μονή διατηρούσε ακμάζοντα μετόχια».
Κάπου εκεί ο Αρχιεπίσκοπος μας άφησε για να πάει στον Εσπερινό, ευχαριστώντας τα “Χ.Ν.” για την αποστολή αυτή όπως και τον Σύλλογο “Η Ελπίς” «που είναι κοντά μας τόσα χρόνια?».
ΣΤΗ ΣΚΗΤΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΩΥΣΗ
Ο Γέροντας Μωυσής, μοναχός, είναι ασκητής του Σινά και μένει σε σκήτη που ο ίδιος έφτιαξε σκαλίζοντας βράχο σε υψόμετρο 1700 μέτρα έχοντας μετατρέψει ταυτόχρονα με την πολυετή παρουσία του στο Αγιασμένο Όρος, την γύρω από τη σκήτη πετρώδη απόκρημνη πλαγιά σ? έναν μικρό παράδεισο με νερό που βρήκε από επτά διαφορετικές πηγές σκάβοντας τους βράχους. Τον επισκεφθήκαμε δύο φορές ανηφορίζοντας το γραφικό μονοπάτι, ένα χιλιόμετρο παραπάνω από την Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης, επειδή την πρώτη μέρα? ψηνόταν από πυρετό. Πήραμε την ευλογία του και ρωτώντας τον μάθαμε λίγα από την πολυκύμαντη διακονία του στη Μονή και τους άστεγους κατοίκους της φυλής των Βεδουΐνων που κατοικούσαν μέσα σε σπηλιές πέριξ και κοντά στη Μονή. Σήμερα όλα έχουν αλλάξει, τίποτα δεν θυμίζει το παρελθόν αφού πλέον όλη η φυλή απέκτησε στέγη και σύντομα ολοκληρώνεται κοντά στο μοναστήρι ένα καινούργιο χωριό με την ονομασία Αγία Αικατερίνη. Σε αυτό το χωριό κτίζονται και τουριστικά καταλύματα από επιχειρηματίες της Αιγύπτου για να μπορούν να διανυκτερεύσει πολύ μεγάλος αριθμός από επισκέπτες ή προσκυνητές, ενώ στον χώρο της Μονής, λειτουργεί ξενώνας 50 δωματίων, εστιατόριο και καφενείο.
ΑΠΟ ΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΣΤΟΝ ΑΣΚΗΤΙΣΜΟ
«Το έργο δεν το κάνουμε εμείς, το έργο το κάνει ο Θεός και κάθε τι που υπάρχει ή γίνεται είναι δικό Του», μας είπε με γλυκιά φωνή, γεμάτη αγάπη ο γέροντας, καλωσορίζοντάς μας. Στη συνέχεια, απαντώντας στα ερωτήματα που του θέσαμε, είπε μεταξύ άλλων, τα εξής: «Γεννήθηκα το 1938 στο Ηράκλειο και σε ηλικία 12 ετών η οικογένειά μου μετοίκησε στην Αθήνα. Σε ηλικία 48 ετών, μου άνοιξε ο Θεός δρόμο για να γίνω μοναχός και ήρθα εδώ στο Σινά όπου κι έγινε η κουρά μου από τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Σινά κ. Δαμιανό.
Στην περιοχή γύρω από το μοναστήρι κατοικούσαν οι Βεδουΐνοι, τους οποίους όλοι οι μοναχοί αγαπάμε και προσφέρουμε ό,τι και όπως μπορούμε τη διακονία μας. Με τη φυλή αυτή ζούμε μαζί τόσους αιώνες, άσχετα αν εξισλαμίσθηκαν. Η φυλή αυτή προέρχεται από 200 σε αριθμό χριστιανούς που έφερε εδώ ο Ιουστινιανός τον 6ο αιώνα για να κτίσει το μοναστήρι. Τον έβδομο αιώνα που έγινε αραβική κατάκτηση και η φυλή αυτή εξισλαμίσθηκε διά της βίας, απομακρύνθηκαν από κοντά μας αλλά εξακολουθούσαν να μας βοηθούν.
Κι εμείς πάλι από την πλευρά μας να χρησιμοποιούμε πολλούς από αυτούς ως βοηθητικό προσωπικό. Σήμερα όλοι οι Βεδουΐνοι ζουν καλά σε σχέση με παλιά. Τους φτιάξαμε στέγη κοντά με το μοναστήρι και σύντομα ολοκληρώνεται το νέο χωριό. Τους βοηθήσαμε ακόμα, αγοράζοντάς τους υλικοτεχνικά μέσα να δημιουργηθούν πολλά εργαστήρια για να εργάζονται οι γυναίκες τους και τα προϊόντα να τα πωλούν στους επισκέπτες.
Από φέτος θα λειτουργεί με πολλές πτήσεις και το νέο μας αεροδρόμιο εδώ στην περιοχή του Σινά το οποίο απέχει από τη Μονή 45 χιλιόμετρα. Ευελπιστούμε ότι οι επισκέπτες στη Μονή θα είναι περισσότεροι κι έτσι αυτό το νέο χωριό και τα σπίτια που έχουν σημαντικές ελλείψεις θα βελτιωθούν».
Η πολύτιμη προσφορά του Συλλόγου “Η Ελπίς”
Για πολλούς παραμένει άγνωστη η πολύπτυχη κοινωνική προσφορά εντός και εκτός Ελλάδας, που διαδραματίζει ο παραπάνω Παγκρήτιος Φιλανθρωπικός Σύλλογος, με έδρα τα Χανιά, ο οποίος έχει μέλη από όλη την Ελλάδα. Για τη δράση του Συλλόγου στην Ιερά Μονή Σινά και τους φτωχούς Βεδουΐνους, απάντησε στα ερωτήματά μας η πρόεδρος του Συλλόγου Αθηνά Μυλωνάκη, τονίζοντας ότι: «Στην Αγία Αικατερίνη πήγαινα και πριν το 2000 που ιδρύθηκε ο Σύλλογός μας και γνώριζα τις ανάγκες των μοναχών και της τοπικής κοινωνίας με τη φυλή των Βεδουΐνων των τσιγγάνων της ερήμου, τους οποίους πρόλαβα να ζουν μέσα σε σπηλιές κοντά στο μοναστήρι. Με την ίδρυση του Συλλόγου, στα άμεσα σχέδια μας εντάχθηκε και η Μονή Σινά. Το έργο των μοναχών ήθελε και θέλει πάντοτε στήριξη. Με τον γέροντα Μωυσή έχουμε μια θαυμάσια συνεργασία και είναι ευλογία οι δράσεις του στη φτωχή κοινωνία των Βεδουΐνων.
Ο πατέρας Μωυσής πούλησε όλη την περιουσία του και με αυτή αγόρασε καμήλες, εργαλεία ραπτικής κι έκτισε τα πρώτα σπίτια που στεγάστηκαν αυτές οι οικογένειες. Οι αποστολές μας στο Σινά έφεραν μεγάλη ανακούφιση στους μοναχούς και στον τοπικό πληθυσμό με τα πράγματα, τρόφιμα, ένδυση και φάρμακα, που μεταφέρουμε κάθε φορά, όλα δωρεά Χανιωτών επιχειρηματιών. Στις προσπάθειές μας έχουμε τη συμπαράσταση και των “Γιατρών του κόσμου”.
Στόχοι μας τώρα για το άμεσο μέλλον, είναι να επανδρώσουμε το ιατρείο της Μονής με μόνιμο γιατρό και με φάρμακα για την κάθε περίσταση καθώς επίσης να διοργανώνουμε μικρές εκδρομές με επισκέψεις στην Αίγυπτο έχοντας προορισμό την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης, μέσω Καΐρου στην αρχή. Το Κάιρο είναι μια μεγαλούπολη με πολλές ομορφιές και μεγάλη ιστορία. Μια από τις σημαντικές συνοικίες της είναι και το Αλ Χαλίλι με την παραδοσιακή αγορά του που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλων των ξένων επισκεπτών».
