3η γνώμη

Η μεσαία βαθμίδα στην κοινωνική ιεραρχία βρίσκεται μεταξύ της ισχυρής και ασθενέστερης κοινωνικά και οικονομικά κατηγορίας ανθρώπων, στα στρώματα μεταξύ των υψηλών αστών και των χαμηλών εργατών. Πρόκειται για τη λεγόμενη ´μεσαία τάξη´, η οποία κρατούσε όρθια την κοινωνία και περιλάμβανε τον δημοσιοϋπάλληλο, τον εμποροϋπάλληλο, τους μικρομαγαζάτορες και τους μικροϊδιοκτήτες. Σταθεροποιούσε τον κοινοβουλευτισμό και σήκωνε το μεγαλύτερο βάρος της φορολογίας με αντάλλαγμα η Πολιτεία να τη φροντίζει, να σπουδάζει τα παιδιά της, να είναι παρούσα στις κοινωνικές κακουχίες και να την προστατεύει στις δύσκολες στιγμές απ’ τις οικονομικές ταραχές.
Καταφέραμε, εδώ που φθάσαμε, να περνά καλύτερα η άρχουσα τάξη, όταν η μεσαία πτωχαίνει. Σαν νάχουμε αλλάξει χώρα με άλλες απαιτήσεις και άλλες πολιτικές. Ομως συνήθειες δεν αλλάξαμε ούτε βλέπω πώς θα διαφοροποιηθούμε. Αλλοτε ξοδεύαμε για τους εαυτούς μας. Μας υποχρέωσαν να ξοδεύουμε για το κράτος. Η ´μεσαία τάξη´ το συντηρούσε, αλλά τώρα που αυτή βούλιαξε, βουλιάζει και το κράτος. Στερήθηκε τα εργασιακά της κεκτημένα, τα ασφαλιστικά της δικαιώματα, τα περισσότερα δημόσια και κοινωνικά αγαθά που παρείχε το κράτος.
Τα νέα μέτρα παίρνονται για την καταπολέμηση της άπιαστης φοροδιαφυγής, για να τη διώξουν ποινικά, όμως, στην ουσία η ´μεσαία τάξη´ την πληρώνει. Κάθε φορά την κατατρώγουν τα ισοδύναμα, όταν δεν αποδίδουν τα θεσμοθετημένα μέτρα. Αυτή αποδυναμώνεται, φτωχαίνει, αφανίζεται και ´τροφοδοτεί με ασιτία´ την ελίτ της ανώτατης πολιτικά και οικονομικά τάξης, που την έφτασε σ’ αυτό το χάλι. Ισως να αυτοχειριάστηκε με το να δημιουργήσει τέτοιους πολιτικούς να την εκπροσωπούν.
Οι εκλεκτοί, ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει η ελληνική κοινωνία, μαζί και οι διανοούμενοι, υποστήριξαν τους εαυτούς των εις βάρος της ´μεσαίας τάξης´ γι’ αυτό απέτυχαν. Η πολιτικοποίηση, την οποία εξέθρεψαν και η φαινομενική εξασφάλιση συνθηκών διοικητικής διαφάνειας και ελεύθερης έκφρασης, εδημιούργησαν αυτό το κενό, εξαναγκάζοντας τη ´μεσαία τάξη´ να εκπροσωπηθεί απ’ τη συνδικαλιστική ελίτ. Και ποιος δεν συγκαταλέγεται σε αυτή την πάσχουσα τάξη, την πανικόβλητη, την οποία, αν και όλοι πάνω της στηρίζονταν, την εκμηδένισαν και τώρα έρχονται μειλίχιοι και προσηνείς να τη διασώσουν για να σωθούν και οι ίδιοι!
Είναι η μόνη πούχασε τα περισσότερα, αφ’ ότου μπήκαμε στο Δ.Ν.Τ. Επεσε τόσο χαμηλά. Πιο κάτω δεν πάει. Ηλπισε στον Παπαδήμο ότι με το PSI θα περιοριζόταν η συνεχής πτώση, αλλά διαψεύσθηκε. Εστράφη στον Σαμαρά, ο οποίος, ενώ είχε πάρει το μέρος της, ρισκάρισε να τα βάλει εναντίον της, όταν μιλούσε πως τα μνημόνια υποστηρίζουν τη ´μεσαία τάξη´ και θα φέρουν νοικοκύρεμα (!) Αλλά η σφαγή της συνεχίστηκε. Αυξήθηκε η πληρωμή φόρων, ´ξεροσταλιάζουν´ οι άνθρωποι στα ταμεία, αδειάζουν οι τσέπες τους και τρομάζουν με τις προφητείες για νέα κουρέματα, των καταθέσεων πλέον. Και οι νεότεροι ψηφοφόροι αυτής της τάξης, αν δεν προσανατολίζονται προς Τσίπρα μεριά, λοξοκοιτάζουν την άκρα δεξιά με τη θηλειά στον λαιμό.
Ο κ. Σαμαράς θα μείνει ο πρωθυπουργός που προσπάθησε ν’ αλλάξει την Ελλάδα καθηλώνοντας τη μεσαία τάξη, βάζοντας μαχαίρι μόνο στον δημόσιο τομέα για να φτιάξει ένα σύγχρονο μοντέλο κράτους από ένα προβληματικό που ήταν. Με το δίκιο του ο ΣΥΡΙΖΑ να λέει ότι καταλήγουμε έτσι στη ´διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων του ασφαλιστικού συστήματος των δημοσίων αγαθών του κοινωνικού κράτους´.