ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ Τ´ ΑΥΤΑ

Διαβάζοντας το ωραίο ρεπορτάζ της Ελένης Φουντουλάκη στα ´Χ.Ν.´ της 6ης Απριλίου για τους επαγγελματίες γυρολόγους ήρθαν στη μνήμη μου οι γυρολόγοι της γειτονιάς μου στον Τοπανά της παλιάς πόλης, όσους θυμούμαι μικρός τότε.
Εκτός από τον καρεκλά που φώναζε διαρκώς «ο καρεκλάς, ο καρεκλάς», περνούσαν από τα σοκάκια μας οι παρακάτω γυρολόγοι.
Ο ραπτομηχανικός, γιατί τότε σε πολλά σπίθια οι νοικοκυράδες διατηρούσαν ραπτομηχανή.
Ο γανωτζής, που έπαιρνε και γάνωνε τα χάλκινα ή άλλα σκεύη.
Ο παγοπώλης, που σε ένα καρότσι πρόχειρο τυλιγμένες με τσουβαλόπανα βρίσκονταν οι μικρές κολόνες πάγου για τα μικρά ξύλινα ψυγεία μας.
Ο παγωτατζής, με ιδιόρρυθμο καροτσάκι που διαλαλούσε το… κασάτο παγωτό που έφτιαχνε ο ίδιος.
Ο γαλατάς, που από βραδύς αφήναμε στην πόρτα έξω το μπουκάλι ή τη χύτρα που πολύ πρωί ο γαλατάς έβαζε όσο γάλα του είχαμε παραγγείλει και μια φορά την εβδομάδα τον πληρώναμε.
Ο ακονιστής με τον τροχό του που διαλαλούσε: «μαχαίρια – ψαλίδια ακονίζω!».
Ο λούστρος με το κασελάκι του, ο βοτανοπώλης που διαλαλούσε το καραμπάσι – δαφνόλαδο. Ο ψαράς με το κάρο και τις ψαροκασέλες. Ο έμπορος ρούχων κυρίως για κομπινεζόν, ρόμπες και τις μεγάλες… βράκες των γιαγιάδων μας πάνω στο μουλάρι.
Ακόμη η κινητή… φρουταρία πάνω σε μουλάρι ή γαϊδουράκο με φρούτα και λαχανικά. Και τέλος η τσιγγάνα… τουρκογύφτισσα που διαλαλούσε: «να σε πω το μοίρα σου, να σε πω το ριζικό σου». Οσο διάστημα μείναμε, στην κατοχή, στο Ρέθεμνος, θυμάμαι επίσης να υπάρχουν εκεί δύο ντελάληδες που γύριζαν στην πόλη και φώναζαν διάφορες ανακοινώσεις Αρχών, διαφημίσεις ειδών και τα έργα του κινηματογράφου…