Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία…

Μία πραγματικά καλή εργασία πραγματοποιείται στον δρόμο Λάκκοι – Ομαλός, που από χρόνια έπρεπε να έχει γίνει, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Ο δρόμος αυτός, προς ένα από τα διαμάντια της χανιώτικης υπαίθρου, τον Ομαλό, έχει την προϊστορία του.
Πέρα από τη γνωστή Στράτα των Μουσούρων, οι Γερμανοί κατά την κατοχή σχεδίαζαν να διανοίξουν κάποιο δρόμο για να μεταφέρουν εκεί μηχανήματα για το μικρό αεροδρόμιο που κατασκεύασαν, αλλά τελικά τα μετέφεραν με αγγαρείες των Λακκιωτών κομμάτι – κομμάτι και το κύριο σώμα του ερπυστριοφόρου χρειάστηκε, με είδος φορείου, πολλές ημέρες για να φτάσει στον Ομαλό.
Το 1952 οι Λακκιώτες που είχαν περιουσία στον Ομαλό, καλλιεργητές πατάτας ή κτηνοτρόφοι, αποφάσισαν να ξεκινήσουν τον δρόμο ως εκεί με προσωπική εργασία. Με σκαλίδα και φτυάρι δηλαδή, αφού τότε δεν γνώριζαν καν τα σύγχρονα μηχανήματα. Με πρωτεργάτη τον αλησμόνητο παπα – Αντώνη Ανδριάνη προχώρησαν ως την πρώτη μεγάλη στροφή που χρειάζονταν εκβραχισμοί. Εκεί φαίνεται ο παπα – Αντώνης είχε κάποιες καλές ιδέες και γι? αυτό από τότε η στροφή αυτή είναι γνωστή στους ντόπιους σαν του παπα – Αντώνη η στροφή. Εκεί νομίζω θα πρέπει να αναρτηθεί κάποια πλάκα τιμής για όλους εκείνους, τους ανώνυμους και επώνυμους, που ξεκίνησαν αυτό το έργο. Από το σημείο εκείνο ξεκινούσαμε την πεζοπορία το 1952 για την πρώτη μεταπολεμική εκδρομή του Ορειβατικού στο φαράγγι Σαμαριάς. Μάλιστα από το πενιχρό βαλάντιό του ο Σύλλογος αυτός είχε προσφέρει χίλιες δραχμές για τον δρόμο.
Αν δεν κάνω λάθος ο δρόμος ´κατέβηκε´ στον Λακκιώτικο Γύρο του Ομαλού τέλος του 1955 και εκεί και στο Ξυλόσκαλο το 1957. Μάλιστα με νεανική? τροζάδα για να είμαι ο πρώτος που θα έφθανα στο Ξυλόσκαλο με τροχοφόρο την Πρωτοχρονιά του 1956 νοίκιασα ένα μηχανάκι 50cc και μετά τον Λακκιώτικο Γύρο το… περπατούσα στα χωράφια μέχρι το Ξυλόσκαλο.
Μέχρις που να διαμορφωθεί ο δρόμος αυτός τη συγκοινωνία από Λάκκους πραγματοποιούσε με το φορτηγό του αυτοκίνητο ο Στεφανής Κουτρούλης (γουρούνα) που πάνω φόρτωνε σακιά, εργαλεία και? ανθρώπους.
Για να αντιληφθείτε τι σόι δρόμος ήταν την απόσταση Λάκκοι – Ομαλός την πραγματοποιούσε σε διόμισι ώρες!
Το γραφτό αυτό αφιερώνω στους πρωτοπόρους της διάνοιξης του δρόμου Λακκιώτες και ιδιαίτερα στον αλησμόνητο φίλο παπα – Ανδριάνη που υπηρέτησε πιστά και όμορφα για 42 χρόνια την Ενορία των Λάκκων (1943 – 1985).