Η ΚΡΙΣΗ, Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, Η ΕΞΟΥΣΙΑ
Η μεγάλη πρόκληση
ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Εκδοτικός Οίκος: Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ
Ενα βιβλίο τόλμης και τομής για τη βαθιά ελληνική κρίση και την αντιμετώπισή της μετά την αποφράδα ημέρα της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
Τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου, ανήμερα της γιορτής Αγίου Γεωργίου, 23 Απριλίου 2010, με φόντο τη γαλανόλευκη και το ακριτικό Καστελόριζο, ανακοίνωσε την περήφανη αντίστασή του να εναποθέσει τις τύχες της πατρίδας του στη ´Βοήθεια´ της Μέρκελ και στην ´τεχνογνωσία´ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου…
Για να φθάσει τώρα, τρία χρόνια αργότερα, η ελληνική κοινωνία να βρίσκεται ακόμη βυθισμένη σ? ένα σκοτεινό τούνελ, καταδικασμένη σ? έναν ατελείωτο εφιάλτη, που κανείς δεν φανταζόταν ότι θα μπορούσε ποτέ να γίνει πραγματικότητα ούτε και στα πιο ζοφερά του όνειρα. Ετσι, αρχίζει την εισαγωγή του στο βιβλίο του ´Η Κρίση, η Αριστερά, η Εξουσία – Η Μεγάλη Πρόσκληση´ ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου.
Ο σημαντικός ευρύτατα γνωστός συγγραφέας σύγχρονης επιστημονικής σκέψης Πέτρος Παπακωνσταντίνου έγραψε (εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη) ένα ακόμα βιβλίο, τέταρτο στη σειρά, με υπέρτιτλο και τίτλο ως εξής: ´Η Κρίση, η Αριστερά, η Εξουσία´ – ´Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ´ για να διερωτηθεί και να απαντήσει στο σημείωμα της έκδοσης ως εξής:
´Μπορεί η αριστερά να βγάλει την Ελλάδα από το σκοτεινό τούνελ της οικονομικής καταστροφής και της εθνικής υποβάθμισης, όπου την οδήγησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις;´.
Αλλά αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα που ο συγγραφέας διαπραγματεύεται στο νέο του βιβλίο. Ομως, απορρίπτει την ορθόδοξη ερμηνεία της κρίσης, η οποία φορτώνει όλες τις ευθύνες στο ´σπάταλο κράτος´ και στους ´τεμπέληδες Ελληνες´, αλλά και στις κεϊνσιανές ερμηνείες που ενοχοποιούν μόνο τα golden boys και τον ´καπιταλισμό του καζίνο´. Για να υποστηρίξει ότι η ελληνική τραγωδία αποτελεί την τοπική έκφραση μιας ιστορικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού εκτιμώντας ότι από τη σκοπιά του συστήματος δεν υπάρχει ομαλή, ειρηνική έξοδος από τη χρόνια ύφεση, παρά μόνο η ´λύση´ του αδυσώπητου ταξικού πολέμου και των απολυταρχικών κρατών έκτακτης ανάγκης.
ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ…
Από την πλευρά του προτείνει την οικοδόμηση ενός ενιαίου μετώπου της εργασίας με την καταλυτική συμβολή όλων των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς, για να γίνει δυνατή μια λαϊκή, δημοκρατική ανατροπή, στην πορεία προς τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.
Ο δρ κ. Πέτρος Παπακωνσταντίνου θεωρεί ότι επείγει ο στρατηγικός και προγραμματικός επανεξοπλισμός της Αριστεράς προτού κλείσει -ίσως για δεκαετίες- το παράθυρο της ιστορικής ευκαιρίας που άνοιξε η κρίση.
Για να διευκρινίσει στο τέλος του προλόγου του ότι: ´Το παράθυρο της ιστορικής ευκαιρίας που άνοιξε στην αριστερά η μεγάλη κρίση παραμένει ακόμα ανοιχτό´. Κι ότι, σε πείσμα των προφανών δυσκολιών, η τρομερή εποχή που ζούμε κάνει επίκαιρη την αποστροφή του Σεφέρη: ´Στο βάθος κάθε ανθρακωρυχείου υπάρχει ένα άσπρο άλογο´. Μόνο λέει, που δεν μας περιμένει επ? άπειρον…
Γι? αυτό όμως το μη ´επ? άπειρον μιας αναμονής´ ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου θεωρεί ότι χρειάζονται πρωτοβουλίες ισχυροποίησης που πρέπει να επιδιώξει το ευρύ, λαϊκό δημοκρατικό κίνημα των τριών τελευταίων χρόνων για να αποκτήσει πνοή νίκης και προοπτική εξουσίας.
Με κεντρική επιδίωξη την άσκηση αριστερής πολιτικής αντιμετώπισης της κρίσης προς όφελος των εργαζομένων, μέσα στο δεσμευτικό πλαίσιο της Ευρωζώνης.
ΒΑΘΙΑ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ
Στο νέο βιβλίο του ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου πραγματοποιεί μια βαθιά και τολμηρή ανάλυση για τη μεγάλη πρόκληση που έχει δημιουργηθεί μετά την εφιαλτική, τόσο ζημιογόνο επέλαση, κυριαρχία και κατάρρευση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου διακυβέρνησης και επικυριαρχίας σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το βιβλίο του Π.Π. περιέχει:
Εισαγωγή, επίλογο και έξι κεφάλαια τα εξής:
1. Το ευρωπαϊκό όνειρο γίνεται εφιάλτης
2. Η αγωνία του κεφαλαίου
3. Αλλαγές στον κόσμο της εργασίας
4. Ο ιστορικός ορίζοντας του κομμουνισμού
5. Το ενιαίο μέτωπο
6. Λαϊκή δημοκρατική ανατροπή
Στην εισαγωγή του ξεκινά με την επισήμανση της 23ης Απριλίου 2010 που τη χαρακτηρίζει ως αποφράδα ημέρα της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Αυτή τη σημαδιακή μέρα, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, με φόντο τη γαλανόλευκη και το ακριτικό Καστελόριζο, ο τότε, πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε την περήφανη απόφασή του να εναποθέσει τις τύχες της πατρίδας του στη «βοήθεια» της Μέρκελ και στην «τεχνογνωσία» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οπου, τρία χρόνια αργότερα, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται ακόμη βυθισμένη σ? ένα σκοτεινό τούνελ, καταδικασμένη σ? έναν ατελείωτο εφιάλτη, που κανείς δεν φανταζόταν ότι θα μπορούσε ποτέ να γίνει πραγματικότητα ούτε και στα πιο ζοφερά του όνειρα.
ΣΚΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΠΤΩΣΗΣ
Για ν? ακολουθήσει στη χώρα ένας κοινωνικός ζόφος και μια εξαθλίωση με το οικονομικό μας πρόβλημα να παίρνει τις διαστάσεις πραγματικής ανθρωπιστικής κρίσης. Για να προστεθεί η βαριά σκιά της εθνικής κατάπτωσης. Με την ´ισχυρή Ελλάδα´ του Σημίτη και του Καραμανλή, του ευρώ και των ολυμπιακών αγώνων να έχουν αποδειχτεί πύργος από τραπουλόχαρτα….
Για να μετατραπεί από τη μια μέρα στην άλλη μια χώρα με τεράστιο ιστορικό και συμβολικό βάρος στον ευρωπαϊκό πολιτισμό σε μισοαποικία χρέους της Γερμανίας. Με μνημόνια, δανειακές συμβάσεις, τρόικα, επιτρόπους, εκποίηση του εθνικού πλούτου, αντί πινακίου φακής.
Για να οδηγήσουν όλες αυτές οι καταστάσεις σε εκμηδένιση κάθε ίχνους λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής αξιοπρέπειας.
Για να συνθλιβούν παράλληλα στη χώρα και οι δημοκρατικές ελευθερίες, που, κατά τη δική μας γνώμη έχουν χαθεί μέσα στην άβυσσο μιας κατά σύμβαση και όνομα μόνο δημοκρατικής ανελευθερίας. Αφού οι λειτουργίες της ενεργούνται και διαπράττονται σε εκτάκτης ανάγκης συνθήκες απολύτου καταναγκασμού από τη Γερμανία του Σόιμπλε που συνεχίζει να εξουθενώνει την Ελλάδα και τον λαό μας.
Ο Π.Π. αναφέρει για το συγκεκριμένο αυτό θεμα (σελ. 13 εισαγωγή) ότι: ´Ενα απολυταρχικό κράτος έκτακτης ανάγκης κυβερνά με διατάγματα και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ακυρώνοντας κάθε ημέρα το σύνταγμα της αστικής δημοκρατίας, σαν χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα´.
ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΕΛΠΙΔΑΣ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
Ομως, μέσα σε όλη αυτή την εξαιρετικά οδυνηρή, τραγική πραγματικότητα ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου ανοίγει το παράθυρο της μεγάλης ελπίδας -με την αντίσταση του ελληνικού λαού- για την αντιμετώπιση της ´Μεγάλης Πρόκλησης´ για την ενδυνάμωση της αριστερής πολιτικής προοπτικής και ευθύνης.
Συγκεκριμένα αναφέρει και τα εξής: ´Το σοκ από αυτή την καταιγιστική επέλαση των βαρβάρων ήταν μεγάλο. Ωστόσο, ο ελληνικός λαός δεν παρέλυσε, δεν παραδόθηκε αμαχητί σε μια ιστορικών διαστάσεων οπισθοδρόμηση.
Επί τρία χρόνια, η λαϊκή αντίδραση αναπτύσσεται κατά παλιρροϊκά κύματα με την πλημμυρίδα να διαδέχεται την άμπωτη και την εξεγερτική διάθεση να χορεύει ταγκό με την απελπισία´.
Πάνω από τριάντα γενικές απεργίες συλλαλητήρια που είχε να ζήσει η Αθήνα από τη μεταπολίτευση, αν όχι από την απελευθέρωση. Κινήματα κοινωνικής ανυπακοής… για να έχουν πάρει μέρος στους αγώνες αυτούς κοινωνικής αντίστασης από 1 έως 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι. Για να φθάσουν αυτοί οι αγώνες δύο φορές στα πρόθυρα πραγματικής εξέγερσης…
Με αποφασιστικής σημασίας αύξηση των ποσοστών των αριστερών κομμάτων στις εκλογές του Μάη 2012, δηλαδή έναν χρόνο πριν.
ΑΚΥΡΩΣΗ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Γεγονός που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικήσει με αξιώσεις εκλογική νίκη, τη δε ριζοσπαστική αριστερά να διαβεί το κατώφλι της κυβέρνησης…
Ο Π.Π. όμως επισημαίνει εμφατικά τη σημερινή ευθύνη (συνολικά) της αριστεράς απέναντι στην κρίση και στη μεγάλη πρόκληση για αριστερή κυβέρνηση.
Για το ζήτημα αυτό έδωσαν τη δυνατότητα οι εκλογές του Μαΐου 2012 να το θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γεγονός που τρομοκράτησε τις εσωτερικές και τις διεθνείς δυνάμεις για την αποτροπή μιας αριστερής διακυβέρνησης στην Ελλάδα.
Με γενική κινητοποίηση επιτεύχθηκε από μέρους αυτών των αντιαριστερών δυνάμεων να επιτευχθεί κρίσιμη έστω και ασταθή νίκη που ακύρωσε μια ευκαιρία της αριστεράς.
Χαρακτηριστικά και τα εξής:
´Η ακύρωση, μιας τέτοιας ευκαιρίας της αριστεράς δεν είναι βέβαιο ότι θα ξανάρθει, χωρίς σοβαρές πρωτοβουλίες από την πλευρά της γιατί αν υπάρξει η κυβερνητική κρίση και τα κόμματα της συγκυβέρνησης θα συρθούν (αν συρθούν) σε εκλογές η αντίδραση θα είναι πολύ πιο προγραμματισμένη και αδυσώπητη´.
Θέτοντας θέμα συγκρότησης ενιαίου μετώπου της αριστεράς για την αντιμετώπιση μιας πολύπλευρης προδούσης κρίσης της χώρας διατυπώνει τη γνώμη ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΚΚΕ ούτε οι άλλες αριστερές δυνάμεις είναι έτοιμοι για πραγματικούς νέους αγώνες. Με περιορισμό τους σε αμυντικούς συνδικαλιστικούς αγώνες ιδεολογικής ζύμωσης και εκλογικών μαχών. Ομως τα λαϊκά στρώματα αξιώνουν χειροπιαστές απαντήσεις στα πιεστικά του προβλήματα.
ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΥΝΑΤΑ
Στον μικρό, αλλά δυνατό επίλογό του, ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου γράφει και τα εξής:
´Οι δυνατότητες της χώρας και του λαού είναι πολλές και σημαντικές. Με πολύτιμες πλουτοπαραγωγικές πηγές… και πάνω απ? όλα ο πλούτος της Ελλάδας βρίσκεται σε ένα εργατικό δυναμικό υψηλής κατάρτισης, στους ανθρώπους του πολιτισμού, στις στρατιές των επιστημόνων και ερευνητών. Αλλά αυτός ο πλούτος ασφυκτιά και χάνεται στην Ευρωζώνη και στη μνημονιακή ύφεση…
Η κατάρα της Ελλάδας ήταν οι ολιγαρχίες που την απομυζούσαν… αλλά σήμερα βαδίζουμε προς ένα καινούργιο ιστορικό σταυροδρόμι, που μας υποχρεώνει να επιχειρήσουμε μια ανατροπή πολύ μεγαλύτερη από οτιδήποτε επιχείρησαν ή διανοήθηκαν να επιχειρήσουν οι προηγούμενες γενιές…
Τώρα είναι η εποχή που τα αδύνατα γίνονται δυνατά, είναι η δική μας εποχή!´.
Ενα βιβλίο ενός συγγραφέα διεθνούς εποπτείας, συναίσθηση ιστορικής ευθύνης και τόλμης. Ενα βιβλίο ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ για όλους μας και όχι μόνο για την ασύντακτη ακόμα, Αριστερά.
