3η γνώμη

Οι αδίστακτοι αριθμοί του χρέους
Οι δημοσιονομικοί στόχοι του Π/Υ άρχισαν να εκτροχιάζονται από τη διετία 2007 – 2009 και η οικονομία ´ναυάγησε´ μέσα στους τρεις τελευταίους μήνες του 2009. Ετσι καταφύγαμε στους τροϊκανούς να μας διορθώσουν τα κακώς κείμενα και να σωθεί η χώρα, αφού δεν μπορούσε άλλο να δανεισθεί. Και άρχισαν να μας χορηγούν δάνεια, να σταθούμε όρθιοι, να μην χρεοκοπήσουμε, με στόχο να μειωθεί το χρέος έναντι του Α.Ε.Π., που στο τέλος του 2013 αγγίζει το 200% και το 2022 προβλέπεται να πέσει στο 124%.
Το εθνικό χρέος το 2012 ήταν 303 δισ. ευρώ εκ των οποίων 100 δισ. πρέπει να πληρωθούν ως το 2020. Τα 149 είναι απ’ τον μηχανισμό στήριξης, τα 117 από νέα ομόλογα του Δημοσίου, τα 15 δισ. από έντοκα γραμμάτια και τα 22 δισ. από άλλες εσωτερικές οφειλές. Το χρέος οφείλεται στο Ευρωπαϊκό Ταμείο (EFSF) κατά 25%, στα κράτη της Ευρωζώνης το 18%, στην Ε.Κ.Τ. το 12%, ανά 10% στα ξένα και ελληνικά Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα και σε άλλους Φορείς τα υπόλοιπα. Το δημόσιο χρέος είναι και χρέος των Ελλήνων φορολογουμένων, αφού τα έσοδα του κράτους προέρχονται απ’ τη φορολογία. Και είναι το σύνολο αυτών που χρωστά το κράτος στο εξωτερικό στους δανειστές και στους πιστωτές του στο εσωτερικό. Υπολογίζεται δε αθροιστικώς εν σχέσει με το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (Α.Ε.Π.). Τα ποσά του χρέους, που μας έχουν χορηγήσει τα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης, δεν μπορούν να διαπραγματευθούν με τίποτα, το δε 55% αυτών θ’ αρχίσουμε να το εξοφλούμε απ’ το 2014 και μέχρι το 2020 θα έχουμε πληρώσει 88 δισ.
Μετά το PSΙ, το ´κούρεμα´ επί Παπαδήμου, το κράτος διέγραψε απ’ την αξία των ομολόγων που είχαν στα χέρια τους οι πιστωτές το 53,5% και σε απόλυτους αριθμούς 107 δισ. Οι πιστωτές ως εκ τούτου πήραν στα χέρια τους το 31,5% της αρχικής αξίας σε νέα ομόλογα του Δημοσίου και το υπόλοιπο 15% σε βραχυπρόθεσμους τίτλους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητος. Τα νέα ομόλογα του Δημοσίου θ’ αρχίσουν να πληρώνονται μετά 11 χρόνια και θα ολοκληρωθούν σε βάθος 30 ετών, με κυμαινόμενο επιτόκιο. Οι δικαιούχοι εκλήθησαν να δηλώσουν τους κληρονόμους τους (!) με συμβολαιογραφική πράξη. Για τους βραχυπρόθεσμους τίτλους θα καθορισθεί ο χρόνος αποπληρωμής, αφού προηγηθούν ορισμένες νομισματικές προϋποθέσεις…
Οσον αφορά το έλλειμμα για το 2012 ο κ. Στουρνάρας είχε προβλέψει να συγκρατηθεί στα 12,9 δισ. ή στο 6,6% του Α.Ε.Π., αλλά έφτασε στα 19,5 δισ. ή στο 10% του Α.Ε.Π. Τούτο συνέβη, λέγεται, λόγω επιβάρυνσης του Π/Υ για τη στήριξη των Τραπεζών. Σύμφωνα και με την ΕΛ.ΣΤΑΤ. το δημόσιο χρέος του ’12 διαμορφώθηκε στα 303 δισ. ή στο 157% του Α.Ε.Π. από 170%, που ήταν το 2011, θεωρούν δε ότι το 2020 θα πέσει στο 124%.
Ο κ. Τόμσεν στην τελευταία του έκθεση αξιολόγησης παρατηρεί ότι το ελληνικό χρέος επί του παρόντος παραμένει μη βιώσιμο. Ο κ. Κουβέλης, όμως, θεωρεί σε συνέντευξή του στο Αυστριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, πιθανή ´μια νέα διαγραφή του Ελληνικού χρέους´, πράγμα που ο Ασμουσεν πιστεύει πως μια τέτοια συζήτηση είναι λάθος. Με την άποψη αυτή συμπλέει και ο κ. Στουρνάρας με δήλωσή του στην ´Μπιλντ Ζέιτουνγκ´ ότι ´το 2013 δεν θα γίνει καμιά αναδιάρθρωση του χρέους´.
Το καθησυχαστικό, όμως, είναι ότι ο κ. Σαμαράς δήλωσε πρόσφατα ότι ´η Ελλάδα θωρακίζεται με στόχο να βγούμε απ’ το μνημόνιο´ (!) Καλλιεργεί προσδοκίες για να μας απομακρύνει απ’ την ιδέα του ´χάους´ αντί να προετοιμάζει την κυβέρνησή του ν’ αντιμετωπίσει τυχόν αρνητικές συγκυρίες, αν προκύψουν. Κάθε τι θετικό είναι πάντα καλοδεχούμενο. Η στρατηγική, μέχρι τότε, να βρισκόμαστε στη θέση με απλωμένο το χέρι για την εξασφάλιση της εκάστοτε δόσης οδηγεί την Ελλάδα σε ισοπέδωση, όταν ψάχνει να βρει ´ισοδύναμα´ των αποκλίσεων.