Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Χάριν των μαθητών επιμένουν να υπάρχουν οι δάσκαλοι που τιμούν το λειτούργημά τους… Η κύρια σκέψη που έκανα ενώ διάβαζα το σχετικά με τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Τρίτης Ηλικίας, κείμενα του δασκάλου Γιώργου Κανδαράκη και τεσσάρων μαθητών της Ε’ τάξης του 11ο Δημ. Σχ. Χανίων, που φιλοξενούνται διανθισμένα με φωτογραφίες και ζωγραφιές στον σημερινό Παιδότοπο. Σ’ αυτήν θα μείνω και δεν θα επεκταθώ περισσότερο. Τα που “έλαβαν χώρα” τα λένε, άλλωστε, τόσο όμορφα και τόσο παραστατικά ο και καλός μου φίλος κι εκλεκτός συνεργάτης μου στο 5ο Δημ. Σχ. Χανίων Δάσκαλος και τα τέσσερα παιδιά…
Συγχαρητήρια και στο Σχολείο (ειδικά στον Γιώργο Κανδαράκη και στη δασκάλα του άλλου τμήματος Γωγώ Ασγουδάκη) για την πρωτοβουλία! Πάντα άξιες Μαρία Κληματσάκη, διευθύντρια του 11ου Δημ. Σχ. Χανίων, και Μελίτα Τσαγράκη, εργοθεραπεύτρια του Γηροκομείου! Πάντα ωραίοι ως Έλληνες Δάσκαλοι, καλοί μου συνάδελφοι, Σταμάτη Αποστολάκη και Μανόλη Βολουδάκη! Και του χρόνου με υγεία!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος
Ημέρα τρίτης ηλικίας σήμερα, 1η του Οκτώβρη και γιαγιάδες – παππούδες του Γηροκομείου Χανίων στο σχολείο μας (11ο δημοτικό Χανίων), σε ένα πολύ ιδιαίτερο μάθημα, γιορτή της ζωής με πολύτιμες εμπειρίες βιωμάτων παιδικής – σχολικής ηλικίας, από τροφίμους του Γηροκομείου Χανίων στη Χαλέπα, συνοδευόμενους από εργαζόμενους υπό την κυρία Μελίτα, εργοθεραπεύτρια του καταστήματος! Μια ξεχωριστή “παράσταση” διδασκαλίας ανθρώπινων αξιών με πρωταγωνιστές τους παππούδες, τις γιαγιάδες ,τους μαθητές μας, υπό την σκηνοθεσία και καθοδήγηση της διευθύντριας μας Μαρίας Κληματσάκη και τη διδακτική πρωτοβουλία των άξιων συνταξιούχων δασκάλων κ. Αποστολάκη Σταμάτη και κ. Βολουδάκη Μανώλη και με συμπαραστάτες δασκάλους του σχολείου μας! Τα χέρια μιας ζωής αγκάλιασαν τα τρυφερά των μαθητών μας και μεταλαμπάδευσαν μηνύματα , ενώ ανταλλάχτηκαν δώρα αγάπης και αποδοχής! Και του χρόνου με υγεία!
Ο δάσκαλος της Ε2 Τάξης Γιώργος Κανδαράκης
(Εμπλεκόμενη η δασκάλα της Ε1 Τάξης
Γωγώ Ασγουδάκη)
Η μέρα ήρθε! Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας ήρθαν στο σχολείο μας. Ήταν δύο κύριοι και μία κυρία.Ο ένας από αυτούς ήταν δάσκαλος στα πιο παλιά χρόνια. Μας είπε για τις εμπειρίες του όταν δούλευε. Ήταν ενδιαφέρον γιατί έμαθα πόσο τυχεροί είμαστε τώρα. Πολλά έχουν αλλάξει! Μια πολύ σημαντική διαφορά είναι ότι πριν υπήρχαν σχολικοί κήποι,που φύτευαν οι μαθητές λαχανικά. Όταν τα μάζευαν, τους επιτρέπονταν να τα παίρνουν σπίτι και να τα φυτεύουν στα χωράφια τους. Αυτό ήταν υποχρεωτικό για όλους τους μαθητές, γιατί θα τους μάθαιναν πώς να προσέχουν τους εαυτούς τους. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει! Πολλοί άνθρωποι απλά πάνε να ψωνίσουν. Είναι ευκολότερο αυτό από το να τα φυτέψουν οι ίδιοι. Ήμουν πολύ στενοχωρημένος όταν έφυγαν , γιατί ήξερα ότι είχα και άλλα να μάθω από αυτούς. Ελπίζω να έρθουν ξανά!
Ζαχαρίας Καβρουλάκης (Ε1)
Σήμερα ήρθαν στην τάξη μας τρεις ηλικιωμένοι από το Γηροκομείο Χανίων με τους νεότερους συνοδούς τους και την υπεύθυνη της φροντίδας τους, η οποία μας είπε πώς λειτουργεί το Γηροκομείο Χανίων, που βρίσκεται στην συνοικία της Χαλέπας. Ο δάσκαλός μας, μάς σύστησε τον κύριο Μανώλη Βολουδάκη, που ήταν κι αυτός δάσκαλος, αλλά λόγω ηλικίας είχε πάρει σύνταξη. Ο κύριος Μανώλης μας μίλησε για πολλά: Για την ζωή του ως δάσκαλος, πώς λειτουργούσαν τα σχολεία παλιά και για τη δύσκολη περίοδο της κατοχής. Συζητήσαμε με όλους και κάναμε ερωτήσεις για τη ζωή των παππούδων και των γιαγιάδων. Η γιαγιά Μαρία, που ήταν κι αυτή εκπαιδευτικός, μας μίλησε κι εκείνη για τα παλιά σχολεία και για το πόσο αγαπάει τα παιδιά. Όλοι συγκινηθήκαμε! Ο παππούς κ. Νίκος με συμπαθητικό τρόπο, μας είπε για το χωριό του και για το σχολείο του. Λίγο πριν τελειώσει αυτό το ιδιαίτερο μάθημα οι επισκέπτες μας, μας μοίρασαν δωράκια. Ένα πουγκί με ένα μολύβι, μία γόμα, λίγες καραμέλες και μια κάρτα με την αγάπη τους. Όμως κι εμείς ανταποδώσαμε τα δώρα. Λίγο αργότερα ,μετά το διάλειμμα, μαζευτήκαμε στο γραφείο των δασκάλων και η κυρία Μαρία Κληματσάκη, η διευθύντριά μας, μας έδωσε ζωγραφιές μικρότερων μαθητών του σχολείου μας και άλλα αναμνηστικά και τα προσφέραμε στους παππούδες και στις γιαγιάδες, καθώς και στους συνταξιούχους δασκάλους, που είχαμε καλέσει. «Δεν ξέρετε πόσο ευτυχισμένους μας κάνετε», μας είπαν. Ήμουν κι εγώ πολύ χαρούμενη, που έδινα χαμόγελα σε όλους!
Δανάη Συροκάκη (Ε2)
Το 11ο δημοτικό σχολείο Χανίων γιόρτασε φέτος την παγκόσμια ημέρα τρίτης ηλικίας, φιλοξενώντας στο χώρο του ηλικιωμένους ,οι οποίοι στεγάζονται στο δημοτικό γηροκομείο της περιοχής μας. Στιγμές χαράς πρόσφεραν σε μαθητές αλλά και σε εκπαιδευτικούς οι ηλικιωμένοι κύριοι και κυρίες χαρίζοντας το χαμόγελο τους,την ζεστασιά τους αλλά και τις ιστορίες τους.Μας ταξίδεψαν σε μια άλλη εποχή καθώς μας διηγούνταν τις ιστορίες τους. Μας μίλησαν για την τότε εκπαίδευση , τα παιχνίδια, τις δυσκολίες αλλά και τις χαρές εκείνης της εποχής. Οι περιγραφές τους ήταν τόσο ζωντανές και γλαφυρές που λες και είχαμε κάνει ένα ταξίδι στο χρόνο. Καθώς έβλεπα αυτούς τους ανθρώπους να χαμογελούν, ένιωθα ηρεμία,συγκίνηση και κάτι μοναδικό που υπάρχει πάνω τους, κάτι που δεν το έχουν όλοι σήμερα.Είχαν μέσα τους καλοσύνη και αγάπη που την πρόσφεραν απλόχερα και σε άτομα που δεν γνωρίζουν. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία, καθώς είχαν την ευγενή καλοσύνη να μας μοιράσουν δώρα στον καθένα μας ξεχωριστά. Προτείνω σε όλους να επισκεφτείτε έναν ξενώνα ηλικιωμένων ή να ακούσετε ιστορίες από τους ίδιους τους ηλικιωμένους συγγενείς σας , για να νιώσετε όπως νιώσαμε εμείς , οι μαθητές του 11ο Δημοτικού Σχολείου Χανίων. Ευχαριστούμε θερμά τη διευθύντρια του σχολείου μας, κυρία Μαρία Κλιματσάκη, για αυτή την όμορφη εμπειρία που μας χάρισε.
Κατερίνα Τριπολιτσιώτη (Ε1)
Όλοι έχουμε γιαγιάδες και παππούδες, που μας αγαπάνε πολύ! Στο σχολείο μας ήρθαν κάποιοι από αυτούς, από το Γηροκομείο Χανίων, για να μας μιλήσουν για τα παλιά τα χρόνια, όταν ήταν οι ίδιοι μαθητές και παιδιά, στην παγκόσμια ημέρα για την Τρίτη ηλικία, την 1η του Οκτώβρη. Τους άκουγα με μεγάλη προσοχή, γιατί δεν είχα ξανά ακούσει ανθρώπους με τόσο πλούσια εμπειρία, σε ειρηνική και εμπόλεμη περίοδο!Μας είπαν ότι τα σχολεία στην εποχή τους δεν ήταν όπως τα σημερινά, αλλά με πολλές δυσκολίες και να επικρατεί μεγάλη αυστηρότητα. Ο κύριος Μανώλης Βολουδάκης, συνταξιούχος δάσκαλος που παρευρέθηκε στην τάξη μας και βοήθησε στην υποδοχή παππούδων και γιαγιάδων, μας εξήγησε: Τα παιδιά έγραφαν με πένα και μελάνι σε παπύρους, ενώ όποιος μιλούσε στην τάξη δεχόταν τιμωρία με τη «βίτσα». Δύσκολα ήταν και τα χρόνια του πολέμου με τη φτώχεια και τον αγώνα για επιβίωση.Μια γιαγιά, η κυρία Μαρία, δίδασκε κι αυτή παιδιά, με πολλή αγάπη. Κάθε τι που μας είπαν οι παππούδες για τα παλιά μας εντυπωσίασε. Με την εμπειρία της φιλοξενίας στην τάξη μας παππούδων και γιαγιάδων σε ένα πολύ διαφορετικό μάθημα, κατάλαβα ότι παλαιότερα υπήρχε διαφορετική νοοτροπία και κουλτούρα, ιδιαίτερα στο σχολείο.
Αναστάσιος Τομαράς (Ε2)
