ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ Τ´ ΑΥΤΑ

Τελικά φαίνεται ότι η λέξη ´μεταρρύθμιση´, που θεωρείται από τους δανειστές μας ως ο απαραίτητος όρος για τη δανειακή μας αξιοπιστία, αυτή, λοιπόν, η εντυπωσιακή λέξη, για το σύνολο σχεδόν του ελληνικού πολιτικού κόσμου, αποτελεί αποτρόπαιο παράδειγμα προς αποφυγήν.
Το φαινόμενο αυτό της αποστροφής προς τις μεταρρυθμίσεις δεν οφείλεται ούτε σε ξεροκεφαλιά, αλλά ούτε και σε ιδεολογικές διαφορές, αλλά στο μόνιμο προπατορικό αμάρτημα του ´πολιτικού κόστους´. Δηλαδή στον κίνδυνο της απώλειας της εκλογικής πελατείας, έστω και αν αυτή είναι βουτηγμένη, ως τον λαιμό, στη διαφθορά… Πάρτε για παράδειγμα τον άγραφο νόμο της ένοχης σικελικής σιωπής, που επί πολλά χρόνια καλύπτει τον ρατσισμό, στη ρεπλίκα του αμερικανικού νότου, στη Νέα Μανωλάδα… Μέχρι ο δήμαρχος της γειτονικής Ανδραβίδας θρηνούσε και εκόπτετο, εμπρός στις τηλεοπτικές κάμερες, ότι διασύρεται η υπόληψη των ´νοικοκυραίων´ της περιοχής με τις ´υπερβολές´ των δημοσιογραφικών ρεπορτάζ!
Και αντί ο παραπάνω διεθνής διασυρμός μας, να συνετίσει από την ασωτία το αναχρονιστικό πολιτικό κατεστημένο, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που επαίρεται για τις κυβερνητικές ´κατακτήσεις´, ρίχνει πισώπλατες μαχαιριές στις υπεσχημένες προς τους πιστωτές μεταρρυθμίσεις. Και όχι μόνον απαξιώνει την πάταξη της φοροδιαφυγής, που κρατεί μονίμως τη χώρα στην καθυστέρηση, αλλά προχωρεί και σε μέτρα, που αντί των μεταρρυθμίσεων, μας γυρίζουν στην εποχή του Δημητρίου Βούλγαρη, του γνωστότερου ως… ´τζουμπέ´!
Κραυγαλέο παράδειγμα αυτής της φαυλότητας η εξαγγελία για την… ενίσχυση του μάλλον αδρανούς Υπουργικού Συμβουλίου με επτά υφυπουργούς σε ισάριθμα Υπουργεία, χωρίς την απομάκρυνση των σημερινών υφυπουργών.
Και αυτό σημαίνει ότι κάθε περιττός υφυπουργός θα κουβαλήσει από την εκλογική του περιφέρεια μερικές δεκάδες αργομίσθων, που προστιθέμενοι στους παλαιούς, θα γεμίσουν τα Υπουργεία από στρατιά αδρά αμειβόμενων χρυσοκανθάρων.
Και μετά αναθεματίζουμε τον εφιαλτικό Πολ Τόμσεν για τις κάποιες πικρές αλήθειες του. Και κυρίως για τη χαριστική συμπεριφορά των ελληνικών κυβερνήσεων έναντι των φοροδιαφυγάδων, που από πλευράς του ποινικού νόμου ανέτως εξισούνται προς τους κοινούς κλέφτες, γιατί ιδιοποιούνται τα χρήματα των κοινωνικών αντιπαροχών…