´…Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ουδέποτε θεώρησε ότι με δηλώσεις αυτού του είδους ή σε μεταγενέστερες περιπτώσεις η ελληνική κυβέρνηση είχε πρόθεση να παραιτηθεί επισήμως από τη νομικά θεμελιωμένη αξίωση που πιστεύει ότι έχει από την εποχή της κατοχής κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…´.
(Βήμα 21/4/2013)
Αυτά και άλλα περιλαμβάνονται σε γερμανικό έγγραφο, που ήρθε στο φως της δημοσιότητος και το οποίο εστάλη στον Ελληνα ομόλογό του από τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών Γκέρχαρντ Σρέντερ, που είχε επισκεφθεί την Αθήνα τον Οκτώβριο του 1966. Το εν λόγω έγγραφο έφτασε στο ΥΠ.ΕΞ. 21 ημέρες πριν τα γεγονότα της 21ης Απριλίου, λόγω δε της έκρυθμης κατάστασης παρέμεινε στην αφάνεια και δεν χρησιμοποιήθηκε από καμιά κυβέρνηση για τη διεκδίκηση των δικαίων αιτημάτων, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, αφενός των πολεμικών αποζημιώσεων και αφ’ ετέρου του κατοχικού δανείου.
Δικαίως (!) ο κ. Σόιμπλε λέει ότι ´το θέμα των επανορθώσεων έχει λήξει νομικά από 10 ετίες´, αφού οι Ελληνες αγνόησαν παντελώς το έγγραφο αναγνώρισης των δικαιωμάτων τους. Και σκέφτηκε ότι η παραίτηση απ’ τις αξιώσεις μας ίσως να στηρίζεται και σε μια σύμβαση του 1960, που μας χορηγήθηκαν 115 εκατ. D.M. υπέρ θιγέντων Ελλήνων υπηκόων και των οικογενειών των επιζησάντων.
Βάσει δε αυτής της σύμβασης αποφυλακίστηκε ο Μαξ Μέρτεν.
Η υπόθεση Μέρτεν είναι μεγάλη ιστορία. Ο αιμοσταγής λοχαγός ναζί σύμβουλος της διοίκησης κατοχής στη Θεσσαλονίκη 1942 – 1944 εφάρμοσε τη διαταγή για μέτρα κατά των Εβραίων και των οικογενειών των και τη συγκέντρωση και μεταφορά στο Αουσβιτς 56.000 απ’ αυτούς τους Ελληνες. Ευθύνεται δε για λεηλασίες περιουσιών και αρπαγή αντικειμένων αξίας πάνω από 125 εκατ. χρυσά φράγκα… Οσοι θησαυροί δεν εστάλησαν στη Γερμανία, θάφτηκαν, όπως λέγεται, στον βυθό της θάλασσας ανοιχτά της Φοινικούντας Μεσσηνίας. Την περίοδο εκείνη υπηρετούσε στη Θεσσαλονικη και ο Κουρτ Βαλντχάιμ ο μετέπειτα Π.Γ. του Ο.Η.Ε. και κατόπιν πρόεδρος της Αυστρίας.
Ο Μέρτεν το 1957 επέστρεψε στη Θεσ/κη, ως τουρίστας, να ανακαλύψει κατά μία εκδοχή τον κρυμμένο θησαυρό. Κάποιος τον αναγνώρισε, τον κατέδωσε και συνελήφθη, γιατί εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης εις βάρος του απ’ το 1947. Προφυλακίστηκε απ’ τον αντιεισαγγελέα του Α.Π. Τούση, μεταφέρθηκε στην Αθήνα και δικάστηκε τον Φεβρ. 1959 απ’ το Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών Πολέμου σε 26 χρόνια κάθειρξη. Οι πιέσεις των Γερμανών εντάθηκαν στην κυβέρνηση Καραμανλή για την αποφυλάκισή του. Τότε ψηφίζεται νόμος ´περί αναστολής διώξεως εγκληματιών πολέμου (Ν/Δ 3933/59) με εισήγηση του υπ. Δικαιοσύνης Κων. Καλλία ότι ´πρέπει να παραμεριστούν εμπόδια ανάπτυξης των σχέσεών μας με τη Γερμανία´. Ηταν η περίοδος που ο Κ. Καραμανλής διεπραγματεύετο δάνειο 200 εκατ. DM με τη Γερμανία.
Ο κ. Κ. Μητσοτάκης ως αντιπολίτευση με τον Ηλ. Τσιριμώκο κατήγγειλε την αμνήστευση και η κυβέρνηση εξαίρεσε τον Μέρτεν. Αλλά αργότερα με το Ν/Δ 4016/59 τροποποίησε τη νομολογία και ανέστειλε τη δίωξη των Γερμανών υπηκόων και την εκτέλεση πάσης ποινής ή το υπόλοιπο αυτής, με αποτέλεσμα τον Νοεμ. του 1959 ν’ αποφυλακιστεί ο Μέρτεν. Απελάθηκε να εκτελεσθεί η ποινή του στη Γερμανία, αλλά τα δικαστήρια τον απήλλαξαν έλλειψει αποδεικτικών στοιχείων.
Η απολογία του Μέρτεν στις γερμανικές Αρχές προκάλεσε σεισμό στην Αθήνα, διότι ισχυρίστηκε ότι ο Κ. Καραμανλής, ο υπ. Εσωτερικών Δ. Μακρής, η σύζυγός του Δοξούλα και ο υφυπ. Αμυνας Γ. Θέμελης υπήρξαν συνεργάτες των Γερμανών στη Θεσσαλονίκη. Οι θιγόμενοι μήνυσαν τον Μέρτεν και τα ελ. Δικαστήρια τον καταδίκασαν ερήμην για συκοφαντική δυσφήμηση. Κατά δημοσιογραφικές έρευνες απεκαλύφθη ότι ο Μακρής είχε σχέση με τους Γερμανούς ως δικηγόρος, η σύζυγός του ήταν γραμματεύς του Μέρτεν και ο Θέμελης είχε διοριστεί νομάρχης. Για τον Κ. Καραμανλή δεν βρέθηκε το παραμικρό.
Οι ελλ. κυβερνήσεις έδειξαν διαλλακτικότητα σε πολλά ζητήματα, λόγω των αναγκών του κράτους. Με την αμνήστευση των εγκληματιών πολέμου, κυρίως του Μέρτεν, οι Ελληνες πολιτικοί έδειξαν με τη συμφωνία του 1960 δουλοφροσύνη στους Γερμανούς, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι υπάρχουν μυστικά πρωτόκολλα, βάσει των οποίων η ελληνική πλευρά παραιτήθηκε από οποιαδήποτε μελλοντική αξίωση, χωρίς όμως να τα εμφανίζουν.
Εκεί ίσως να ´πατούν´ οι Γερμανοί και να λένε: Δεν σας οφείλουμε τίποτα! Σας έχουμε εξοφλήσει!
