3η γνώμη

Ξεκίνησε η ποινική δίκη ενός πολιτικού με άλλους 18 συγκατηγορουμένους του για συγκεκριμένα αδικήματα, χωρίς αυτή να έχει κάποιον πολιτικό χαρακτήρα. Πρόκειται για μια από τις σοβαρότατες υποθέσεις που προέκυψαν μεταπολιτευτικά, ίσως και η πρώτη, η οποία έχει ρίζες πολιτικές, δικάζεται δε από φυσικούς δικαστές και όχι από πολιτικούς. Με αυτό δεν έπεται ότι κατηγορείται το κόμμα και η κυβερνητική παράταξη που υπηρέτησε.
Οι παράγοντες αυτής της ποινικής δίκης είναι οι αρμόδιοι και ικανοί να κρίνουν και θα ήταν μεγάλο λάθος να γίνει έστω και η παραμικρή πολιτική εκμετάλλευση. Ανθρωποι και κόμματα, αν προσπαθήσουν να δώσουν πολιτική χροιά με διαφορετική σημασία απ’ αυτήν που δείχνουν τα γεγονότα και την εκτρέψουν σε άλλη διάσταση, θα λειτουργήσουν εις βάρος της πολιτικής ζωής και της Δικαιοσύνης.
Ο κ. Τσοχατζόπουλος στο σκαμνί μόνος με τον εαυτό του έχει ν’ αντιμετωπίσει τις κατηγορίες που περιλαμβάνονται σε ένα βούλευμα κατά το οποίο ´ολόκληρη συμμορία´ ησχολείτο με το θέμα του. Οι κατηγορίες είναι ´ξέπλυμα μαύρου χρήματος´ απ’ τις ´χρυσοφόρες όρνιθες´ των εξοπλιστικών προγραμμάτων, κακούργημα, που επισύρει κάθειρξη από 10 – 20 χρόνια. Για κάθε άλλη κατηγορία ούτε λόγος να γίνεται. Εχει παραγραφεί.
Το υπερασπιστικό δικαίωμα το ’χει ο κάθε κατηγορούμενος, αλλά οι 40 συνήγοροι για 19 κατηγορούμενους είναι σκέτη πρόκληση. Εφ’ όσον μόνο ένας δήλωσε ένοχος και οι άλλοι αθώοι, τι χρειάζονταν τόσοι δικηγόροι να υποστηρίξουν την αθωότητά τους;
Να μιλήσει, λοιπόν, ο κ. Τσοχατζόπουλος, να τα πει όλα! Τι θα πετύχει; Για τον εαυτό του τίποτα, εκτός από το να θυμίσει ότι κορυφαίο στέλεχος ενός κόμματος δικάζεται και επηρεάζει τον πολιτικό κόσμο αρνητικά, κάνει δε κακό στο κόμμα και στη χώρα. Το κόμμα κρατά αποστάσεις, αν και έχει αποκηρύξει πολιτικά και ηθικά τον άνθρωπο που διετέλεσε υπουργός, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και παρ’ ολίγον αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός της χώρας. Πρόκειται για άνθρωπο που είχε ταυτισθεί με την ιστορία του κόμματος. Το ´τρίο´ Γεννηματάς, Λαλιώτης, Τσοχατζόπουλος, το άλφα και το ωμέγα του Ανδρέα, τόσο ώστε ο Γεννηματάς είχε εκφρασθεί: ´Εγώ θα ’μαι στα οργανωτικά, ο Λαλιώτης θα σκέπτεται και θα γράφει και ο Ακης θα μιλάει με τον πρόεδρο´!
Ηταν και παραμένει σαθρό το πολιτικό σύστημα. Δεν ήταν και το καλύτερο, όταν ´μπάζει´ απ’ όλα τα σημεία. Δεν υπήρχαν δικλίδες ασφαλείας για τη δημοκρατία, αλλά μόνο για τους πολιτικούς, γι’ αυτό γινόντουσαν τέτοια πράγματα. Πολύ διαφθορά, κραυγαλέα ατιμωρησία, όλοι είχαν εκτραχυνθεί. Ηταν και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών! Σβήνει όλα τ’ αδικήματα των υπουργών. Υπάγονται στην αρμοδιότητα της Βουλής, η οποία πρέπει ν’ ασκήσει κατηγορία μέχρι τη δεύτερη σύνοδο της επόμενης βουλευτικής περιόδου (αρθρ. 86 συντάγματος). Αλλιώς παραγράφονται, ακόμη και η παθητική δωροδοκία.
Ομως δεν μπόρεσε να κρύψει το προϊόν του εγκλήματος και αν οι δικαστές δεν το ’βρισκαν, δεν θα πήγαιναν τον κ. Τσοχατζόπουλο ως κοινό εγκληματία και δεν θα συζητάγαμε σήμερα για τίποτα! Ετσι σηματοδοτείται το τέλος της μεταπολίτευσης. Θα βρεθούν ελαφρυντικά; Πάντως ο ίδιος αρνήθηκε κατηγορηματικά την ενοχή του χαρακτηρίζοντας κατάπτυστο το κατηγορητήριο. Οτι επιχειρείται να τον εμφανίσουν ως μέλος συμμορίας ξεπλύματος μαύρου χρήματος. ´Πρόκειται για μια ανώτερη δύναμη, είπε, κάποιοι πάνω από μας, γιατί άνθρωποι δεν μπορεί να τα κάνουν αυτά…´.
Τα βάζει τώρα και με τους επάνω τους Νεφελήμ. Καλεί όμως τους κάτω τους πρωτοκλασάτους του κόμματος να πάνε να τον υποστηρίξουν. Λάθος! Τι να πουν, όταν υπάρχει παραγραφή; Κάθε αναζωπύρωση θα υπενθυμίσει όλο το παρελθόν και θα λειτουργήσει αρνητικά για κάθε πρώην και νυν οπαδό του κόμματος!