Αυτή μπορεί να βιωθεί απ’ όλους. Ικανή αρχικά να τη μοιραστούν μεταξύ τους οι άνθρωποι. Με τον Χριστό βιώνοντάς τη, να της προσδίδει μία ανήκουστη ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΑ στο σημείο σύνδεσης του ανθρώπινου και του θεϊκού…
Με έναν παρηγορητικό Χριστό, ο οποίος ταυτίζεται με τη δυστυχία των ανθρώπων, την υπαρξιακή ψυχή, την κοινωνική, την επιβιωτική, την καταπιεστική, την εγκληματική. Ομως, ο ταυτιζόμενος με τη δυστυχία και την οδύνη των παθών των ανθρώπων. Ο Χριστός της ύψιστης οδύνης ΣΤΑΥΡΟΥΜΕΝΟΥ τους προσφέρει (όπως γράφει η μεγάλη διεθνούς φήμη γλωσσολόγος, ψυχαναλύτρια και συγγραφέας κα Τζούλια Κρίστεβα) διαρκώς τον καθρέφτη της οδύνης, όπου μπορούν να προβάλουν τη δική τους…
Με τη διαφορά πως οι εξουσίες των χριστιανικών εξουσιαστών και υπερ-εξουσιαστών έχουν σπάσει από αιώνες τον καθρέφτη της οδύνης του Χριστού, για να βυθίσουν άτομα και λαούς σε ανάλγητη, απάνθρωπη και εγκληματική οδύνη. Με χρησιμοποίηση όλων των χριστιανικών εκκλησιών στην υποταγή τους στην κοσμοβία.
Ομως ο πραγματικός χριστιανισμός επαναφέρει στη συνείδηση τα εσωτερικά, ουσιαστικά δράματα του καθενός. Εχοντας μια τεράστια καθαρτική ασυνείδητη δύναμη. Παράλληλα με τη μακρόχρονη ανάπτυξη των επιστημών ακόμα και της ψυχανάλυσης. Σήμερα που η εσωτερική και η εξωτερική οδύνη ανθρώπου – ανθρωπότητας (με μεγάλη έμφαση στη χώρα μας) είχε ιδιαίτερη σημασία η επανεύρεση του αληθινού χριστιανισμού και η απαλλαγή του από τις παντοειδείς αλλοιώσεις της λυτρωτικής, διαχρονικά επαναστατικής του ουσίας, ανεξαρτήτως από τη διατυμπανιζόμενη αθεΐα και απιστία. Γιατί τόσο η θρησκευτική πίστη όσο και η επιστημονική συναντώντας πιστευτικά όπως υποστήριξε και ο διάσημος Αμερικανός φυσικός Feynman (βραβείο Νobel) και πλείστοι άλλοι…
…´Και πάνω απ’ όλα βρισκόταν ο αμετάβλητος και αιώνιος νόμος ότι όλοι οι άνθρωποι για να γνωρίσουν τον Θεό, πρέπει να τον γνωρίσουν άμεσα και προσωπικά ο καθένας. Επειδή κανείς -ούτε κι αυτοί ακόμα που μ’ αγαπούσαν- δεν μπορούσε να συλλάβει τις μεγάλες αλήθειες της μύησης, που τους δίδασκα, μόνο με μικρά τμήματα της αλήθειας χρησιμοποιώντας παραβολές. Οταν πήγαμε στον ναό, άρχισα να διδάσκω τα πλήθη που είχαν έρθει να προσκυνήσουν και να μ’ ακολουθήσουν πολλοί. Την Τρίτη, την Τετάρτη και την Πέμπτη εκείνη της ραγδαίας βδομάδας τις πέρασα προσπαθώντας να διδάξω τους ίδιους μου τους μαθητές πως ν’ αντιμετωπίσουν τη θύελλα που ερχόταν και να συνεχίσουν τη θρησκεία μου…´.
ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΙΕΡΕΙΣ, ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
…´Τους μίλησα για τις δοκιμασίες και τα βάσανα που τους περίμεναν στο μέλλον και τους προειδοποίησα για τις διώξεις που επρόκειτο να υποστούν. Οι ψεύτικοι ιερείς κι οι ψεύτικοι άνθρωποι θα προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τη θρησκεία μου. Προσπάθησα να τους εμφυσήσω αμετάκλητα την πίστη μου και τις διδασκαλίες μου, ώστε να μην επανέλθουν στον Ιουδαϊσμό. Προσπάθησα να τους υψώσω από τη θέση που πίστευαν ότι είχαν απέναντί μου και να τους κάνω να συνειδητοποιήσουν ότι δεν ήταν δούλοι μεν αλλά ίσοι μου όμως αυτό δεν μπορούσαν ακόμα να το καταλάβουν. Τους είπα:
Σας το έχω διδάξει όλ’ αυτά, ώστε η χαρά μου να γίνει και δική σας κι έτσι να παραμείνει. Κι η εντολή μου είναι αυτή: Ν’ αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως σας αγάπησα εγώ. Να θυμάστε ότι δεν υπάρχει, όπως λένε, μεγαλύτερη αγάπη απ’ το να δίνει κανείς τη ζωή του για τον φίλο του´…
ΘΑ ΣΑΣ ΜΙΣΗΣΟΥΝ, ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ
´Ακολουθείτε την πίστη μου, γιατί σας διάλεξα. Δεν είστε συνηθισμένοι γι’ αυτό κι οι άνθρωποι θα σας μισήσουν, επειδή δε θα σας καταλαβαίνουν. Για να σας βοηθήσω, όταν θα έχω φύγει, θα σας στείλω έναν παράκλητο, έναν απεσταλμένο του θείου εαυτού μου, που θα υπηρετήσει το πνεύμα σας…
Εχω πολλά να διδάξω και να πω, αλλά ο κόσμος δε θα τα καταλάβαινε σήμερα. Ομως, όταν η αλήθεια θα είναι έτοιμη και οι καρδιές των ανθρώπων προετοιμασμένες, τότε το πνεύμα θα φανερώσει το μεγαλείο της αληθινής θρησκείας. Τότε, όλα όσα έκανα εγώ και όλα όσα γνωρίζω θα τα γνωρίσει και θα τα κάνει κάθε άνθρωπος γιατί οι δυνάμεις μου θα φανερωθούν σε όλους´… (απόσπασμα από το ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ του Ευγένιου Ουίτγουερθ: ´Τα εννιά πρόσωπα του Χριστού´, εκδόσεις Καστανιώτη).
ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΑΤΑΙΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Ομως, πότε θα εμφανισθεί αυτό το μεγαλείο της αληθινής θρησκείας του Ιησού μέσα σ’ έναν κόσμο επιστημονικής υπερκυριαρχίας, τεχνολογικής διαδικτυακής επικοινωνίας, μετατροποιακής βιοπολιτικής και -κυρίως- βιοτεχνολογίας, με παράλληλη κοινωνική παγκόσμια διάλυση και βία;
Βασικά, βέβαια, πρέπει να διερωτηθούμε: Γιατί η τεράστια δυναμικότητα του ανθρώπινου γένους διοχετευόταν σε ένα λανθασμένο και μάταιο αδιέξοδο, σε όλες τις κρίσιμες εποχές όπως συμβαίνει και τώρα, που όλες οι μεγάλες πνευματικές αξίες της ανθρωπότητας έχουν ανατραπεί τόσο καταλυτικά;
Ο διάσημος Αμερικανός φυσικός Richard Feynman (βραβείο Nobel Φυσικής 1966 – γεν. 1918 – θαν. 1988) στο διεθνώς γνωστό βιβλίο του ´Το νόημα των πραγμάτων – Σκέψεις ενός πολίτη – επιστήμονα´ (ελ. εκδόσεις ΚΑΤΟΠΤΡΟΝ) αναζητώντας απαντήσεις για τις τόσο κρίσιμες αποτυχίες και τα σταθερά αδιέξοδα του πολιτισμού έχει αναφέρει στα κείμενα σπουδαίων διαλέξεών του, που περιέχονται στο βιβλίο που, ήδη αναφέραμε και τα εξής:
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΣΕ ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΙΟΔΟ
´Σήμερα πρέπει να ελέγξουμε περισσότερες δυνάμεις αυτού του είδους (ειρήνης – πολέμου – εξοπλισμών, καλού – κακού, επικοινωνίας – προπαγάνδας κ.λπ.) εν συγκρίσει με τους αρχαίους. Και μπορεί να τα καταφέρνουμε λίγο καλύτερα απ’ ό,τι οι περισσότεροι από εκείνους. Μολαταύτα, αυτό που θα έπρεπε να είμαστε ικανοί να κάνουμε μοιάζει γιγάντιο σε σύγκριση με τα συγκεχυμένα επιτεύγματά μας.
Ομως, γιατί έτσι; Μα, γιατί δεν μπορούμε να κατακτήσουμε τον εαυτό μας μέσα από τόσο μεγάλη συσσώρευση γνώσεων του φυσικού κόσμου με μία συμπεριφορά, που κατά μια έννοια, στερείται νοήματος;
Ομως, το όνειρο έγκειται στο να εντοπίσουμε την ανοικτή δίοδο. Αλλά, ποιο είναι, λοιπόν, το ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ; Τι μπορούμε να πούμε σήμερα για ν’ αποσαφηνίσουμε το μυστήριο της ύπαρξης; Αν λάβουμε υπόψη μας τα πάντα, όχι μόνο όσα γνώριζαν οι Αρχαίοι, αλλά και όσα ανακαλύψαμε έκτοτε, τότε νομίζω πως πρέπει να παραδεχτούμε με ειλικρίνεια πως δεν γνωρίζουμε. Εχω ωστόσο την πεποίθηση ότι αν πραγματικά το παραδεχτούμε, τότε βρισκόμαστε ίσως κοντά στην ανοιχτή δίοδο…
ΘΡΗΣΚΕΙΑ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΗΓΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
Πάντως ότι η παραδοχή της άγνοιας και της αβεβαιότητας δίνει την ελπίδα ότι ο άνθρωπος θα μπορέσει να κινηθεί με συνέχεια προς μία κατεύθυνση που δεν θα είναι μάταιη, δεν θα είναι μόνιμα μπλοκαρισμένη όπως δυστυχώς συνέβη σε διάφορες περιόδους της ιστορίας του. Λέω ότι δεν γνωρίζουμε το νόημα της ζωής κ.λπ. χωρίς να φθάσουμε στη μεγάλη πηγή της ηθικής και των αντιλήψεων για το νόημα των πραγμάτων, δηλαδή τη ΘΡΗΣΚΕΙΑ.
Πράγμα τρομερά δύσκολο γιατί οι άνθρωποι δίνουν διαφορετικό νόημα σε αυτή τη λέξη. Αλλά εγώ ως θρησκεία εννοώ την καθημερινή, συνηθισμένη θρησκεία. Αυτό το είδος θρησκείας που εκφράζεται μέσω του εκκλησιασμού και όχι την υψηλή θεολογία. Αναφερόμενος στον τρόπο με τον οποίο πιστεύουν οι απλοί άνθρωποι, λιγότερο ή περισσότερο συμβατικά, στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Ενώ, ο επιστήμονας που νομίζει ότι τα ξέρει όλα, ξαφνικά συνειδητοποιεί πως δεν τα γνωρίζει όλα. Με μία μη κατανόηση ότι η επιστήμη αδυνατεί να αποδείξει πως δεν υπάρχει Θεός και ότι η πίστη στην επιστήμη και η πίστη στη θρησκεία είναι ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ. Παρόλο που σ’ ένα κατευθείαν ερώτημα: ´Υπάρχει Θεός ή όχι;´. Η αυτοεξέταση, η ενδοσκόπηση, ή ό,τι άλλο είναι, ΣΥΧΝΑ καταλήγει σε συμπέρασμα που προσεγγίζει τη βεβαιότητα ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ.
Αλλά, από την άλλη, πάλι, συχνά καταλήγει στον ισχυρισμό ότι το να πιστεύει κανείς πως ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ είναι σχεδόν σίγουρα ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ.
Ωστόσο, οι επιστημονικές θεωρήσεις τονίζει ο Feynman (σελ. 53) τελειώνουν με δέος και μυστήριο, με τις παρυφές τους χαμένες μέσα στην αβεβαιότητα…
Είναι όμως τόσο βαθιές και εντυπωσιακές ώστε να μοιάζει ανεπαρκής η θεωρία πως όλα τούτα αποτελούν τη σκηνή για να παρακολουθεί ο Θεός την πάλη του ανθρώπου για το καλό και το κακό.
Εν τούτοις η θρησκεία (σελ. 54 – 55) έχει τη μεταφυσική πλευρά, την ηθική και φωτιστική – εμπνευστική, για να λειτουργούμε επ’ αγαθώ…
Αλλά η επιστήμη που αρνείται τις θρησκευτικές, υπαρκτικές και κοινωνικές αξίες αναζητά επίμονα να ανακαλύψει το γονίδιο του Θεού…
Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΑΘΕΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΔΙΑΝΟΗΤΩΝ
Επιλογή και εισαγωγή Κρίστοφερ Χίτσεν, μετάφραση – επιμέλεια Αρης Μπερλής, εκδόσεις Polaris.
Σ’ αυτή τη βίβλο (στην οποία θα αναφερθούμε ευρύτερα) περιλαμβάνονται 44 ονόματα άθεων διάσημων προσωπικοτήτων. Σήμερα θα αναφερθούμε στον πιο σύγχρονο διάσημο πρόμαχο της αθεΐας, τον Ρίτσαρντ Ντόουκινς που έχει γράψει το εγωιστικό γονίδιο, τον τυφλό ωρολογοποιό κ.λπ. Πρόσφατα δε έγραψε ´Γιατί είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν υπάρχει Θεός – η περί Θεού αυταπάτη´. Από το δεύτερο κείμενό του που περιλαμβάνεται στη βίβλο του Αθεου (σελ. 378 – 387) με τίτλο ´Η λατρεία των κενών´ παραθέτουμε το κάτωθι μικρό απόσπασμα: …´Η μυστικιστές απολαμβάνουν το μυστήριο και θέλουν να παραμείνει μυστήριο. Οι επιστήμονες απολαμβάνουν το μυστήριο για διαφορετικό λόγο: τους προσφέρει κάτι να κάνουν. Γενικότερα όμως ένα από τα ομολογουμένως κακά αποτελέσματα της θρησκείας συνίσταται στο ότι μας διδάσκει πως είναι αρετή να ικανοποιούμαστε χωρίς να κατανοούμε…´.
ΑΥΤΗ Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΠΙΣΤΗ…
Αλλά, πέρα από την προεντεινόμενη αθεΐα – απιστία και πέρα από την ογκούμενη ´Επιστροφή του Θεού´ όπως την αποτύπωσε στο ομότιτλο βιβλίο του ο Gilles Kepel (εκδόσεις Λιβάνη) αναφερόμαστε σε μια διάσημη γλωσσολόγο – ψυχαναλύτρια και συγγραφέα τη βουλγαρικής καταγωγής Γαλλίδα καθηγήτρια στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Paris 7 την Τζούλια Κρίστεβα.
Μια ξεχωριστή, με διεθνή απήχηση προσωπικότητα (η οποία δέχεται επιθέσεις από την πλευρά των αθεϊστών) για τις απόψεις της και ιδιαίτερα για το ξεχωριστό βιβλίο της, με τίτλο: ´Αυτή η απίστευτη ανάγκη για πίστη´ (εκδόσεις Μεταίχμιο). Στα κείμενα αυτού του βιβλίου η Κρίστεβα αναστατώνει τις κοινώς αποδεκτές απόψεις περί θρησκείας και χριστιανισμού προσκαλώντας σε μια εκπληκτική ανάλυση της ´απίστευτης ανάγκης μας για πίστη´ .
Συγκεκριμένα, γοητευμένη από τον χριστιανισμό επανεξετάζει την ανάγκη για πίστη που δίνει ζωή στο ανθρώπινο ον και αναλύει τις ψυχικές διαταραχές που οδηγούν στη λατρεία του ιερού. Μελετά την ´ανακούφιση´ που αναζητούν όσοι στρέφονται προς τη θρησκεία, αφιερώνοντας ένα σημαντικό κομμάτι στην προ-θρησκευτική ανάγκη για πίστη, χαρακτηριστική όλων των πολιτισμών. Παράλληλα με κρίσεις και σκέψεις πάνω στα σύγχρονα προβλήματα που δεν αντιμετωπίζονται στην πραγματική τους διάσταση με την πολιτική διαχείρισή τους.
Για να υπάρχει μια καλπάζουσα αποπολιτικοποίηση, με επιστροφή του θρησκευτικού στοιχείου και -για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, μη προβλέψιμο, που θα αποδυναμώσει κρίσιμα τον πολιτικό χώρο. Ομως η μελέτη των παθών του Χριστού λέει η Κρίστεβα, αναδείχνει την ΟΔΥΝΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ως ΟΔΥΝΗ και στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Για να αποτελεί αυτό την πρώτη επανάσταση που εισήγαγε ο Χριστιανισμός με τον Χριστό να βιώνει την οδύνη προσδίδοντάς της μια ανήκουστη μεγαλοπρέπεια.
