Αναβίωσε το έθιμο ευλογίας των προβάτων

Γιορτάστηκε πανηγυρικά τη Δευτέρα του Πάσχα στο Αργυρομούρι της Εξώπολης Αποκορώνου η μικρή παλιά Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με προσέλευση εκατοντάδων προσκυνητών και αρκετών ξένων επισκεπτών. Τη Θεία Λειτουργία τέλεσε ο συνταξιούχος κληρικός, πρώην εφημέριος της Ενορίας Αγίου Νεκταρίου στα Χανιά, πρωτοπρεσβύτερος π. Χρύσανθος Σταυρουλάκης, ο οποίος ευλόγησε με Αγιασμό τα πρόβατα που είχαν συγκεντρώσει κτηνοτρόφοι του χωριού. Το μοναδικό αυτό έθιμο θέλει και το πέταγμα ενός κουδουνιού στο μαντρωμένο κοπάδι…
Το ιστορικό της παλιάς Εκκλησίας του εορταζόμενου Αγίου Γεωργίου του θαυματουργού, όπως το αφηγήθηκαν στις ομιλίες τους ο π. Χρύσανθος μαζί με τον Αντώνιο Καπαδουκάκη ή Αναγνώστη, όπως τον αποκαλούν, επειδή είναι ιεροψάλτης στο χωριό, έχει ως εξής: «Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου εδώ στο Αργυρομούρι είναι κτισμένος επί Βενετών, πριν το 1600, δίχως να έχουμε περισσότερα στοιχεία. Τον Αγιο Γεώργιο τον θαυματουργό σεβόταν ακόμα και οι περισσότεροι Τούρκοι την περίοδο που ήταν κατακτητές. Ομως, ένα τουρκικό απόσπασμα, δυστυχώς, μεταξύ 1888 και 1892 από το απέναντι ύψωμα της Εξώπολης, μαζί με τον νοικοκύρη Τούρκο Αγά του χωριού, όπως ήταν μεθυσμένοι όλοι, σημάδεψαν την εκκλησία με κανόνι κι έριξαν πέντε βόλια. Κανένα όμως από αυτά δεν την γκρέμισε. Ο Αγάς του χωριού στη συνέχεια -σύμφωνα με την παράδοση- ήρθε στην Εκκλησία να δει τα καμώματα που προκάλεσε η μεθυσμένη παρέα του κι ενώ διαπίστωσε πως είχε σχηματισθεί Σταυρός από τα βόλια πάνω από την κεντρική είσοδο της Εκκλησίας, προσπάθησε ν’ ασεβήσει στο εικόνισμα, λερώνοντας τον Αγιο. Κόλλησε, όμως, πάνω του και χρειάσθηκε να έρθει ο παπάς του χωριού να κάνει προσευχή για ν’ αποκολληθεί ο βάρβαρος άπιστος. Ο Αγάς, έχοντας συνειδητοποιήσει τη λανθασμένη ενέργεια κανονιοβολισμού της Εκκλησίας και την ακατονόμαστη πράξη του, ως άλλος άνθρωπος, έταξε κι έδωσε στον Αγιο Γεώργιο τρία μεγάλα χωράφια, ένα ζευγάρι βούγια και κάθε χρόνο στη γιορτή του Αγίου έφερνε και δύο ασκιά λάδι».  Για το έθιμο της ευλογίας των προβάτων αναφέρθηκε ο κ. Καπαδουκάκης, υπογραμμίζοντας ότι: «Η ευλογία των προβάτων είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που γίνεται στην Αση – Γωνιά και σε άλλα κτηνοτροφικά χωριά. Η τελετή που κάνουμε εμείς γινόταν μέχρι το 1870 στα Σφακιά             -πληροφορίες από το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης – Συλλογή του λαογράφου Παύλου Βλαστού- και συνεχίστηκε στο χωριό μας μέχρι το 1978. Σταμάτησε μετά και αναβίωσε αυτό το έθιμο το 2003. Ο εφημέριος κάνει Αγιασμό και ευλογεί τα πρόβατα των κτηνοτρόφων μας. Στη συνέχεια, μέσα σ’ ένα λέρι (κουδούνι) βάζουμε λίγο μπαρούτι, λίγο αλάτι, σκόρδο, λιβάνι και Αγιασμό. Το σκόρδο και το αλάτι το είχαν οι πρόγονοί μας αποτρεπτικό για το μάτι, το λιβάνι για να ξεματιάζουνε τα ζώα και το μπαρούτι για να μην τους τα σκοτώνουν, ενώ ο Αγιασμός συμβολίζει τη δύναμη του Θεού που είναι υπεράνω όλων. Το κουδούνι αυτό το πετάει ο ιερέας έχοντας γυρίσει την πλάτη του στο κοπάδι και στο ζώο που θα ακουμπήσει το κουδούνι θα το φορεί στον λαιμό πάντα, αν είναι του ίδιου κτηνοτρόφου, διαφορετικά, μετά από 40 ημέρες θα επιστραφεί στον ιδιοκτήτη του. Η τελετή με τα πρόβατα τελειώνει με το πέρασμά τους κάτω από το πετραχήλι του παπά μας ο οποίος τα ραίνει με Αγιασμό. Ακολουθεί πανηγύρι με σερβίρισμα παραδοσιακού πιλαφιού και πολλών εδεσμάτων (τασίματα) που έχουν φέρει οι Ενορίτες και άλλοι προσκυνητές».