Toyota MR-2 (1984-1989)

Η Toyota πρώτη απ’ όλες τις άλλες βιομηχανίες της Ιαπωνίας διέθεσε στην αγορά το 1984 το μοντέλο MR-2, που ήταν το  πρώτο ιαπωνικό αυτοκίνητο με τον κινητήρα στη μέση και την κίνηση πίσω. Η ιδέα της κατασκευής ενός αυστηρά σπορ αυτοκινήτου 2+2 με τον κινητήρα στη μέση αποτελούσε παλιό όνειρο για τους σχεδιαστές  της εταιρείας. Το “project” πρωτοξεκίνησε το 1978 αλλά η ενεργειακή κρίση των χρόνων εκείνων, δεν άφηνε βέβαια περιθώρια για ένα αυτοκίνητο -πρόκληση. Το 1979 το πρόγραμμα ήλθε πάλι στην επιφάνεια και τελικά έπειτα από τρία χρόνια έδωσαν το πράσινο φως γαι την κατασκευή του. Οι Ιάπωνες μηχανικοί, μην έχοντας αρκετή πείρα για την κατασκευή του συγκεκριμένου αυτοκινήτου, διάλυσαν αρκετά Fiat X 1/9, μελετώντας τις λύσεις και τις εφαρμογές των Ιταλών. Αποτέλεσμα αλλού να τα καταφέρνουν και αλλού όχι. Το MR-2 αν και σχεδιάστηκε από την αρχή σε λευκό χαρτί, από το πλάι, θύμιζε έντονα το Fiat, ενώ από εμπρός το μπέρδευε κανείς με το Mazda RX-7. Παρόλα αυτά διατηρούσε μια δική του προσωπικότητα και έδειχνε έντονα τον σπορ χαρακτήρα του. Αν και για τα ιαπωνικά δεδομένα θεωρούνταν ιδιαίτερα χαμηλό, αεροδυναμικά οι Ιάπωνες κατάφεραν αφενός με τη σωστή σχεδίαση, αφετέρου με δύο οπίσθια σπόιλερ, να κρατήσουν τον συντελεστή στο 0,34 – τιμή ιδιαίτερα καλή. Το πίσω παρ-μπριζ ήταν σχεδόν κάθετο για πιο εύκολη προσπέλαση στον χώρο του κινητήρα, που βρισκόταν εμπρός από τον πίσω άξονα των τροχών και που ήταν ο 16βάλβιδος 1.6 λίτρων ή ένας 1.5 λίτρων με καρμπυρατέρ. Το αυτοκίνητο ήταν μελετημένο να δεχθεί και δίλιτρο κινητήρα. Η κατανομή του βάρους ήταν 45% εμπρός και 55% πίσω και για να κρατήσουν αυτή την αναλογία οι Ιάπωνες τοποθέτησαν τη δεξαμενή καυσίμου (41 λίτρα) στον χώρο των επιβατών, σε ένα τούνελ ανάμεσα στον οδηγό-συνοδηγό. Σε αντίθεση με το Fiat X 1/9, που ήθελε να το οδηγεί κανείς πραγματικά, το MR-2 μπορούσε να οδηγηθεί πανεύκολα ακόμα και μέσα στην πόλη. Το τιμόνι ήταν ιδιαίτερα ελαφρύ στους ελιγμούς, ενώ για περισσότερη ευκολία (μόνο για την αμερικανική αγορά) διέθετε και αυτόματο κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων. Το σοβαρότερο μειονέκτημα του αυτοκινήτου ήταν το μεγάλο βάρος. Είχε το ίδιο σχεδόν βάρος με την αρκετά μεγαλύτερη Corolla, ήταν 136 κιλά βαρύτερο από το Honda CRX και 45 κιλά από το Fiat X 1/9. Έτσι ο κινητήρας του 1.5 λίτρων αποδείχθηκε ιδιαίτερα ασθενικός για τον χαρακτήρα του αυτοκινήτου, που κινιόταν με αξιοπρέπεια μόνο με τον16βάλβιδο των 1600 κ.εκ. (124 ίπποι). Τα φρένα ήταν ιδιαίτερα καλά σε όλες τις περιπτώσεις και η ανάρτηση περιελάμβανε, εμπρός-πίσω, βραχίονες με εγκάρσιους συνδέσμους και αντιστρεπτική δοκό εμπρός. Το εσωτερικό ήταν εργονομικά σχεδιασμένο με πλήρη εξοπλισμό ενώ τα δύο χαμηλά ημιμπάκετ καθίσματα για οδηγό – συνοδηγό βοηθούσαν στο σπορ χαρακτήρα. Πίσω από τον κινητήρα υπήρχε ένα περιορισμένων διαστάσεων πορτ-μπαγκάζ, ενώ μπροστά υπήρχε το ψυγείο, το σύστημα εξαερισμού και ο εφεδρικός τροχός. Χώρος για μικροπράγματα υπήρχε μόνο πίσω από τα δύο καθίσματα, και βέβαια σε ένα τέτοιο αυτοκίνητο δεν έψαχνε κανείς για ιδιαίτερα μεγάλους χώρους. Το αυτοκίνητο αρχικά κατασευάστηκε με κύριο στόχο την αμερικανική αγορά, ενώ κυκλοφόρησε σε αρκετές μονάδες σε Ευρώπη και κυρίως στην Αγγλία. Στην Ελλάδα δεν εμφανίστηκε ποτέ γιατί -τότε όπως και σήμερα- η ιδέα της αυτοκίνησης έχει πεθάνει στη χώρα μας, όπου κυριαρχεί ο παραλογισμός και τα κυβικά εκατοστά…
Να σημειωθεί ότι η πρώτη γενιά ΜR-2 κατασκευάζονταν  από το 1984 μέχρι και το 1989, η δεύτερη από το 1989-1999 και η τρίτη και τελευταία από το 1999 μέχρι και το 2007 όταν και σταμάτησε η παραγωγή του…