Ο ιεράρχης της ειρήνης ζητούσε δίκαια την επιστροφή στη Μητρόπολή του και επιθυμούσε ειρηνική λύση νομοκανονικά. Η ακατανόητη όμως άρνηση του τότε αρχιεπισκόπου Τιμόθεου καθώς και άλλων εκκλησιαστικών και λαϊκών παραγόντων στην Κρήτη καθώς και η αντίδραση του Πατριαρχείου συνέτειναν στην ΑΠΑΓΩΓΗ του Ιεράρχη (του οποίου κινδύνευσε άμεσα η υγεία) για να δημιουργήσει αυτό το γεγονός την ευρύτερη κινητοποίηση του λαού των επαρχιών της Μητρόπολης.
Ενα εξαιρετικού ενδιαφέροντος γεγονός το οποίο επεσήμανε και ανάδειξε την αναγκαιότητα για μια εκκλησία ΚΛΗΡΟΥ ΚΑΙ ΛΑΟΥ, η οποία είναι η γνήσια εκκλησία του λαού και όχι η μονοδιάστατη εξουσιαστική και εκκοσμικευμένη εκκλησία του σύγχρονου εκκλησιαστικού κατεστημένου.
Η οποία ατυχώς για την ίδια την εκκλησία συνδέεται με τις εκκοσμικευμένες καταστάσεις που την απομακρύνουν από τη φωτοβόλο καθημερινή αναστάσιμη λειτουργία της. Ομως οι καιροί δίνουν την ευκαιρία τώρα στην εκκλησία να προχωρήσει στη δική της ουσιαστική ανάσταση με δημιουργική συνάντηση αγάπης και συνεργασίας με τον λαό του Θεού, χωρίς ο ρόλος των πιστών να είναι παθητικής πρόσληψης και όχι ενεργού πνευματικής λάμψης.
Γι’ αυτό χωρίς να μεμφόμεθα την άρνηση της αναγνώρισης της λαϊκής εγρήγορσης επισημαίνουμε τη συνεχή άρνηση ή αποσιώπηση γεγονότων δημιουργικής πρωτοβουλίας του λαού για αναγνώριση άξιων ιερέων και ιεραρχών όπως έγινε με την επανάσταση του λαού Κισάμου και Σελίνου, που σε συναυτισμό με τον κλήρο της περιοχής, ζήτησαν την επιστροφή του καλού τους ποιμένα, του μεγάλου ιεράρχη της Ειρήνης… ο οποίος ανέδειξε τη δύναμη της ορθόδοξης λαϊκής πίστης που τόσο την έχει ανάγκη η ίδια η εκκλησία των καιρών μας.
1956 – 1966: Πρώτη δεκαετία αρχιερατείας Ειρηναίου στη μικρή – φτωχή, αλλά ιστορική, Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου.
Τότε έγινε ένα μεγάλο εκκλησιαστικό θαύμα αναγέννησης της εκκλησιαστικής ζωής της μεγάλης μερίδας του πληθυσμού στις δύο αυτές σημαντικές για τους κρητικούς αγώνες ελευθερίας πρόμαχες επαρχίες του κρητικού ιστορικού γίγνεσθαι. Η χρονική αυτή περίοδος ήταν εξαιρετικά δύσκολη στην Κρήτη και στην Ελλάδα, μετά τον παγκόσμιο πόλεμο, μετά τον εμφύλιο και ύστερα με τη μετεμφυλιακή εποχή του ψυχρού πολέμου που χώριζε και τον λαό μας σε δύση και ανατολή.
ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ’50 Η ΕΛΛΑΔΑ
Με αναγκαία την επούλωση των βαθύτατων εθνικών πληγών, κυρίως, από τον εμφύλιο πόλεμο και τη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση των αντίπαλων πολιτικών δυνάμεων για την εξουσία, αλλά και για τη νέα μορφή ανάπτυξης της χώρας, μετά από μια διαλυμένη οικονομία. Μέσα σε μια αντιπαρατιθέμενη κοινωνία και μια, ουσιαστική, κατοχή της χώρας.
Αφ’ ενός από τους συμπράττονες με τη δυτική ροή και αφ’ ετέρου με τους διαπράττοντες της ανατολικής επιρροής. Για να υπάρχει, ακόμα και σ’ αυτή την κρίσιμη δεκαετία 1956 – 1966 μια συνεχής ένταση και αντιπαλότητα όλων των πολιτικών, κοινωνικών και θεσμικών δυνάμεων σε όλη την παραδομένη -και τότε- και προδομένη χώρα μας.
Αλλά και στην Κρήτη που είχε μεν υποστεί λιγότερες συνέπειες από την εμφυλιοπολεμική κρίση από τη δύσκολη ανάκαμψη και από τη μαζική μεταναστευτική ερήμωση, γενικά και ειδικά σε όλη την περιοχή της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου.
Η ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ
Τότε, μέσα σ’ αυτή τη σκληρή πραγματικότητα, ο νέος στοχαστικός ειρηνευτικός και οραματικός ιεράρχης της ανατολικής ορθόδοξης εκκλησίας άνοιξε την άνευ ορίων αγκαλιά της αγάπης, της ειρήνης και της δικαιοσύνης του Χριστού κι αγκάλιασε τις δύο επαρχίες της Μητρόπολής του και τους ανθρώπους τους όλων των ηλικιών και των δύο φύλων. Με ιδιαίτερη φροντίδα τους νέους, τις νέες για τους ανήμπορους, τους ενδεείς, τους μη έχοντες και κατέχοντες, ανάμεσα στους άλλους ταπεινούς της γης που ζούσαν με την ελπίδα μιας καλύτερης μέρας αύριο, αλλά και για ένα νόημα ζωής.
Αυτά δημιουργήθηκαν με τις ασταμάτητες πρωτοβουλίες του νέου ιεράρχη που άνοιξε τις πύλες για μια νέα παρουσία, ουσία και παρρησία της Εκκλησίας με τη δική του πρότυπη ζωντανή εκκλησιαστική κατεύθυνση και ευθύνη… Για να γίνει μέσα σε λίγα χρόνια αλλαγή ύφους και ήθους, σε όλους τους κατοίκους της Μητρόπολης που ο Μητροπολίτης Ειρηναίος ποίμαινε ως χριστιανός, ανεξάρτητα από τις όποιες κομματικές τους εντάξεις.
Με επανεκκλησιασμό των μεριμνούντων, σκληρά, για κάλυψη των αναγκών ζωής σε όλες τις αστικές, ημιαστικές και αγροτικές περιοχές της Μητρόπολης Κισάμου – Σελίνου.
Η ΑΥΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Αυτό τούτο το γεγονός δημιούργησε μια αύρα πνευματικότητας από τον λόγο και το έργο του Ιεράρχη. Σ’ αυτό τον κεντρικό άξονα περιστράφηκε και εκδηλώθηκε η εξέγερση Κισαμιτών και Σελινιωτών, αλλά και πλείστων όσων Χανιωτών για τη ´λαϊκή εξέγερση´ για επαναφορά του Ειρηναίου στη Μητρόπολή του, όπως του είχε υποσχεθεί προφορικά ο Πατριάρχης Αθηναγόρας που τόσο εμπνευσμένα εισηγήθηκε την άμεση εκλογή Ειρηναίου ως Μητροπολίτη Γερμανίας. Ομως, αυτή η υπόσχεση αναιρέθηκε, με τόσα δυσμενή για τη Μητρόπολη συνεπακόλουθα.
Ωσπου έφθασε η ώρα μηδέν της δυναμικής έκρηξης της ´επανάστασης´ Κισαμιτών και Σελινιωτών για την επαναφορά του Ειρηναίου στη Μητρόπολή του.
ΕΜΜΟΝΗ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΓΙΑ ΜΗ ΕΠΑΝΟΔΟ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ
Τότε, από αρκετό καιρό πριν είχαν ενεργοποιηθεί με δικές τους πρωτοβουλίες πολλές τοπικές και εξωτοπικές δυνάμεις για την επιστροφή Ειρηναίου. Την οποία ο ίδιος επιθυμούσε πλην όμως ήθελε να πραγματοποιηθεί με την έγκριση του Πατριαρχείου και την επανεκλογή του από την τοπική, πατριαρχική ιερά Σύνοδο Κρήτης. Ομως ο πνευματικός ´αδελφός´ του και τότε Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Κυρός Τιμόθεος δεν συναινούσε για την επιστροφή του Ειρηναίου μαζί και με άλλους ιεράρχες, έχοντας γράψει σκληρά λόγια στον Πατριάρχη σε υπόμνημά του κατά Ειρηναίου (το υπόμνημα αυτό το έχω στο αρχείο μου).
Ομως, έπρεπε να γίνει εκλογή συνοδική, όπως και έγινε. Με υποψήφιο τον Ειρηναίο, αλλά και τον ικανότατο Αρχιμανδρίτη από τη Νέα Χώρα Χανίων ευνοούμενο του Πατριαρχείου, τον πατέρα Νεκτάριο Χατζημιχάλη.
Σ’ αυτή την κρίσιμη εκλογή η Ι. Σύνοδος Κρήτης εξέλεξε ως νέο Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου τον (κυρό σήμερα) αρχιμανδρίτη π. Νεκτάριο τον οποίο είχε άμεσα χειροτονήσει το Πατριαρχείο και ήταν έτοιμο το διάταγμα για την επικύρωση της εκλογής του.
Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΚΑΙ Η ΛΑΪΚΗ ´ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ´ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ…
Γενικά, το κλίμα, λόγω της λαϊκής εμμονής για την επάνοδο Ειρηναίου ήταν εξαιρετικά βεβαρημένο…
Ηταν Αύγουστος του 1980. Ο Ειρηναίος είχε κατέβει από τη Γερμανία στην Αθήνα, ένα 10ήμερο πριν τα γεγονότα είχε έρθει να ανταλλάξουμε γνώμες για το θέμα της επανόδου του. Ηταν μαζί και ο λυκειάρχης – θεολόγος και καθηγητής στη Ριζάρειο ο Γιώργος Παπαδάκης. Πληροφόρησα τον Ειρηναίο για την εκρηκτική κατάσταση αντιπαραθέσεων, που είχε δημιουργηθεί, με σύσταση να μην κατεβεί στα Χανιά γιατί είχαμε πληροφορίες για ενδεχόμενους κινδύνους που θ’ αντιμετώπιζε ο ίδιος. Ομως, τότε ο φωτισμένος Ιεράρχης απάντησε: ´Κανείς δεν θα μ’ εμποδίσει να πάω στο χωριό μου να δεηθώ για τους νεκρούς μου´. Ο λόγος του ήταν βαθιά δραματικός και νοιώσαμε πως δεν μπορούσαμε να τον παρεμποδίσουμε…
Μέχρι την τελευταία στιγμή που τον ξεπροβόδισα στα Χανιά του έκαμα έκκληση να προσέχει ιδιαίτερα για την ασφάλειά του. Πέρασαν λίγες μέρες και το βράδυ της Παρασκευής προς το Σάββατο 31 Αυγούστου 1980 ο Ειρηναίος απήχθη από μια ομάδα τολμηρών Κισαμιτών οι οποίοι δεν άκουσαν τις εκκλήσεις του για μη χρησιμοποίηση βίας στη δίκαιη υπόθεση της επιστροφής στη Μητρόπολη την οποία, ήδη, είχε αναδείξει πανελλήνια, με ευρύτερη διεθνή αναγνώριση του έργου του.
ΜΑΚΡΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ, ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Από τότε άρχισε μια μακρά περιπέτεια, ως τη δικαίωση του αγώνα του λαού για την επιστροφή του Ειρηναίου στη Μητρόπολή του. Κατ’ αρχήν η Μητρόπολη αποκλείσθηκε – με έγκλειστο μέσα σ’ αυτή τον απαχθέντα επίσκοπο της ειρήνης, της ταπείνωσης και της αγάπης απέναντι σε κάθε πιστό των επαρχιών Κισάμου και Σελίνου. Ο αθηναϊκός και διεθνής Τύπος έγραψε πως ο Μητροπολίτης κρατείται ´αιχμάλωτος´. Την επομένη της απαγωγής του συγκλονισμένος και καταταλαιπωρημένος δήλωσε στον απεσταλμένο της εφ. ´Ακρόπολη´ τον Δημήτρη Σταυρόπουλο, στο φύλλο της 31.8.80 ότι ´Βρίσκομαι υπό απαγωγήν. Ο κόσμος με αγαπά, αλλά θα έπρεπε να νομιμοποιήσει τις πράξεις του´. Δίπλα του ήταν ο διακεκριμένος και σημαντικός δήμαρχος Κισάμου ο καθηγητής Μαθηματικών, Αντώνης Σχετάκης, ο οποίος από την πλευρά του δήλωσε: ´Ο λαός θα κάνει τα πάντα για να κρατήσει τον ιεράρχη μας κοντά του´. Ενώ γύρω – γύρω η Μητρόπολη ήταν περιφρουρημένη από χιλιάδες Κισαμιτών και Σελινιωτών, για να μετα-απαγάγουν τον αγαπημένο τους ιεράρχη. Στα μπεντένια της Μητρόπολης πάνω στα ´τείχη της´ νύχτα – μέρα ακροβολημένοι φρουροί της αγάπης για τον Ειρηναίο δήλωναν ανυποχώρητοι για τη δικαίωση του αγώνα τους για την επιστροφή Ειρηναίου. Ενώ παράλληλα, αστυνομικές δυνάμεις ανάμεσα στις χιλιάδες πιστών διαφυλάσσανε την τάξη για κάθε απρόβλεπτο ενδεχόμενο.
ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΣΤΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΕΠΑΝΕΚΛΟΓΗΣ
Την επομένη από τη δοκιμασία της βίαιης απαγωγής του, ζήτησε να με ειδοποιήσουν ΑΜΕΣΑ να βρεθώ κοντά του, όπως και έκαμα (ακυρώνοντας άμεσα προγραμματισμένο ταξίδι μου στη Μόσχα για πολιτιστική επίσκεψη).
Από τότε, με την εμπιστοσύνη της διακομματικής επιτροπής του αγώνα για την επιστροφή του Ειρηναίου στάθηκα δίπλα στον Γέροντά μου έχοντας την ευθύνη της επικοινωνίας με τα κρητικά, τα ελληνικά και τα διεθνή ΜΜΕ που είχαν δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ακόμα η επιτροπή μου είχε αναθέσει να ενημερώνω κάθε βράδυ από το μπαλκόνι της Μητρόπολης όλους τους αγωνιζόμενους για την επιστροφή Ειρηναίου.
Ενα θέμα που έγινε παγκόσμιο σύμβολο για μια εκκλησία κλήρου και λαού ουσιαστικά. Ενώ τότε, με έκθυμη άδεια του Χρήστου Λαμπράκη, έμεινα δίπλα στον δοκιμαζόμενο πνευματικό μου πατέρα και στον υπέροχα αγωνιζόμενο λαό μας.
Ωσπου, μετά από άπειρους λεπτούς διπλωματικούς και εκκλησιαστικούς χειρισμούς κορυφαίων προσωπικοτήτων με ευθύνη και συντονισμό του (ο τότε υπουργός των Εξωτερικών και μετέπειτα αρχηγός της ΝΔ και πρωθυπουργός) Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος αξιοποίησε πλείστους όσους όπως ο αείμνηστος πρέσβης Γιάννης Γιωργάκης, ο καθηγητής Παν. Αθηνών του Εκκλησιαστικού Δικαίου και τόσοι άλλοι με κεντρικό άξονα τον ίδιο για επίλυση του μείζονος σημασίας αυτού ηθικού θέματος που λύθηκε με επανεκλογή Ειρηναίου. Ενώ, σε όλη τη διάρκεια της κρίσης τοποτηρητής της Μητρόπολης Κισάμου ήταν ο τότε Μητροπολίτης Χανίων και νυν αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος, ο οποίος είχε διατελέσει πρωτοσύγκελλος στη Μητρόπολη Κισάμου – Σελίνου πριν να εκλεγεί Μητροπολίτης Χανίων. Μετά τη θριαμβευτική επανεκλογή και επανενθρόνιση Ειρηναίου ο Μητροπολίτης Ειρηναίος αφιέρωσε τη 2η αρχιερατεία του στους αγώνες της Εκκλησίας του Χριστού (αύριο η συνέχεια).
