ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ Τ´ ΑΥΤΑ

Ιδιαίτερα απαισιόδοξοι και ανήσυχοι για την εργασιακή τους ασφάλεια, καθώς και για τη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας, εξακολουθούν να παραμένουν οι Έλληνες, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία έρευνας Καταναλωτικής Εμπιστοσύνης της Nielsen.
Μάλιστα, η Ελλάδα πλέον αποτελεί, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, τη δεύτερη πιο απαισιόδοξη χώρα του πλανήτη, μετά την Πορτογαλία. Και πώς θα μπορούσε τα στοιχεία αυτά, να είναι διαφορετικά. Αφού τα τελευταία χρόνια, οι Ελληνες βιώνουν “στο πετσί τους” τις αρνητικές και βαριές επιπτώσεις της κρίσης και της σκληρής λιτότητας, χωρίς να μπορούν να “πάρουν ανάσα”.
Επιπτώσεις οι οποίες έχουν αντίκτυπο και στην ανθρώπινη ζωή, με αύξηση των θανάτων και των αυτοκτονιών, που οδηγούν η ανεργία και τα υπέρογκα συσσωρευμένα χρέη.
«Η Ελλάδα αντιμετωπίζει δημόσια υγειονομική καταστροφή», είναι η τραγική επισήμανση σε άρθρο της “Νιου Γιορκ Τάιμς”, που υπογράφουν ο Ντέιβιντ Στάκλερ, καθηγητής κοινωνιολογίας στην Οξφόρδη και ο Σάντζεϊ Μπάσου, καθηγητής ιατρικής και επιδημιολόγος σε Κέντρο Έρευνας και Πρόληψης στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ.
Οι δυο επιστήμονες υποστηρίζουν, ότι οι πολιτικοί διαχειρίζονται το θέμα των ελλειμμάτων και του χρέους, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους το ανθρώπινο κόστος.
Και μάλλον λένε την αλήθεια…
Διότι οι πολιτικοί μας ακολουθούν τις “οδηγίες” της τρόϊκας, με την σκέψη στην… εφαρμογή των συμφωνηθέντων σκληρών μέτρων, που φέρνουν και τις “πολυπόθητες” εκταμιεύσεις των δόσεων.
Και η ανεργία, η φτώχεια, συνεχώς αυξάνεται.
Με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, να προειδοποιεί ότι οι αναπτυγμένες χώρες, όπως η Ελλάδα, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο μεγάλης αύξησης των εισοδηματικών ανισοτήτων και της φτώχειας, καθώς προσπαθούν να αποκαταστήσουν τα δημόσια οικονομικά τους μετά την οικονομική κρίση.
«Αυτά τα ανησυχητικά ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη προστασίας των πιο ευάλωτων στην κοινωνία, ιδιαίτερα καθώς οι κυβερνήσεις επιδιώκουν τον αναγκαίο έλεγχο των δημοσίων δαπανών», δηλώνει ο Γενικός Γραμματέας του ΟΟΣΑ Ανχελ Γκουρία, κρούοντας το καμπανάκι του κινδύνου.
Για όλα αυτά, οι κραυγές αγωνίας της κοινωνίας για να δοθεί τέλος στις πολιτικές λιτότητας, πρέπει να βρουν ανταπόκριση.
Πριν αρχίσει να ανεβαίνει ακόμη σε πιο δραματικά επίπεδα το ποσοστό στις λίστες με τις αυτοκτονίες και πριν η φτώχεια χτυπήσει “κόκκινο”. Γιατί, τότε, θα είναι αργά, για χιλιάδες Ελληνες.