HANGOVER PART III
(2013 ΕΓΧ 100?)
Κωμωδία, 3η συνέχεια της επιτυχημένης σειράς.
Σκην.: Τοντ Φίλιπς. Μουσ.: Κρίστοφ Μπεκ. Ηθ.: Ζακ Γαλιφιανάκης, Μπράντλεϊ Κουπερ, Εντ Χελμς, Κεν Τζέονγκ, Χέδερ Γκράχαμ, Τζάστιν Μπάρθα, Τζον Γκούντμαν.
Η επική κατάληξη? της τριλογίας? του μακελειού?
Εχουν περάσει δύο χρόνια? Ο Φιλ, ο Στου και ο Νταγκ ζουν ευτυχισμένοι και σε ήσυχες οικογενειακές ζωές. Τα τατουάζ έχουν αφαιρεθεί με λέιζερ και τα φωτογραφικά τους αρχεία έχουν εκκαθαριστεί. Το τελευταίο πράγμα που άκουσαν για τον μαγνήτη καταστροφής με τ? όνομα Λέσλι Τσάο, είναι ότι κατέληξε σε μια φυλακή της Ταϋλάνδης. Με τον Τσάο έξω από την καθημερινότητα τους, η παρέα έχει σχεδόν ανακάμψει από τις νύχτες που περιφέρονταν στις κακόφημες περιοχές του Λας Βέγκας, μέσα σε μια θολούρα από ρούφις, απαγωγές, πυροβολισμούς? κυνηγημένοι από τους μαφιόζους εμπόρους ναρκωτικών της Μπανγκόκ. Το μόνο μέλος της αγέλης που δεν είναι ικανοποιημένο είναι ο Άλαν. Του λείπει ακόμη μια αίσθηση σκοπού. Το μαύρο πρόβατο της παρέας έχει σταματήσει να παίρνει φάρμακα και έχει ενδώσει στις φυσικές του παρορμήσεις -κάτι που για τον Άλαν σημαίνει κανένα φιλτράρισμα και έλλειψη ορίων και κρίσης- μέχρι που ένα προσωπικό θέμα, τον υποχρεώνει να αναζητήσει την βοήθεια που χρειάζεται….
SCARY MOVIE 5
(2013 ΕΓΧ 85?)
Κωμωδία τρόμου, 5η συνέχεια της σειράς.
Σκην.: Μάλκολμ Ντ. Λι. Μουσ.: Τζέιμς Βέμπαλ. Ηθ.: Τσάρλι Σιν, Λίντσεϊ Λόχαν, Τζέρι Ο? Κόνελ, Χέδερ Λόκλιαρ, Μόλι Σάνον, Κρις Έλιοτ.
Επιστρέφουν? για τα χειρότερα?
Δεκατρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου μέρους της σειράς, το κλασικό πλέον φραντσάιζ κωμικών ταινιών τρόμου, εξακολουθεί να διακωμωδεί και να αποδομεί τις καλύτερες, αλλά και τις χειρότερες στιγμές του Χόλιγουντ με τον πιο εξωφρενικό τρόπο! Το «Scary Movie 5» δεν είναι απλά μια συνέχεια της θεότρελης κινηματογραφικής τάσης, αλλά μια πρωτοφανής παρωδία που με το συγκλονιστικό της χιούμορ και την πιο ευχάριστη διάθεση για κριτική έρχεται να ανατρέψει τα δεδομένα της σατιρικής ψυχαγωγίας. Στο στόχαστρο του παραγωγού και σεναριογράφου Ντέιβιντ Ζούκερ, ο οποίος επιστρέφει και ενώνει τις δυνάμεις του με τον σκηνοθέτη Μάλκολμ Λι, μπαίνουν, αυτή τη φορά, πολλές ταινίες που έχουν προβληθεί πρόσφατα στον κινηματογράφο, όπως «Paranormal Activity», «Black Swan», «Inception», «Sinister» και πολλές ακόμα.
Δ.Τ.
TRANCE
(2013 ΕΓΧ 101?)
Αστυνομικό θρίλερ
Σκην.: Ντάνι Μπόιλ. Μουσ.: Ρικ Σμιθ. Ηθ.: Τζέιμς Μακαβόι, Ροζάριο Ντόσον, Βενσάν Κασέλ, Τάπενς Μίντλετον.
Πόσο υποκειμενική? τελικά μπορεί να είναι η αλήθεια;?
Ο Σάιμον, ένας υπάλληλος οίκου δημοπρασιών, συνεργάζεται με μια συμμορία του υπόκοσμου, με σκοπό την κλοπή ενός πίνακα αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Κατά τη διάρκεια αυτής της επιχείρησης, ο Σάιμον δέχεται ένα ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να χάσει την πρόσφατη μνήμη του, και μαζί της, την κρυψώνα όπου έχει αποθηκεύσει το ανεκτίμητο έργο. Όταν οι απειλές και τα βασανιστήρια αδυνατούν να φέρουν απαντήσεις, τότε ο αρχηγός της συμμορίας, Φράνκ, αποφασίζει να ρίξει στο παιχνίδι το τελευταίο του χαρτί. Η πανούργα μέθοδος, που σκέφτεται ο Φράνκ, αφορά στην επιστράτευση της μυστηριώδους Ελίζαμπεθ, μιας σέξι υπνοθεραπεύτριας, η οποία παίζοντας με το μυαλό και τον συναισθηματικό κόσμο του Σάιμον επιχειρεί να φτάσει στις πιο σκοτεινές πτυχές της ψυχής του. Όσο, όμως πιο βαθιά προχωράει η Ελίζαμπεθ, στο υποσυνείδητο του Σάιμον, τόσο περισσότερες ανατροπές βγαίνουν στον αέρα, με αποτέλεσμα να θολώνουν όλο και περισσότερο τα όρια μεταξύ της πραγματικότητας, επιθυμίας και παραισθήσεων?
Η πρόθεση μερικές φορές, ίσως έχει την ίδια αξία με την επίτευξη του στόχου.
Ο σκηνοθέτης των όσκαρ και των εσωτερικών διαδρομών των χαρακτήρων του, ο σκηνοθέτης των «Trainspotting», «Slumdog Millionaire» και «127 Ώρες», αλλά και ο εμπνευστής της αμφιλεγόμενης οργάνωσης των τελευταίων Ολυμπιακών Αγώνων, επιστρέφει, και αυτή τη φορά επιχειρεί να ανατρέψει τα πάντα. Δεν υπάρχουν σταθερές και δεδομένα, σε ότι αφορά την ανθρώπινη ύπαρξη. Μια μόνον στιγμή είναι ικανή να ανατρέψει κάθε τι προβλέψιμο, κάθε τι προγραμματισμένο. Το σενάριο της νέας ταινίας του Ντ. Μπόλι, είναι πολυεπίπεδο, πολυσχηματικό και άκρως υπερβατικό. Οι ελκυστικοί του χαρακτήρες, οι ανατροπές, η βιντεοκλιπίστικη σκηνοθεσία και ο ψυχολογικός εμπαιγμός, είναι το διαβατήριο για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή. Ένα θρίλερ που ακτινογραφεί πάνω στις πιο λεπτές ισορροπίες, ακροβατώντας ανάμεσα στην υπερβολή και τις πλέον ακραίες μορφές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Τρεις είναι οι βασικοί χαρακτήρες. Ο Σάιμον, ο Φρανκ και η Ελίζαμπεθ. Η ματιά του Μπόιλ, περιστρέφεται γύρω τους και με όπλο την κάμερα, ως τον ενδιάμεσο αγγελιοφόρο με αποστολή το θεατή, λειτουργεί ως μέσο καταγραφής των συναισθηματικών τους διακυμάνσεων. Και καθώς, πλάνο στο πλάνο, εμπλέκονται μεταξύ τους, καταφέρνουν να συνδυάσουν δύσκολες και ετερόκλητες καταστάσεις, ταλαντευόμενοι κάθε φορά, ανάμεσα σε εξωφρενικά επικίνδυνες τακτικές δράσης και απληστίας, ενώ την ίδια στιγμή αδυνατούν να αποκρύψουν στα βλέμματά τους, την εκδήλωση της αγωνίας της επιβίωσης. Συνήθως λέμε πως αν ο σκηνοθέτης δεν τολμήσει, ο θεατής δεν γεύεται την αληθινή μαγεία του σινεμά. Αποφεύγοντας την παραδοσιακά διακριτική και σιωπηλή ατμόσφαιρα του φιλμ νουάρ, ο Μπόιλ επιχειρεί να προσθέσει στην ταινία του μια ιδιαίτερη φόρτιση, ενώ παράλληλα, εμπλουτίζει την κινηματογραφική γλώσσα με μια καινούρια έννοια του όρου «femme fatale», της μοιραίας γυναίκας δηλαδή, την οποία υποδύεται έξοχα η Ρ. Ντόσον.
Και ενώ η ταινία ξεκινάει με τον παραδοσιακό και κοινότυπο τρόπο κινηματογράφησης μιας ακόμη ληστείας, από μια ομάδα ανθρώπων που ο καθένας από αυτούς διαθέτει ότι πιο σύγχρονο, ευφάνταστο ηλεκτρονικό γκατζετάκι, στη συνέχεια διακλαδίζεται σε ένα τοπίο, γεμάτο οπτικές ψευδαισθήσεις και ερεθιστικά ερωτηματικά.
Η προοπτική της νουάρ αισθητικής, αποκτάει άλλη διάσταση όταν, διατηρώντας ο σκηνοθέτης τους βασικούς άξονες, αποφεύγει να αντιγράψει πιστά τα χιλιοειπωμένα της δεδομένα. Η επιτυχία λοιπόν έγκειται στο γεγονός ότι η ταινία του Μπόιλ δεν παραπέμπει σε τίποτε γνωστό, αντίθετα έχει το δικό της σύμπαν, κατοικεί σε δικό της πλανήτη και οι χαρακτήρες της κινούνται πέρα από το όριο του υπερβατικού. Δηλαδή, όλα κινούνται σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, ανεξάρτητο και ελεύθερο από μανιέρες και τύπους. Οι τρεις ήρωες λειτουργούν ως κινηματογραφικές, αυτόνομες οντότητες, ελεύθερες μορφές ανεξάρτητων και μοναχικών ανθρώπων μεν, με ισχυρούς όμως μεταξύ τους δεσμούς, ώστε τελικά να δικαιολογούνται και να καλύπτονται πλήρως οι αδυναμίες των τυχαίων ανατροπών.
Τρεις, ταυτόχρονα, ισχυρές παρουσίες στα έγκατα μιας ταινίας, πολύ συχνά αποδεικνύεται χρήσιμο επιχείρημα. Στην ταινία του Μπόιλ αυτές οι τρεις ισχυρές και απόλυτα διαφορετικές πλευρές, που μάχονται για την εδραίωση μιας άτυπης κυριαρχίας, αποδίδουν τη νομοτέλεια της ισορροπίας μιας δυναμικής που σε κάνει συνεχώς να αναρωτιέσαι, τελικά, πόσο υποκειμενική μπορεί να είναι η αλήθεια?
