Τιμή στη μνήμη των εκτελεσθέντων από τους ναζί

Οδυνηρές μνήμες από τις αγριότητες των ναζί ξύπνησαν οι χθεσινές εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Πατελάρι και στο μαρτυρικό Κοντομαρί, στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων του Δήμου Πλατανιά για τη Μάχη της Κρήτης. O πόνος αγιάτρευτος για τα παιδιά και τους συγγενείς των άδικα εκτελεσθέντων κατοίκων των δύο χωριών του Δήμου Πλατανιά.
Στο Πατελάρι, ο αντιδήμαρχος Πλατανιά, Νίκος Δασκαλάκης, στο χαιρετισμό του μεταξύ άλλων, επεσήμανε ότι «συγκεντρωθήκαμε και φέτος για να τιμήσουμε όλους όσοι χρόνια πριν, γνώρισαν την εκδικητική μανία ενός κατακτητή που βλέποντας ότι δεν μπορεί να κάμψει το φρόνιμα του περήφανου κρητικού λαού, ξέσπασε σε ένα παράλογο μίσος και μια ασυγκράτητη εκδικητικότητα εναντίον του. Τιμούμε σήμερα εκείνους που στάθηκαν αγέρωχοι και ατάραχοι μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα κοιτώντας κατάματα τους εκτελεστές τους, περιφρονώντας τόσο τους ίδιους όσο και τον ίδιο το θάνατο. Αυτούς τους γνήσιους εκφραστές της αδάμαστης κρητικής ψυχής τιμούμε σήμερα. Αυτούς που ακόμα και σήμερα, 72 χρόνια μετά, εξακολουθούν να παραδίδουν μαθήματα ζωής σε όλους εμάς. Αιωνία τους η μνήμη».
Στη συνέχεια, ένας κάτοικος του χωριού, ο Γεώργιος Αγγελάκης που έχασε τρεις θείους του από τις σφαίρες των ναζί, πήρε τον λόγο και συγκινημένος είπε: «Η σκληρή μεταχείριση του Γ’ Ράιχ που πέρασε και από αυτόν εδώ τον τόπο και δημιούργησε τόσες και τόσες υλικές καταστροφές και αφαίρεσε άδικα τόσες ζωές, πρέπει επιτέλους να μας προβληματίσει και να ενώσει τον ελληνισμό σαν μια γροθιά για να αποτινάξουμε και το Δ’ Ράιχ που μας έχει ζώσει γενικά στην Ευρώπη σήμερα…».
Η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου στο Κοντομαρί κα Ευτυχία Γαλάνη, κατέθεσε μεταξύ άλλων στεφάνι, ενώ με γλαφυρότητα περιέγραψε τα θλιβερά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο χωριό. «Ήτανε 2 του Ιούνη, αρχές του θέρους, και η αυγή ξεδίπλωνε τα διάφανα χρυσόφτερά της πάνω από τον τόπο μας. Μόνο που το πρώτο φως της μέρας δεν αντάμωνε το χαρούμενο ξύπνημα της ζωής αλλοτινών καιρών. Εκείνο το πρωινό του ’41 το πρώτο χάραμα αντίκριζε τις νωπές και βαθιές πληγές της χαροκαμένης Κρήτης. Της Κρήτης που μοιρολογούσε βουβά τους ηρωικούς νεκρούς της άνισης αλλά ένδοξης Μάχης. Μικρομάνες και συντρόφισσες, γέροντες και γονείς, μικρά παιδιά υποδέχονταν με άγρυπνη εγρήγορση τη σιωπή, που προμήνυε νέα δεινά. Εκείνο το πρωινό εδώ, στο Κοντομαρί, τη σιωπή διέκοψαν τα γαυγίσματα των σκύλων. Εκείνοι οι πιστοί και καρτερικοί φύλακες της αγροτικής ζωής ανίχνευσαν στον αέρα, την οσμή του μίσους που κύκλωνε το χωριό. Άκουσαν πρώτοι τον υποχθόνιο γδούπο από τα άρβυλα των Γερμανών στρατιωτών. Αντιλήφθηκαν πρώτοι τον ήχο των κοφτών και αυταρχικών συνομιλιών και έδωσαν πρώτοι το σύνθημα του κινδύνου. Τα όσα ακολούθησαν είναι, λίγο ως πολύ γνωστά. Σ’ αυτό το λιόφυτο στήθηκαν ορθοί οι νεομάρτυρες εκείνοι της Κρήτης, είκοσι πέντε συνολικά, απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα. Η θεία Δίκη θέλησε να βρεθεί, χρόνια αργότερα, στα αρχεία της Βέρμαχτ, το σχετικό με τη μαζική δολοφονία στο Κοντομαρί φωτογραφικό υλικό. Αυτό το συγκλονιστικό ντοκουμέντο, ό,τι απόμεινε από τις τελευταίες στιγμές των συγχωριανών μας, συνιστά μια αιώνια αντιπολεμική διαμαρτυρία, μια αφίμωτη κραυγή ενάντια σε όσους και όσα αντιμάχονται την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Αυτές οι εικόνες συνθέτουν σήμερα, μαζί με άλλες αντίστοιχες εικόνες από άλλα μέρη και ανάλογες στιγμές, τη συντριπτική καταδίκη του ναζισμού και κάθε αντίληψης που διαχωρίζει άνθρωπο από άνθρωπο για ανομολόγητους και σκοτεινούς αλλά προφανείς λόγους».
Στο τέλος της εκδήλωσης ο εφημέριος της Ενορίας Κοντομαρίου π. Δημήτριος Κατσιαδάκης σε σύντομη ομιλία του τόνισε: «Σε αυτά τα ιερά χώματα των πατεράδων μας που είχαν αυτό το τραγικό τέλος να ζήσουν και να βιώσουν μια φοβερή στιγμή, την εκτέλεση, είχαμε παιδιά ορφανά, είχαμε συζύγους χήρες, αδερφούς χωρίς αδέρφια και όχι μόνο. Όλη η κοινωνία, όλη η Κοινότητα είχε μια ορφάνια…».